Ήμουν αρκετά αισιόδοξος πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Βάσει της εικόνας που είχαν δείξει μέχρι τώρα οι δύο ομάδες, σκεφτόμουν πως η μόνη περίπτωση να χάσουμε θα ήταν μια εντυπωσιακή και πρωτοφανής ποδοσφαιρική ανάσταση του Παναθηναϊκού. Το χειρότερο είναι πως έπεσα έξω…
Αρχικά, το ματς ήταν -λίγο πολύ- αυτό που περιμέναμε: Το σύνηθες μούφα ποδόσφαιρο που συναντάει κανείς σε ένα ντέρμπι πρώτου γύρου του ελληνικού πρωταθλήματος. Όταν ο Κεβίν Μιραλάς πέτυχε το εκπληκτικό (!) γκολ όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ’ευχήν.
Ομολογώ πως όταν ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο είχα ήδη αρχίσει να ρίχνω κλεφτές ματιές στον αγώνα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τότεναμ που μεταδιδόταν από το δεύτερο κανάλι του συνδρομητικού, αφού θεωρούσα πως δύσκολα θα άλλαζε κάτι. Ο ΠΑΟ ήταν παντελώς ασύνδετος και ακίνδυνος, παίζοντας το γνωστό φετινό προβλέψιμο «ποδόσφαιρό» του.
Κάπου εκεί το φάγαμε. Έπειτα από ένα ρεσιτάλ αδεξιότητας και «τσαφ» από τους αμυντικούς μας ο Σισέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα του Πάρντο τελειώνοντας (όπως αποδείχθηκε) το ματς. Από κει και πέρα, ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε στο γήπεδο και το κουτό (πιστεύω πως μπορούσε άνετα να διώξει την μπάλα χωρίς φάουλ) πέναλτι του Αβραάμ -το οποίο συνοδεύτηκε και με την αποβολή του- απλώς επικύρωσε τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου μας.
Το κακό δεν είναι ότι χάσαμε. Μια ήττα τόσο νωρίς δεν παίζει κανένα ρόλο, εξακολουθούμε να είμαστε μπροστά στη βαθμολογία και ούτως ή άλλως ο Παναθηναϊκός ήταν με την πλάτη στον τοίχο και αναμενόταν να αντιδράσει. Το (α’) θέμα είναι πως η άθλια εμφάνισή μας γκρέμισε όλα όσα είχαμε χτίσει τις τελευταίες αγωνιστικές και διέλυσε τη σταθερότητα που διέκρινε την ομάδα μας όλον αυτόν τον καιρό. Το (β’) θέμα είναι πως, για τρίτη φορά φέτος, μόλις το ματς «στράβωσε», η ομάδα μας πέταξε λευκή πετσέτα. Το (γ’) θέμα είναι πως η ήττα προήλθε από έναν μετριότατο ΠΑΟ, ο οποίος έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Το (δ’) θέμα είναι πως Μιραλάς και Μήτρογλου δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της «ερυθρόλευκης» επίθεσης - όπως π.χ. έκανε ο Σισέ για τον Παναθηναϊκό. O μόνος που μπορεί να το κάνει (όταν αποθεραπευτεί) είναι ο Πάντελιτς, που πρέπει να πάρει επειγόντως παιχνίδια.
Χρειάζεται βέβαια ψυχραιμία. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Γιατί για μένα, στόχος δεν πρέπει να είναι ένα πρωτάθλημα όπως π.χ. αυτό του 2006 επί Σόλιντ - τότε που ήμασταν ο μονόφθαλμος στους τυφλούς. Έχουμε καλούς παίχτες, έμπειρους και νέους. Έχει έρθει η ώρα να φτιάξουμε (επιτέλους) ομάδα…
Θανάσης Χειμωνάςhttp://www.katimagiko.gr
Ομολογώ πως όταν ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο είχα ήδη αρχίσει να ρίχνω κλεφτές ματιές στον αγώνα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τότεναμ που μεταδιδόταν από το δεύτερο κανάλι του συνδρομητικού, αφού θεωρούσα πως δύσκολα θα άλλαζε κάτι. Ο ΠΑΟ ήταν παντελώς ασύνδετος και ακίνδυνος, παίζοντας το γνωστό φετινό προβλέψιμο «ποδόσφαιρό» του.
Κάπου εκεί το φάγαμε. Έπειτα από ένα ρεσιτάλ αδεξιότητας και «τσαφ» από τους αμυντικούς μας ο Σισέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα του Πάρντο τελειώνοντας (όπως αποδείχθηκε) το ματς. Από κει και πέρα, ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε στο γήπεδο και το κουτό (πιστεύω πως μπορούσε άνετα να διώξει την μπάλα χωρίς φάουλ) πέναλτι του Αβραάμ -το οποίο συνοδεύτηκε και με την αποβολή του- απλώς επικύρωσε τη ληξιαρχική πράξη του θανάτου μας.
Το κακό δεν είναι ότι χάσαμε. Μια ήττα τόσο νωρίς δεν παίζει κανένα ρόλο, εξακολουθούμε να είμαστε μπροστά στη βαθμολογία και ούτως ή άλλως ο Παναθηναϊκός ήταν με την πλάτη στον τοίχο και αναμενόταν να αντιδράσει. Το (α’) θέμα είναι πως η άθλια εμφάνισή μας γκρέμισε όλα όσα είχαμε χτίσει τις τελευταίες αγωνιστικές και διέλυσε τη σταθερότητα που διέκρινε την ομάδα μας όλον αυτόν τον καιρό. Το (β’) θέμα είναι πως, για τρίτη φορά φέτος, μόλις το ματς «στράβωσε», η ομάδα μας πέταξε λευκή πετσέτα. Το (γ’) θέμα είναι πως η ήττα προήλθε από έναν μετριότατο ΠΑΟ, ο οποίος έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Το (δ’) θέμα είναι πως Μιραλάς και Μήτρογλου δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της «ερυθρόλευκης» επίθεσης - όπως π.χ. έκανε ο Σισέ για τον Παναθηναϊκό. O μόνος που μπορεί να το κάνει (όταν αποθεραπευτεί) είναι ο Πάντελιτς, που πρέπει να πάρει επειγόντως παιχνίδια.
Χρειάζεται βέβαια ψυχραιμία. Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας. Γιατί για μένα, στόχος δεν πρέπει να είναι ένα πρωτάθλημα όπως π.χ. αυτό του 2006 επί Σόλιντ - τότε που ήμασταν ο μονόφθαλμος στους τυφλούς. Έχουμε καλούς παίχτες, έμπειρους και νέους. Έχει έρθει η ώρα να φτιάξουμε (επιτέλους) ομάδα…
Θανάσης Χειμωνάςhttp://www.katimagiko.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου