Μπάλα είναι και γυρίζει...

Στην πορεία της σεζόν πολλά δεδομένα μπορεί να αλλάξουν σε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Από τους στόχους μιας χρονιάς, μέχρι και την άποψη ενός προπονητή για κάποιους από τους παίκτες του. Αυτό συμβαίνει φέτος και στον Ολυμπιακό. Πως οι Μακούν, Μανιάτης κέρδισαν τον Βαλβέρδε, η "απάντηση" του Μιραλάς σε μια θέση που δεν... κάνει και η συμπαιγνία Ντόρτμουντ - Μαρσέιγ που μπορεί να αποδειχθεί ευλογία για τους Πειραιώτες!

 Στο ξεκίνημα κάθε καινούργιας χρονιάς, οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι ανά την υφήλιο θέτουν κάποιους στόχους. Ανάλογα με το μέγεθος τους και την δυναμική τους εντός αγωνιστικού χώρου, τα "θέλω" τους ποικίλουν. Η κατάκτηση του Champions League, η κυριαρχία εντός συνόρων, μια καλή πορεία στην Ευρώπη, η μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού, η άνοδος σε μια μεγαλύτερη κατηγορία, το πλασάρισμα σε μια καλή θέση στο πρωτάθλημα ή η συμμετοχή στα ευρωπαϊκά Κύπελλα της επόμενης περιόδου είναι οι βλέψεις που μπορεί να έχει μια ποδοσφαιρική ομάδα ανάλογα με τις δυνατότητες της.

Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε φυσικά να ξεφύγει και ο Ολυμπιακός.

Όμως στην πορεία της σεζόν πολλά είναι τα δεδομένα που μπορεί να αλλάξουν.

Από τους στόχους που έχεις θέσει στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου, μέχρι και την άποψη ενός προπονητή για κάποιους από τους παίκτες του.

Εξάλλου και η φύση του αθλήματος δεν επιτρέπει σε κανέναν να θεωρεί κάτι ως γενόμενο πριν καν αυτό συμβεί.

Αυτό το απρόβλεπτο που υπάρχει μέσα στο ποδόσφαιρο είναι το συστατικό που το καθιστά ως το κορυφαίο άθλημα στον κόσμο. Τον βασιλιά των σπορ.

Επειδή βέβαια εμάς τους Ολυμπιακούς δεν μας ενδιαφέρουν και πολύ οι γενικότητες, αλλά σχεδόν αποκλειστικά τι συμβαίνει στην ομάδα μας, ας δούμε πως τα παραπάνω βρίσκουν την εφαρμογή τους και στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας.

Περίπατο περιμέναμε, αίμα θα φτύσουμε!

Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούσαμε πως ο Ολυμπιακός την φετινή σεζόν θα έπαιρνε "περίπατο" το νταμπλ στην Ελλάδα. Άλλωστε στην θεωρία αυτό φαινόταν μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη. Από την μια είχαμε μια ομάδα με ισχυρή διοίκηση, πρωταθλήτρια Ελλάδας την περασμένη χρονιά (2010-11), που είχε κρατήσει τα βασικά της "όπλα" και είχε προχωρήσει σε καλές μεταγραφικές κινήσεις. Από την άλλη ήταν ο Παναθηναϊκός του... κανενός προέδρου, του Τσάκα, του πρίγκιπα του παραμυθιού, του Τοτσέ (ή... "παστελωτής", όπως τον αποκαλούν με πολλή διάθεση για χιούμορ φίλοι Παναθηναϊκοί), του Μπιέρσμιρ και με τον πρώτο σκόρερ του Σισέ, να αναχωρεί για άλλες πολιτείες. Ελάτε παίδες, αφήστε την πλάκα για φούστες - μπλούζες και τέτοια και ας μιλήσουμε καθαρά ποδοσφαιρικά (το ξέρω, μ...κίες λέω, αφού γελάω εγώ που το γράφω!).

Για να σας προλάβω πάντως, δεν θέλω να ασχοληθώ με διαιτησίες, λάθη αγωνιστικά και μή και άλλα παρόμοια που μπορεί να έχουν παίξει τον ρόλο τους. Απλά εξετάζω τα γεγονότα μόνο μέσα σε αθλητικά πλαίσια. Αυτή λοιπόν η σιγουριά, πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, πως ο Ολυμπιακός θα έκανε... χαβαλέ εντός συνόρων, επί της ουσίας δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Διότι ακόμη και αν κατακτήσει (...που θα το κατακτήσει δηλαδή) ο Θρύλος τον τίτλο, αυτό θα έχει γίνει με πολύ ιδρώτα και αίμα! "Συνυπεύθυνοι" σε αυτή την χαλαρότητα είμαστε όλοι, αλλά το ποδόσφαιρο έσπευσε να μας "προσγειώσει" και να μας διαψεύσει.

Η "ομορφιά" στο Ντόρτμουντ - Μαρσέιγ, μπορεί να κάτσει "γάντι" στον Ολυμπιακό!

Ένας από τους στόχους του Ολυμπιακού την φετινή σεζόν, ήταν και η πρόκριση στους "16" του Champions League. Σε έναν όμιλο που κάθε άλλο παρά εύκολος ήταν, οι Πειραιώτες ξεκίνησαν με εντός έδρας ήττα από την Μαρσέιγ, όμως έφτασαν μια ανάσα από μια επική πρόκριση στην επόμενη φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Πως και τι, τα θυμόμαστε όλοι. Η συμμαχία του Γαλλογερμανικού άξονα αποφάσισε να πορευθεί μαζί και έτσι ο Ολυμπιακός έμεινε στην απ' έξω. Στα μάτια τα δικά μου πάντως κέρδισε κάτι εξίσου σημαντικό: την αναγνώριση, το χειροκρότημα, το "ευχαριστώ" και προπάντων, τον σεβασμό του ερυθρόλευκου κόσμου για την προσπάθεια των παικτών και του προπονητή.

Η απογοήτευση που ακολούθησε τις επόμενες μέρες ήταν έκδηλη. Μια απογοήτευση που μετριάστηκε κάπως όταν έγινε η κλήρωση του Europa League. Οι Πειραιώτες έπεσαν πάνω στην Ρουμπίν Καζάν στην φάση των "32" και σε περίπτωση πρόκρισης θα έπαιζαν με τον νικητή του ζευγαριού Ζάλτσμπουργκ - Μέταλιστ. Με λίγα λόγια, μια καλή πιθανότητα ευρωπαϊκής διάκρισης ανοιγόταν διάπλατα στο Λιμάνι.

Έχοντας σαν προίκα τις εξαιρετικές εμφανίσεις του στο Champions League, ο Ολυμπιακός επικράτησε στο "Λουζνίκι" της Ρουμπίν με 1-0 και πλέον είναι το απόλυτο φαβορί για πρόκριση στον επαναληπτικό του "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Εφόσον οι ερυθρόλευκοι επιβεβαιώσουν το προβάδισμα τους, θα αντιμετωπίσουν στους "16" την Μέταλιστ, που είναι απίθανο να αποκλειστεί μετά τη νίκη με 4-0 στην Αυστρία. Μια ομάδα πολύ τεχνική και γρήγορη, αλλά όχι καλύτερη από τον Θρύλο. Και αν ο Ολυμπιακός φτάσει στους "8", μετά όλα είναι ανοιχτά. Και η συμπαιγνία Ντόρτμουντ - Μαρσέιγ που μπορεί να αποδειχθεί ευλογία για τους Πειραιώτες!

Μακούν, Μανιάτης και ο... "δεν κάνει στα πλάγια", Μιραλάς

Όπως συμβαίνει και με τους στόχους που αλλάζουν, έτσι γίνεται και με την γνώμη του προπονητή για κάποιους ποδοσφαιριστές. Είναι γεγονός πως ο Βαλβέρδε δεν τρελάθηκε κιόλας με την απόκτηση του Μακούν στο τέλος του περασμένου Αυγούστου. Για τον λόγο αυτό δεν τον πολυχρησιμοποιούσε στην αρχή της περιόδου. Εδώ είναι όμως η μαγκιά του παίκτη, αλλά και το σθένος ενός προπονητή να παραδεχθεί το λάθος του.

Ο Καμερουνέζος συνέχισε να δουλεύει σκληρά και κέρδισε την εκτίμηση του Ισπανού τεχνικού που άρχισε να τον εμπιστεύεται ολοένα και περισσότερο. Στην κορυφαία του εμφάνιση, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, η ατυχία σημάδεψε τον Μακούν ο οποίος χτύπησε στον έσω πλάγιο και έμεινε εκτός γηπέδων για 2 μήνες. Έκανε την επανεμφάνιση στο βασικό σχήμα της ομάδας κόντρα στην Ρουμπίν στο "Λουζνίκι" και ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού στο τελευταία ματς πρωταθλήματος απέναντι στον Πανιώνιο.

Πλέον ο Βαλβέρδε του δίνει ολοένα και περισσότερο χρόνο και με δεδομένη την επιθυμία του "Τσινγκούρι" να μην διαφοροποιεί ιδιαίτερα το ρόστερ της ομάδας, είναι σχεδόν βέβαιο πως και αυτός θα εισηγηθεί την παραμονή του 28χρονου μέσου μετά την λήξη του δανεισμού του από την Άστον Βίλα.

Παρόμοια περίπτωση είναι και αυτή του Μανιάτη, ο οποίος δεν είχε πείσει τον προπονητή του και καθόταν στον πάγκο, ακόμη και όταν ο Τοροσίδης φαινόταν εκτός φόρμας. Ο Βαλβέρδε τον έριξε στα βαθιά στο εκτός έδρας ματς με την Μαρσέιγ, χρησιμοποιώντας τον στην, χτυπημένη από τραυματισμούς, μεσαία γραμμή. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με MVP τον Έλληνα διεθνή μεσοαμυντικό και από τότε ο 48χρονος τεχνικός ξέχασε να τον... βγάλει από την ενδεκάδα. Ο Μανιάτης απέδειξε πως όταν έχεις θέληση και ποδοσφαιρική αντίληψη, δεν υπάρχει το "δεν μπορώ να παίξω στην τάδε θέση". Μια δικαιολογία που δεν ισχύει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια...

Και αυτό το επιβεβαίωσε περίτρανα και ο Μιραλάς! Πόσοι και πόσοι υποστήριζαν στην αρχή της χρονιάς "μα τι τον βάζει ο Βαλβέρδε στο πλάι, δεν μπορεί!". Δηλαδή δεν μπορούσε να παίξει στο άκρο της επίθεσης ένας παίκτης με εκπληκτική ταχύτητα, έκρηξη στα 5 μέτρα, εξαιρετική τεχνική και καλά τελειώματα; Τότε ποιος μπορεί; Ή μάλλον ό,τι και να λέει ο καθένας, του απαντούν τα νούμερα: 13 γκολ (και 4 ασίστ) σε 22 αγωνιστικές πρωταθλήματος, όταν πέρσι σε ολόκληρη την διοργάνωση ο Βέλγος πέτυχε 14 τέρματα αγωνιζόμενος κυρίως ως σέντερ φορ!

Αυτό που έχω καταλάβει μετά από πολλά χρόνια που παρακολουθώ και ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, είναι πως τα δεδομένα αλλάζουν κάθε στιγμή. Για να δεις αποτελέσματα δεν χρειάζεται βιασύνη, αλλά μέθοδος, σωστές (στο μέτρο του δυνατού) κινήσεις και υπομονή. Και πάντα μα πάντα, τα ασφαλή συμπεράσματα βγαίνουν στο τέλος της περιόδου. Εκεί όπου κρατάς τα θετικά, βλέπεις τα λάθη σου, μαθαίνεις και προχωράς.

ΥΓ: Το παράδειγμα των Μακούν, Μανιάτη και Μιραλάς είναι ο μπούσουλας ΟΛΩΝ των νεαρών παικτών που θέλουν να καθιερωθούν στον Ολυμπιακό. Ή το ακολουθούν και τα καταφέρνουν ή όχι. Απλά πράγματα.

 http://www.redplanet.gr

Posted in: Απόψεις