Για τον νέο Ολυμπιακό και την ομάδα που δημιουργείται μίλησε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Αμανατίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ρέθυμνος news, με αφορμή τη συμμετοχή του στο φιλικό αγώνα προς τιμήν του Γιώργου Κοκολάκη.
Στο Ρέθυμνο βρεθήκατε για έναν ιερό σκοπό και βέβαια για τη μεγάλη τιμή στον Γιώργο Κοκολάκη. Κατά πόσο ένας επαγγελματίας αθλητής είναι παράλληλα και ευαισθητοποιημένος άνθρωπος;
Καταρχήν, το ότι η Κρήτη είναι ένας φιλόξενος τόπος είτε βρισκόμαστε εδώ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, είτε μεμονωμένα κάνοντας διακοπές το βιώνουμε διαρκώς. Έγινε ένα παιχνίδι πολύ σημαντικό για την ιστορία του Ολυμπιακού, γιατί ο Γιώργος έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στο σύλλογο και είναι ιδιαίτερα αγαπητός γι’αυτό. Είναι ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου και συνεχίζει και προσφέρει σε αυτό, επομένως επιλέξαμε να τον τιμήσουμε με την παρουσία μας εδώ. Από την άλλη, το ότι μπορέσαμε και βοηθήσαμε και τα έσοδα αυτά πηγαίνουν σε έναν ιερό σκοπό, αυτό κάνει τον αγώνα ακόμα πιο σημαντικό, γιατί μπορεί εμείς να προσελκύουμε όλα τα βλέμματα πάνω μας, να μας αναγνωρίζει ο κόσμος, αλλά αν χάσουμε την ανθρωπιά μας, που είναι το ιερότερο πράγμα στον πλανήτη, τότε παύουμε να υπάρχουμε. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που εμείς βρεθήκαμε κον΄τα σε ανθρώπους που μας είχαν ανάγκη.
Πραγματικά οι βετεράνοι του Ολυμπιακού είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Πρόσφατα, με την ακαδημία της ομάδας κατεβήκαμε στον Πειραιά και καθαρίσαμε μια πολύ μεγάλη παραλιακή έκταση, δίνοντας το παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός είναι παντού, δεν είναι μόνο, αθλητισμός και όχι μόνο εκτόνωση και μια ομάδα που σε ικανοποιεί μόνο ένα ενενηντάλεπτο. Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα και όλοι εμείς πρέπει αυτό το όνομα να το φροντίζουμε και να το κάνουμε ακόμα μεγαλύτερο. Δε φτάνει μόνο να λέμε πράγματα αλλά πρέπει και να κάνουμε.
Δεν πάει πολύς καιρός που αποσύρθηκες απο την ενεργό δράση. Αλήθεια, σου λείπει το γήπεδο, ως παίχτη;
Έχω αποσυρθεί εδώ και πέντε χρόνια, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα το γεγονός ότι συνειδητά σταμάτησα. Δε με “σταματήσανε”. Ήξερα πολύ καλά τι έκανα, τα βρήκα με τον εαυτό μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο που έχει ζήσει στο ανώτερο επίπεδο αυτό που λέμε προβολή και κατακτήσεις τίτλων. Το έζησα πραγματικά σε όλο της το μεγαλείο και δοξάζω το `θεό που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο. Από κει και πέρα, μου έγινε μια πρόταση από τον Ολυμπιακό για να αναλάβω κάποια πράγματα στην ομάδα που αγαπάω. Είχε να κάνει με τις ακαδημίες, ένα ευαίσθητο κομμάτι που έχει να κάνει με παιδιά, κάτι αγνό, με όνειρα, στόχους και φιλοδοξίες.
Τα παιδιά κάνουν όνειρα να παίξουν ποδόσφαιρο κάποια στιγμή σε υψηλότερο επίπεδο και το ίδιο βέβαια και οι γονείς τους. Και εγώ γονιός είμαι και θέλω το καλύτερο για το παιδί μου. Εκεί εγώ είμαι δίπλα τους. Αντιμετωπίζω τα 5.500 παιδιά που έχουμε σε Ελλάδα και εξωτερικό σα να είναι δικά μου παιδιά. Τους λέω αλήθειες, γιατί δε θέλω να λέω πράγματα που αρέσουν στα αυτιά όλων των ανθρώπων. Εγώ λέω πραγματικά αυτό που βλέπω και προσπαθώ να δώσω σε κάθε παιδί να πάρει αυτό που του αξίζει. Δε με ενδιαφέρει τίνος παιδί είναι και πως λέγεται. προσφέρουμε κοινωνικό έργο και είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία προσπαθούμε να πλάσουμε ανθρώπους που έχουν στόχους, που βγαίνουν στη ζωή και την παλεύουν, γιατί η ζωή είναι δύσκολη. Ανθρώπους που δε θα φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες. Αν μπορούν κάποια παιδιά να παίξουν ποδόσφαιρο, είμαστε εκεί και τα προωθούμε. Είναι αρκετά παιδιά στα αγωνιστικά τμήματα του Ολυμπιακού. με το σύλλογο να αναλαμβάνει όλα τα έξοδα διαμονής, διατροφής και μόρφωσης. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που μετά το κλείσιμο της καριέρας μου συνέχισα στο πόστο του τεχνικού διευθυντή. Είναι κάτι που μου αρέσει, έχει μεν κούραση και πολλά ταξίδια, αλλά όταν έχεις να κάνει με πιτσιρικάδες και τόσο μικρές ηλικίες, πραγματικά αυτό σου δίνει πολύ ενέργεια και όρεξη.
Αυτό που μόλις περιέγραψες είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι αυτό που συμβαίνει στα γήπεδα: Βία, τραμπουκισμοί, εγκληματικές ενέργειες σε ποδοσφαιρικούς χώρους, κάτι που πλήττει και εσένα προσωπικά. Πώς μπορούν τα παιδιά που μεγαλώνουν στις ακαδημίες να μείνουν ανεπηρέαστα από την εικόνα που αντικρίζουν γύρω τους;
Να πω εδώ ότι δεν είναι μόνον ο Ολυμπιακός που ασχολείται με τις ακαδημίες. Υπάρχουν και άλλες ομάδες που κάνουν αξιόλογη δουλειά με τα παιδιά και είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Όλοι εμείς, ο πρώτος μας στόχος είναι αυτή η νέα γενιά να αποκτήσει αθλητική ποδοσφαιρική παιδεία, που οι παλιότερες, μαζί και η δικιά μου, στερούνται. Βάζουμε τα παιδιά στη διαδικασία να καταλάβουν τι περνά ένας διαιτητής, ένας ποδοσφαιριστής και μάλιστα στις μικρές ηλικίες απαγορεύουμε να ασχολούνται με τον διαιτητή. Όπως εμείς παίζουμε ποδόσφαιρο, έτσι και αυτός σφυρίζει το παιχνίδι και τον ευχαριστεί αυτό που κάνει.
Προσπαθούμε να περάσουμε κάποια μηνύματα, έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν, να έχουν αυτά κατά νου και να μην πετάξουν το μπουκάλι στο γήπεδο, ούτε να βρίσουν, ούτε να κάψουν αυτοκίνητα. Γιατί τότε θα ξέρουν τι προηγείται ενός αγώνα. Το άγχος, η πίεση. Ξέρεις, όποιος δεν ξέρει λέει: “έλα μωρέ, τι κάνετε εσείς οι ποδοσφαιριστές, με το χόμπι σας βγάζετε δισεκατομμύρια”. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αν δεν είσαι μέσα στο χώρο, δεν καταλαβαίνεις τι τρομερή πίεση έχει αυτό που κάνεις. Πολλές φορές θυμάμαι τον εαυτό μου να μην κοιμάμαι βράδια ολόκληρα από την πίεση του προσεχούς αγώνα και όλο το άγχος που βίωνα. Το άγχος αυτό το μετέφερα μάλιστα και στο παιδί μου, στην οικογένεια μου και αυτό είναι το χειρότερο που περνά ένας ποδοσφαιριστής.
Θεωρώ όμως ότι το θέμα της βίας είναι πολύ απλό. και αυτό γιατί αυτοί που έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι δε αποφασίζουν να το κόψουν σωστά. Να το μοιράσουν σωστά, έτσι ώστε να βάλουν τέλος σε όλα τα καρκινώματα που αμαυρώνουν το χώρο. Θεωρώ ότι πιο υγιής χώρος απο αυτόν του αθλητισμού δεν υπάρχει, αλλά δυστυχώς, και συγνώμη για την έκφραση, υπάρχουν κάποια λαμόγια που έχουν μόνο σα στόχο να κονομήσουν, να κερδίσουν και όχι να προσφέρουν.
Το κλασικότερο παράδειγμα πάταξης του χουλιγκανισμού είναι στη Βρετανία και αφού εκεί λύθηκε, τότε μπορεί να λυθεί σε οποιοδήποτε μέρος, άρα και στην Ελλάδα. Απλά εκεί οι άνθρωποι έβαλαν ένα τέλος, το μαχαίρι μπήκε στο κόκαλο και βλέπεις τώρα να πηγαίνουν στα γήπεδα χωρίς κιγκλιδώματα και να περιμένουν να πάνε στο γήπεδο, όπως περιμένουν να πάνε σε μία γιορτή και να παρακολουθήσουν θέαμα. Τι πιο ωραίο απο το σεβασμό που δείχνουν οι Άγγλοι στον ποδοσφαιριστή σαν άνθρωπο, σαν εργαζόμενο, σαν οικογενειάρχη. Το έχω ζήσει αυτό, ζηλεύω αυτές τις εικόνες και δεν ξέρω αν κάποια στιγμή το δούμε αυτό στα Ελληνικά γήπεδα.
Εδώ είδαμε πρόσφατα μπουκάλια σε αθλητές που έχουν φορέσει το εθνόσημο, που μας έχουν ωθήσει να βγούμε στο δρόμο με μια σημαία. Και εμείς στα γήπεδα μας τους μηδενίζουμε. Είναι πολύ άσχημο αυτό που κάνουμε. Θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά δε θα τα κάνει αυτά. Παλεύουμε γι’αυτό. Έστω και ένα λιθαράκι να βάλουμε θα είναι καλό. Αυτό προσπαθούμε να περάσουμε σε όλα τα παιδιά που έχουμε κάτω από την εποπτεία μας.
Το πρωτάθλημα της Super League είναι ακόμα στην αρχή του. Πώς βλέπεις τον Ολυμπιακό και τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου;
Καταρχήν βλέπω ότι έχουν έρθει πολύ αξιόλογοι ποδοσφαιριστές στο Ελληνικό πρωτάθλημα και θα βοηθήσουν έτσι ώστε να δούμε καλύτερο ποδόσφαιρο. ο Ολυμπιακός έχει καταρχήν μια τεράστια αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, με την αποχώρηση του κυρίου Κόκκαλη και την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου από τον κύριο Μαρινάκη. Αυτό ήταν μια πολύ μεγάλη αλλαγή. θεωρώ ότι μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα έγιναν πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις χρειάζονται χρόνια για να γίνουν.
Έγιναν πολύ σημαντικές προσθήκες παιχτών, ήρθε ένας προπονητής που είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο και ο κος Μαρινάκης ασχολείται απίστευτα πολύ με την ομάδα, σε βαθμό που ούτε και εγώ περίμενα τόσο. προσπαθεί να βάλει μια σειρά και σε έναν μεγάλο βαθμό τα έχει καταφέρει, αλλά σίγουρα χρειάζεται χρόνος και επιπλέον δουλειά.
Όσον αφορά την ομάδα, σε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, έχουν βρεθεί το πολύ 4 παίχτες στην ενδεκάδα που ήταν πέρυσι και πρόπερσι στην ομάδα. Οι υπόλοιποι 7-8 είναι καινούργιοι. Αυτό για να το μοντάρεις, να του περάσεις μια κοινή φιλοσοφία, ένα κοινό όραμα, θέλει αρκετό χρόνο και κυρίως υπομονή. Δε μου φαίνεται παράξενο που ο Ολυμπιακός φαίνεται τώρα ασύνδετος, αλλά η αλήθεια είναι ότι, με τόσους ποιοτικούς παίχτες, περιμένω να εμφανίσει σύντομα κάποια δεκαπεντάλεπτα ποιοτικού ποδοσφαίρου.
Μας πίκρανε πάρα πολύ ο πρώιμος ευρωπαϊκός αποκλεισμός. Είχαμε πολλά χρόνια να το ζήσουμε και μας έβγαλε έξω από τα νερά μας. Το γεγονός όμως ότι χτίζεται μια νέα ομάδα από το μηδέν, αυτό το γεγονός ίσως τελικά να μας βοηθήσει, να μη μας αγχώσει, έτσι ώστε να γίνει πιο γρήγορα η ομάδα όπως τη θέλουμε. Για τον Ολυμπιακό που δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη, φαντάσου πόσο επιπλέον άγχος θα υπήρχε γι αυτή τη νέα ομάδα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τώρα μπορούμε να χτίσουμε μια νέα ομάδα σε σωστή βάση και να την οδηγήσουμε στον πρωταθλητισμό με επιτυχίες.
Βέβαια, θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός, με την περσινή του πορεία και τον περσινό του προγραμματισμό είναι κάποια βήματα πιο μπροστά από εμάς. Αυτό δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Υπάρχει, με την επιστροφή του κυρίου Πατέρα, ένας άνθρωπος που είχε δουλέψει όλο αυτό το εγχείρημα πάρα πολύ καλά και αυτό φάνηκε και με τα αποτελέσματα, του τίτλους δηλαδή που πήρε ο Παναθηναϊκός. Είναι δηλαδή, σε θέμα οργανωτικό, κάποια βήματα πιο μπροστά από εμάς. Αλλά θα έλεγα ότι δε μπορώ να πω ότι αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι το απόλυτο φαβορί για το τίτλο. Αυτό φαίνεται κιόλας και από τα πρώτα αποτελέσματα των δύο ομάδων.
Δε θέλω να βγάλω από το παιχνίδι την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ και να το κάνω μια κόντρα των δύο. Υπάρχουν πολύ αξιόλογες ομάδες φέτος, που άν τις υποτιμήσεις θα το πληρώσεις, όπως έγινε με εμάς στο ματς με τον Ηρακλή. Θέλω να βλέπω ομάδες να δυναμώνουν και να κοιτάνε τα φαβορί στα μάτια, είναι κάτι το οποίο μου αρέσει και δεν κάνει μονότονο το πρωτάθλημα μας. Θέλω αυτό να έχει συνέχεια, αν καταφέρουμε επίσης να απομονώσουμε τον φανατισμό και τα άρρωστα μυαλά.
http://www.gavros.gr
Στο Ρέθυμνο βρεθήκατε για έναν ιερό σκοπό και βέβαια για τη μεγάλη τιμή στον Γιώργο Κοκολάκη. Κατά πόσο ένας επαγγελματίας αθλητής είναι παράλληλα και ευαισθητοποιημένος άνθρωπος;
Καταρχήν, το ότι η Κρήτη είναι ένας φιλόξενος τόπος είτε βρισκόμαστε εδώ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, είτε μεμονωμένα κάνοντας διακοπές το βιώνουμε διαρκώς. Έγινε ένα παιχνίδι πολύ σημαντικό για την ιστορία του Ολυμπιακού, γιατί ο Γιώργος έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στο σύλλογο και είναι ιδιαίτερα αγαπητός γι’αυτό. Είναι ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου και συνεχίζει και προσφέρει σε αυτό, επομένως επιλέξαμε να τον τιμήσουμε με την παρουσία μας εδώ. Από την άλλη, το ότι μπορέσαμε και βοηθήσαμε και τα έσοδα αυτά πηγαίνουν σε έναν ιερό σκοπό, αυτό κάνει τον αγώνα ακόμα πιο σημαντικό, γιατί μπορεί εμείς να προσελκύουμε όλα τα βλέμματα πάνω μας, να μας αναγνωρίζει ο κόσμος, αλλά αν χάσουμε την ανθρωπιά μας, που είναι το ιερότερο πράγμα στον πλανήτη, τότε παύουμε να υπάρχουμε. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που εμείς βρεθήκαμε κον΄τα σε ανθρώπους που μας είχαν ανάγκη.
Πραγματικά οι βετεράνοι του Ολυμπιακού είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε θέματα που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Πρόσφατα, με την ακαδημία της ομάδας κατεβήκαμε στον Πειραιά και καθαρίσαμε μια πολύ μεγάλη παραλιακή έκταση, δίνοντας το παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός είναι παντού, δεν είναι μόνο, αθλητισμός και όχι μόνο εκτόνωση και μια ομάδα που σε ικανοποιεί μόνο ένα ενενηντάλεπτο. Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα και όλοι εμείς πρέπει αυτό το όνομα να το φροντίζουμε και να το κάνουμε ακόμα μεγαλύτερο. Δε φτάνει μόνο να λέμε πράγματα αλλά πρέπει και να κάνουμε.
Δεν πάει πολύς καιρός που αποσύρθηκες απο την ενεργό δράση. Αλήθεια, σου λείπει το γήπεδο, ως παίχτη;
Έχω αποσυρθεί εδώ και πέντε χρόνια, αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα το γεγονός ότι συνειδητά σταμάτησα. Δε με “σταματήσανε”. Ήξερα πολύ καλά τι έκανα, τα βρήκα με τον εαυτό μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο που έχει ζήσει στο ανώτερο επίπεδο αυτό που λέμε προβολή και κατακτήσεις τίτλων. Το έζησα πραγματικά σε όλο της το μεγαλείο και δοξάζω το `θεό που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω κάτι τέτοιο. Από κει και πέρα, μου έγινε μια πρόταση από τον Ολυμπιακό για να αναλάβω κάποια πράγματα στην ομάδα που αγαπάω. Είχε να κάνει με τις ακαδημίες, ένα ευαίσθητο κομμάτι που έχει να κάνει με παιδιά, κάτι αγνό, με όνειρα, στόχους και φιλοδοξίες.
Τα παιδιά κάνουν όνειρα να παίξουν ποδόσφαιρο κάποια στιγμή σε υψηλότερο επίπεδο και το ίδιο βέβαια και οι γονείς τους. Και εγώ γονιός είμαι και θέλω το καλύτερο για το παιδί μου. Εκεί εγώ είμαι δίπλα τους. Αντιμετωπίζω τα 5.500 παιδιά που έχουμε σε Ελλάδα και εξωτερικό σα να είναι δικά μου παιδιά. Τους λέω αλήθειες, γιατί δε θέλω να λέω πράγματα που αρέσουν στα αυτιά όλων των ανθρώπων. Εγώ λέω πραγματικά αυτό που βλέπω και προσπαθώ να δώσω σε κάθε παιδί να πάρει αυτό που του αξίζει. Δε με ενδιαφέρει τίνος παιδί είναι και πως λέγεται. προσφέρουμε κοινωνικό έργο και είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία προσπαθούμε να πλάσουμε ανθρώπους που έχουν στόχους, που βγαίνουν στη ζωή και την παλεύουν, γιατί η ζωή είναι δύσκολη. Ανθρώπους που δε θα φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες. Αν μπορούν κάποια παιδιά να παίξουν ποδόσφαιρο, είμαστε εκεί και τα προωθούμε. Είναι αρκετά παιδιά στα αγωνιστικά τμήματα του Ολυμπιακού. με το σύλλογο να αναλαμβάνει όλα τα έξοδα διαμονής, διατροφής και μόρφωσης. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που μετά το κλείσιμο της καριέρας μου συνέχισα στο πόστο του τεχνικού διευθυντή. Είναι κάτι που μου αρέσει, έχει μεν κούραση και πολλά ταξίδια, αλλά όταν έχεις να κάνει με πιτσιρικάδες και τόσο μικρές ηλικίες, πραγματικά αυτό σου δίνει πολύ ενέργεια και όρεξη.
Αυτό που μόλις περιέγραψες είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι αυτό που συμβαίνει στα γήπεδα: Βία, τραμπουκισμοί, εγκληματικές ενέργειες σε ποδοσφαιρικούς χώρους, κάτι που πλήττει και εσένα προσωπικά. Πώς μπορούν τα παιδιά που μεγαλώνουν στις ακαδημίες να μείνουν ανεπηρέαστα από την εικόνα που αντικρίζουν γύρω τους;
Να πω εδώ ότι δεν είναι μόνον ο Ολυμπιακός που ασχολείται με τις ακαδημίες. Υπάρχουν και άλλες ομάδες που κάνουν αξιόλογη δουλειά με τα παιδιά και είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Όλοι εμείς, ο πρώτος μας στόχος είναι αυτή η νέα γενιά να αποκτήσει αθλητική ποδοσφαιρική παιδεία, που οι παλιότερες, μαζί και η δικιά μου, στερούνται. Βάζουμε τα παιδιά στη διαδικασία να καταλάβουν τι περνά ένας διαιτητής, ένας ποδοσφαιριστής και μάλιστα στις μικρές ηλικίες απαγορεύουμε να ασχολούνται με τον διαιτητή. Όπως εμείς παίζουμε ποδόσφαιρο, έτσι και αυτός σφυρίζει το παιχνίδι και τον ευχαριστεί αυτό που κάνει.
Προσπαθούμε να περάσουμε κάποια μηνύματα, έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν, να έχουν αυτά κατά νου και να μην πετάξουν το μπουκάλι στο γήπεδο, ούτε να βρίσουν, ούτε να κάψουν αυτοκίνητα. Γιατί τότε θα ξέρουν τι προηγείται ενός αγώνα. Το άγχος, η πίεση. Ξέρεις, όποιος δεν ξέρει λέει: “έλα μωρέ, τι κάνετε εσείς οι ποδοσφαιριστές, με το χόμπι σας βγάζετε δισεκατομμύρια”. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αν δεν είσαι μέσα στο χώρο, δεν καταλαβαίνεις τι τρομερή πίεση έχει αυτό που κάνεις. Πολλές φορές θυμάμαι τον εαυτό μου να μην κοιμάμαι βράδια ολόκληρα από την πίεση του προσεχούς αγώνα και όλο το άγχος που βίωνα. Το άγχος αυτό το μετέφερα μάλιστα και στο παιδί μου, στην οικογένεια μου και αυτό είναι το χειρότερο που περνά ένας ποδοσφαιριστής.
Θεωρώ όμως ότι το θέμα της βίας είναι πολύ απλό. και αυτό γιατί αυτοί που έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι δε αποφασίζουν να το κόψουν σωστά. Να το μοιράσουν σωστά, έτσι ώστε να βάλουν τέλος σε όλα τα καρκινώματα που αμαυρώνουν το χώρο. Θεωρώ ότι πιο υγιής χώρος απο αυτόν του αθλητισμού δεν υπάρχει, αλλά δυστυχώς, και συγνώμη για την έκφραση, υπάρχουν κάποια λαμόγια που έχουν μόνο σα στόχο να κονομήσουν, να κερδίσουν και όχι να προσφέρουν.
Το κλασικότερο παράδειγμα πάταξης του χουλιγκανισμού είναι στη Βρετανία και αφού εκεί λύθηκε, τότε μπορεί να λυθεί σε οποιοδήποτε μέρος, άρα και στην Ελλάδα. Απλά εκεί οι άνθρωποι έβαλαν ένα τέλος, το μαχαίρι μπήκε στο κόκαλο και βλέπεις τώρα να πηγαίνουν στα γήπεδα χωρίς κιγκλιδώματα και να περιμένουν να πάνε στο γήπεδο, όπως περιμένουν να πάνε σε μία γιορτή και να παρακολουθήσουν θέαμα. Τι πιο ωραίο απο το σεβασμό που δείχνουν οι Άγγλοι στον ποδοσφαιριστή σαν άνθρωπο, σαν εργαζόμενο, σαν οικογενειάρχη. Το έχω ζήσει αυτό, ζηλεύω αυτές τις εικόνες και δεν ξέρω αν κάποια στιγμή το δούμε αυτό στα Ελληνικά γήπεδα.
Εδώ είδαμε πρόσφατα μπουκάλια σε αθλητές που έχουν φορέσει το εθνόσημο, που μας έχουν ωθήσει να βγούμε στο δρόμο με μια σημαία. Και εμείς στα γήπεδα μας τους μηδενίζουμε. Είναι πολύ άσχημο αυτό που κάνουμε. Θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά δε θα τα κάνει αυτά. Παλεύουμε γι’αυτό. Έστω και ένα λιθαράκι να βάλουμε θα είναι καλό. Αυτό προσπαθούμε να περάσουμε σε όλα τα παιδιά που έχουμε κάτω από την εποπτεία μας.
Το πρωτάθλημα της Super League είναι ακόμα στην αρχή του. Πώς βλέπεις τον Ολυμπιακό και τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου;
Καταρχήν βλέπω ότι έχουν έρθει πολύ αξιόλογοι ποδοσφαιριστές στο Ελληνικό πρωτάθλημα και θα βοηθήσουν έτσι ώστε να δούμε καλύτερο ποδόσφαιρο. ο Ολυμπιακός έχει καταρχήν μια τεράστια αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, με την αποχώρηση του κυρίου Κόκκαλη και την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου από τον κύριο Μαρινάκη. Αυτό ήταν μια πολύ μεγάλη αλλαγή. θεωρώ ότι μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα έγιναν πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις χρειάζονται χρόνια για να γίνουν.
Έγιναν πολύ σημαντικές προσθήκες παιχτών, ήρθε ένας προπονητής που είναι ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο και ο κος Μαρινάκης ασχολείται απίστευτα πολύ με την ομάδα, σε βαθμό που ούτε και εγώ περίμενα τόσο. προσπαθεί να βάλει μια σειρά και σε έναν μεγάλο βαθμό τα έχει καταφέρει, αλλά σίγουρα χρειάζεται χρόνος και επιπλέον δουλειά.
Όσον αφορά την ομάδα, σε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, έχουν βρεθεί το πολύ 4 παίχτες στην ενδεκάδα που ήταν πέρυσι και πρόπερσι στην ομάδα. Οι υπόλοιποι 7-8 είναι καινούργιοι. Αυτό για να το μοντάρεις, να του περάσεις μια κοινή φιλοσοφία, ένα κοινό όραμα, θέλει αρκετό χρόνο και κυρίως υπομονή. Δε μου φαίνεται παράξενο που ο Ολυμπιακός φαίνεται τώρα ασύνδετος, αλλά η αλήθεια είναι ότι, με τόσους ποιοτικούς παίχτες, περιμένω να εμφανίσει σύντομα κάποια δεκαπεντάλεπτα ποιοτικού ποδοσφαίρου.
Μας πίκρανε πάρα πολύ ο πρώιμος ευρωπαϊκός αποκλεισμός. Είχαμε πολλά χρόνια να το ζήσουμε και μας έβγαλε έξω από τα νερά μας. Το γεγονός όμως ότι χτίζεται μια νέα ομάδα από το μηδέν, αυτό το γεγονός ίσως τελικά να μας βοηθήσει, να μη μας αγχώσει, έτσι ώστε να γίνει πιο γρήγορα η ομάδα όπως τη θέλουμε. Για τον Ολυμπιακό που δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη, φαντάσου πόσο επιπλέον άγχος θα υπήρχε γι αυτή τη νέα ομάδα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τώρα μπορούμε να χτίσουμε μια νέα ομάδα σε σωστή βάση και να την οδηγήσουμε στον πρωταθλητισμό με επιτυχίες.
Βέβαια, θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός, με την περσινή του πορεία και τον περσινό του προγραμματισμό είναι κάποια βήματα πιο μπροστά από εμάς. Αυτό δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Υπάρχει, με την επιστροφή του κυρίου Πατέρα, ένας άνθρωπος που είχε δουλέψει όλο αυτό το εγχείρημα πάρα πολύ καλά και αυτό φάνηκε και με τα αποτελέσματα, του τίτλους δηλαδή που πήρε ο Παναθηναϊκός. Είναι δηλαδή, σε θέμα οργανωτικό, κάποια βήματα πιο μπροστά από εμάς. Αλλά θα έλεγα ότι δε μπορώ να πω ότι αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι το απόλυτο φαβορί για το τίτλο. Αυτό φαίνεται κιόλας και από τα πρώτα αποτελέσματα των δύο ομάδων.
Δε θέλω να βγάλω από το παιχνίδι την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ και να το κάνω μια κόντρα των δύο. Υπάρχουν πολύ αξιόλογες ομάδες φέτος, που άν τις υποτιμήσεις θα το πληρώσεις, όπως έγινε με εμάς στο ματς με τον Ηρακλή. Θέλω να βλέπω ομάδες να δυναμώνουν και να κοιτάνε τα φαβορί στα μάτια, είναι κάτι το οποίο μου αρέσει και δεν κάνει μονότονο το πρωτάθλημα μας. Θέλω αυτό να έχει συνέχεια, αν καταφέρουμε επίσης να απομονώσουμε τον φανατισμό και τα άρρωστα μυαλά.
http://www.gavros.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου