Τώρα αξίζει η κριτική...

Ο Ολυμπιακός πήρε το τρίποντο με τον Λεβαδειακό χάρη στα αβγά του Κέβιν και τη δημιουργική ικανότητα του Κάνιο, με το πάθος του Μανιάτη και του Μοδέστο, γενικώς με τη φανέλα. Αλλά δίχως τη γκρίνια της γκέλας, είναι ματς που προσφέρεται για ωφέλιμη κριτική...

Οι ερυθρόλευκοι έδειξαν και απόψε ότι δεν είναι σε καλό mood. Μέχρι το αυτογκόλ στο 41, η εικόνα ήταν η ίδια των προηγούμενων αγώνων, θολή... Υπήρχε διάθεση, αλλά υπολειπόταν του άγχους και της νευρικότητας. Ο Παράσχος έστησε την ομάδα του πίσω και επειδή έχει καλούς χαφ και επιθετικούς είχε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να κάνει ζημιές, ειδικά από τη στιγμή που η άμυνα, δίχως Αβραάμ και Τοροσίδη, δεν έβγαζε σιγουριά. Αμυντικά, πάντως, η λειτουργία δεν ήταν καλή γενικότερα, κάτι που φάνηκε περίτρανα στην ευκαιρία της Λιβαδειάς στο 8 με τον Ναπολεόνι, όταν ο Μέγερι πριν αποκρούσει είδε τέσσερις φιλοξενούμενους να κάνουν κόντρα με έναν δικό μας, μετά από εκτέλεση κόρνερ υπέρ του Ολυμπιακού!

Ένα ακόμη αρνητικό ήταν ότι η ομάδα δέχτηκε το γκολ, έχοντας δεχτεί για ένα πεντάλεπτο προειδοποιητικές βολές από τους φιλοξενούμενους. Παρόλα αυτά πιάστηκε απροετοίμαστη στη φάση του γκολ από τον Ναπολεόνι. Ο Μιραλάς δεν άφησε το ματς να πάει σε δυσάρεστες αναμνήσεις τύπου ΟΦΗ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να γίνει μεγάλη κουβέντα περί διαχείρισης προβαδίσματος...

Με τον Ολυμπιακό να κερδίζει 16 κόρνερ, να έχει συντριπτική κατοχή μπάλας και παίκτες σε καλή βραδιά όπως ο Μιραλάς και ο Ιμπαγάσα, μοιάζει αφύσικο αυτό το 8-8 στις τελικές προσπάθειες, εντός έδρας με τη Λιβαδειά. Τουλάχιστον υπήρξε αποτελεσματικότητα...

Η διαιτησία το χαβά της, με τον Δασκαλόπουλο (που για μένα είναι διαιτητής με προσόντα όσο τον έχω δει) να συνεχίζει την τακτική της...αδέκαστης στάσης απέναντι στον Ολυμπιακό. Στον Φουστέρ δεν έδινε ούτε φάουλ ούτε πέναλτι σε λογής μαρκαρίσματα, ενώ στο τράβηγμα του Ιωάννου στον Χολέμπας έκλεισε τα μάτια. Διαμαρτυρίες από πλευράς Ολυμπιακού νομίζω ότι αξίζει να ειπωθούν απόψε, έστω κι αν η ομάδα νίκησε.

Ο Ολυμπιακός έχει προσωπικότητες που μπορούν να καθαρίζουν τέτοιου τύπου παιχνίδια, όπως συνέβη απόψε με τον Μιραλάς. Αλλά μερικές φορές αυτό δεν φτάνει, όπως φάνηκε στο Καυτανζόγλειο τις προάλλες. Χρειάζεται να βρεθεί γρήγορα ο τρόπος να επιστρέψει η ομάδα σε καλό ρυθμό, κάτι για το οποίο είναι απαραίτητη η ένταση της δουλειάς από προπονητή και παίκτες. Γιατί τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας, με την αναμέτρηση στην Ξάνθη να μοιάζει κομβική για τη συνέχεια και ενδεικτική για το αν ο Ολυμπιακός μπορεί να επιστρέψει άμεσα στα καλά φεγγάρια του...

Ο Ντιόγκο έδειξε απόψε ότι θέλει. Αν πείσει και ότι μπορεί, καλό για όλους μας.

Χρήστος Μεγγλίδης
 http://www.thrylos.gr

Posted in: Απόψεις