Δευτέρα, Δεκεμβρίου 20, 2010
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Είναι δύσκολο να παρακάμψεις ότι ο Ολυμπιακός πέρασε με νίκη από άλλη μία καυτή έδρα της περιφέρειας και ότι βρίσκεται στην κορυφή σε απόσταση πέντε βαθμών από τον δεύτερο.
Είναι δύσκολο να σταθείς σε ατέλειες και αδυναμίες μιας ομάδας που, εκτός από τις νίκες προσπαθεί να παίξει και το ρημάδι το ποδόσφαιρο σωστά, την ώρα που στον ΠΑΟ ο Πατέρας τα βροντάει, ο Φερέιρα λέει και κάνει ασυναρτησίες, ο Αντωνίου και ο Φρέιτας ζουν στον κόσμο τους και ο κόσμος κυνηγάει τους πάντες μέσα στο γήπεδο! Την ώρα που ο νέος προπονητής της ΑΕΚ λέει απηυδησμένος ότι θα σηκωθεί να φύγει και την ώρα που οι επιτυχημένοι στην Ευρώπη ΠΑΟΚ και Άρης τρώνε κατραπακιές από Κέρκυρες και Ξάνθες.
Θέλει λίγο μαζοχισμό να ψάξεις να γκρινιάξεις επειδή ο Ολυμπιακός (όπως ακριβώς και στο προηγούμενο παιχνίδι με τον Ατρόμητο) έκανε μόνον στο ίδιο δεκάλεπτο, 30-40, το επιθετικό παιχνίδι των πραγματικών δυνατοτήτων του. Όταν, δηλαδή, πέτυχε το γκολ και έκανε μαζεμένες σχεδόν όλες τις ευκαιρίες του. Θέλει να είσαι πραγματικά... γκρινιάρης για να στενοχωρηθείς που η ομάδα κλείστηκε στο τέλος να κρατήσει τη νίκη και δεν προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας μέχρι το τέλος. Θέλει να έχεις υψηλό δείκτη απαιτητικότητας για να ανοίξεις κουβέντα σχετικά με την απουσία θεάματος από την πλευρά του Ολυμπιακού στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, η οποία ήταν απολύτως ειδικών συνθηκών.
Εάν τα έχεις όλα αυτά, μπορείς να γίνεις και... ψείρας. Να τα βάλεις με Ζαϊρί και Αβραάμ που δεν έκαναν ένα απλό φάουλ στο κέντρο στη φάση της ευκαιρίας του Κουζέν, με τον Ουρτάδο γιατί άργησε να πάει στον Μετίν και έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να ζητάει πέναλτι, με τον Βαλβέρδε γιατί δεν έκανε γρήγορα αλλαγές, με τον Ιμπαγάσα γιατί... στράβωσε με τον σεκιουριτά.
Επειδή είμαστε Ολυμπιακός, χαμογελάμε με όσα συμβαίνουν (5 ή και βάλε βαθμούς) από κάτω μας, αλλά και πάντοτε θέλουμε το καλύτερο από αυτή την ομάδα που είναι πραγματικά πολύ καλύτερη από τις υπόλοιπες ελληνικές και μπορεί να αποδίδει σε μεγαλύτερα διαστήματα ποδόσφαιρο εκτός ορίων της Σούπερ Λιγκ.
Γι' αυτό και ξέρω καλά ότι θα βρείτε λόγους να γκρινιάξετε (ευτυχισμένοι) και απόψε!
Σας περιμένουμε, ευτυχισμένοι κι εμείς!
Στους υπόλοιπους: Αντε γεια, χρόνια πολλά και καλά ξεμπερδέματα...
Χρήστος Μεγγλίδης
Θέλει λίγο μαζοχισμό να ψάξεις να γκρινιάξεις επειδή ο Ολυμπιακός (όπως ακριβώς και στο προηγούμενο παιχνίδι με τον Ατρόμητο) έκανε μόνον στο ίδιο δεκάλεπτο, 30-40, το επιθετικό παιχνίδι των πραγματικών δυνατοτήτων του. Όταν, δηλαδή, πέτυχε το γκολ και έκανε μαζεμένες σχεδόν όλες τις ευκαιρίες του. Θέλει να είσαι πραγματικά... γκρινιάρης για να στενοχωρηθείς που η ομάδα κλείστηκε στο τέλος να κρατήσει τη νίκη και δεν προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας μέχρι το τέλος. Θέλει να έχεις υψηλό δείκτη απαιτητικότητας για να ανοίξεις κουβέντα σχετικά με την απουσία θεάματος από την πλευρά του Ολυμπιακού στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, η οποία ήταν απολύτως ειδικών συνθηκών.
Εάν τα έχεις όλα αυτά, μπορείς να γίνεις και... ψείρας. Να τα βάλεις με Ζαϊρί και Αβραάμ που δεν έκαναν ένα απλό φάουλ στο κέντρο στη φάση της ευκαιρίας του Κουζέν, με τον Ουρτάδο γιατί άργησε να πάει στον Μετίν και έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να ζητάει πέναλτι, με τον Βαλβέρδε γιατί δεν έκανε γρήγορα αλλαγές, με τον Ιμπαγάσα γιατί... στράβωσε με τον σεκιουριτά.
Επειδή είμαστε Ολυμπιακός, χαμογελάμε με όσα συμβαίνουν (5 ή και βάλε βαθμούς) από κάτω μας, αλλά και πάντοτε θέλουμε το καλύτερο από αυτή την ομάδα που είναι πραγματικά πολύ καλύτερη από τις υπόλοιπες ελληνικές και μπορεί να αποδίδει σε μεγαλύτερα διαστήματα ποδόσφαιρο εκτός ορίων της Σούπερ Λιγκ.
Γι' αυτό και ξέρω καλά ότι θα βρείτε λόγους να γκρινιάξετε (ευτυχισμένοι) και απόψε!
Σας περιμένουμε, ευτυχισμένοι κι εμείς!
Στους υπόλοιπους: Αντε γεια, χρόνια πολλά και καλά ξεμπερδέματα...
Χρήστος Μεγγλίδης
Posted in: 15 Αγωνιστική
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου