Από τις παραλίες του Πόρτο Σάντο στην απόλυτη καταξίωση...

Το Sport24.gr ακτινογραφεί τον "γεννημένο προπονητή" Λεονάρντο Ζαρντίμ. Η φιλοσοφία του Πορτογάλου που χαρακτήριζε τα όνειρα ως ψευδαισθήσεις μέσα από δηλώσεις του και τα ρεκόρ στην Μπράγκα. Εργασιομανής, αντιδημοσιογραφικός, άριστος ψυχολόγος, αγαπητός στους ποδοσφαιριστές του.

Γεννήθηκε στην διασπορά (Βενεζουέλα) από Πορτογάλους γονείς, αλλά σε βρεφική ηλικία η οικογένεια του επέστρεψε στα πάτρια εδάφη.

Σε αντίθεση με τους συμμαθητές του στη νήσο Μαδέιρα που ονειρεύονταν να εξελιχθούν σε νέους "Φίγκο" εκείνος προτιμούσε να κρατά μπλοκάκι για τις σημειώσεις του. Πάντα τον συνάρπαζε η ιδέα του καθοδηγητή.

Η προπονητική τον συγκινούσε, μολονότι υπήρχε έτοιμη δουλειά στο εστιατόριο της οικογένειας του. Όλα ξεκίνησαν από ένα ματς που παρακολούθησε δια ζώσης με τον θείο του.

Η απόπειρα του να κάνει καριέρα ως ποδοσφαιριστής δεν ευοδώθηκε. Σε ηλικία 21 ετών είχε πρόταση για να αναλάβει βοηθός προπονητή στην ημιεπαγγελματική, Σαντακρουζένσε.

Πέρασε από αρκετούς συλλόγους των νήσων Μαδέιρα, όπως οι Πόρτο Σάντος και Καμάρα Ντε Λόμπος, όπου ουσιαστικά έκανε το αγροτικό του. 

 

Το 2001 ο Ζοζέ Μουρίνιο βρίσκονταν στον πάγκο της Λεϊρία. Ο Ζαρντίμ ξεκινούσε την ίδια εποχή σε ηλικία μόλις 27 ετών την καριέρα του ως ασίσταντ για δύο σεζόν στην τοπική Καμάσα.

"Όταν ήμασταν παιδιά όλοι όλοι οι φίλοι μου ήθελαν α γίνουν ποδοσφαιριστές. Όταν με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα δίχως χρονοτριβή, προπονητής.

Με σαγήνευε, η στρατηγική πριν από ένα ματς, η οργάνωση, η προετοιμασία του παιχνιδιού, η προπόνηση και το ηγετικό πνεύμα που χαρακτηρίζει έναν τεχνικό.

Σήμερα τα παιδιά έχουν τα playstation και τα παιχνίδια στο κομπιούτερ όπου παίζουν τον ρόλο του προπονητή.

Στην δική μου εποχή υπήρχαν μόνο μολύβια και χαρτιά όπου αναλύαμε τους αγώνες. Ακολουθώντας αυτό τον δρόμο τι άλλο να ήθελα στη ζωή μου" είχε δηλώσει ο Λεονάρντο Ζαρντίμ.

Ο Πορτογάλος προπονητής παρέμεινε στην Καμάσα μέχρι το 2008, οδηγώντας τον άσημο σύλλογο ως πρώτος προπονητής στην τρίτη τη τάξει κατηγορία.  

Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν, καθώς τη σεζόν 2008-2009 κάθισε στον πάγκο της Τσάβες οδηγώντας την στην προαγωγή στην Β΄κατηγορία.

 

Ήταν η εποχή, όπου η σύζυγος του 37χρονου τεχνικού εργάζονταν ως ψυχολόγος σε σχολείο της Μαδέιρα. Η απόφαση για μετακόμιση λόγω της επαγγελματικής ανέλιξης του γεννημένου στη Βενεζουέλα τεχνικού δεν ήταν εύκολη.

"Είμαι από τη φύση μου φιλόδοξος. Αυτός όμως δεν σημαίνει πως εκβιάζω καταστάσεις παίρνοντας αποφάσεις που δεν θα μου δώσουν τη δυνατότητα να εξελιχθώ.

Πάντα πίστευα στη δουλειά και από μικρό παιδί ήθελα να γίνω προπονητής. Όσο όμως μεγαλώνω τόσο πιο πολλές θυσίες θα πρέπει να κάνω για την οικογένεια μου".  

Η σεζόν 2009/2010 αποτέλεσε ορόσημο στην καριέρα του. Αναλαμβάνει την Μπέιρα Μαρ οδηγώντας την στα μεγάλα σαλόνια του πορτογαλικού ποδοσφαίρου.

Την επόμενη σεζόν, ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα της ομάδας από το Αβέιρο είχε ως συνέπεια να λύσει τη συνεργασία του με την Μπέιρα Μαρ, μολονότι οι "Auri-negros" έσωσαν την παρτίδα.

Είχε έρθει η στιγμή για το μεγάλο άλμα. "Ήθελα να καθοδηγήσω μία ομάδα που θα παλέψει για τίτλους. Τα όνειρα αποτελούν αποτελούν ψευδαίσθηση. Για να πετύχεις τους στόχους σου χρειάζεται προσήλωση και επιμονή. Μόνο έτσι θα ξεχωρίσεις" είχε πει εκείνη την εποχή.

Τον Μάιο του 2011 αποδέχθηκε την μεγαλύτερη πρόκληση της μέχρι στιγμής σύντομης καριέρας του διαδεχόμενος τον απόλυτα επιτυχημένο Ντομίνγκος Πασιένσια στον πάγκο της Μπράγκα.

Με το καλημέρα άφησε το στίγμα του. Οι "Arsenalistas" έκαναν πράγματα και θαύματα καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση της βαθμολογίας, πετυχαίνοντας 13 συνεχόμενες νίκες!

 

Εφαρμόζοντας με επιτυχία το επιθετικό 4-2-3-1, έχοντας 13 Βραζιλιάνους παίκτες στο ρόστερ έσπευσε να αναλύσει την φιλοσοφία του αλλά και το ομαδικό πνεύμα που τον χαρακτήριζε λέγοντας στους παίκτες του:

"Είμαι πάντα στη διάθεση σας σε οτιδήποτε μου ζητήσετε προκειμένου όλοι να εκπληρώσετε τους ατομικούς στόχος με απώτερο σκοπό να επωφεληθεί η ομάδα.

Κανείς δεν μπορεί να πετύχει τίποτα μόνος του. Όταν νικάμε το καταφέρνουμε όλοι μαζί, επίσης όταν χάνουμε, χάνουμε μαζί".

Ο Ζαρντίμ, ο οποίος αναγκάζεται να έρθει σε επαφή με δημοσιογράφος μόνο όταν είναι υποχρεωμένος από τους κανονισμούς κλήθηκε να απαντήσει πως φαντάζεται τον εαυτό του μετά τα 40...

"Πιθανότατα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, να προπονώ, να εξελίσσομαι επαγγελματικά" ήταν η προφανής απάντηση του.

http://www.sport24.gr

Posted in: Προπονητής