Δευτέρα, Μαρτίου 14, 2011
Red Hunter
Στην Σερβία υπάρχει μια παροιμία. Μια μάνα λέει είχε δύο γιούς: Έναν έξυπνο και έναν… τερματοφύλακα. Ναι, κομματάκι ρατσιστικό ακούγεται. Αλλά και ως ένα σημείο πραγματικό. Ποια δύναμη να σε κάνει να διαλέγεις τη μοναδική θέση στο ποδόσφαιρο που δεν μπορείς να βάλεις γκολ, παρά μόνον να δεχθείς; Αυτή είναι μάλλον μια ερώτηση, που την απάντηση την έχουν μόνο εκείνοι που για κάποιο λόγο επέλεξαν να φορέσουν γάντια χωρίς… έξω να χιονίζει.
Σκεφτείτε χθες βράδυ στην Τούμπα: Ο –κατά τα άλλα αξιόπιστος- Κοντρέρας στο γκολ που δέχεται ο ΠΑΟΚ (12΄) χάνει μπάλα και πορτοφόλι από τον Ιμπαγάσα, όπως αρμόζει σε στόπερ ομάδας «παιδικού» πρωταθλήματος. Τέσσερα λεπτά μετά το ξανακάνει. Ο Ιμπαγάσα σερβίρει στον Ρόμενταλ και εκείνος βγάζει με τα δίχτυα τον Ζαϊρι. Ο Μαροκινός όμως που είναι ικανός να σου περάσει τη μπάλα από τις… αμυγδαλές, φάτσα-κάρτα με το 0-2 τη βρίσκει με το καλάμι.
Και "καταφέρνει" κάποια εκατοστά πριν τη γραμμή να βάλει γκολ στο… αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Και να θέλει να το επαναλάβει, δεν μπορεί! Στο 44΄στην φάση από όπου ξεκινά το γκολ του ΠΑΟΚ, ο Ιμπαγάσα εκτελεί κόρνερ. Μια κεφαλιά, ένα βολέ του Τζιμπούρ για τα δίχτυα. Τελικά ο Κοντρέρας διώχνει πάνω στην γραμμή βάζοντας… χιλιάνικα το χέρι του. Πέναλτι και αποβολή σα να λέμε.
Και τι μας νοιάζει ο Κοντρέρας θα πείτε; Μα δεν έχει ενδιαφέρον ότι ένας αμυντικός που σε ένα ημίχρονο έστησε άθελα του σκηνικό 0-3 έφυγε ατσαλάκωτος και νικητής; Όπως και ο διαιτητής. Ο Κωνσταντινέας. Ατσαλάκωτος και αυτός που δεν έδωσε ένα πέναλτι που δίνονταν (στο 44') αλλά με μεγάλη ευκολία έδωσε ένα άλλο που δεν δίνονταν μισή ώρα αργότερα στην ίδια περιοχή.
Και όπως σωστά απόρησε και ο Γιάννης Μώραλης: Αλήθεια τι ακριβώς θα συνέβαινε αν αυτό το πέναλτι που προέκυψε στην φάση "Αβράαμ-Βιερίνια" ήταν… ανάποδα; Μάλλον θα τελείωνε το χαρτί στο πρωθυπουργικό φαξ, από τα μηνύματα οργής και αγανάκτησης.
Στο θέμα μας όμως. Ακόμη και ο Ζαϊρι θα τα κατάφερε και θα κοιμήθηκε χθες βράδυ. Τι λέμε στο ποδόσφαιρο; "Όλα τα γκολ χάνονται και όλα τα γκολ μπαίνουν". Αθώος λοιπόν ο Μαροκινός. Τι άλλο λέμε; "Ανθρώπινο λάθος του διαιτητή". Λάδι λοιπόν και ο Κωνσταντινέας. Άλλο κλισέ; Η νίκη λέει κρύβει τα σκουπίδια κάτω από το… χαλάκι. Κύριος και ο Κοντρέρας.
Και ποιος είναι εκείνος που από χθες βράδυ κυκλοφορεί "δακτυλοδεικτούμενος"; Ο Ούρκο Πάρντο. Όχι άδικα. Στο γκολ της ισοφάρισης του Κουτσιανικούλη, είναι προφανές ότι και ο ίδιος δεν κατάλαβε τι έκανε. Γκάφα από αυτές που "στοιχειώνουν" καριέρες. Που γίνονται video στο youtube και γελάει μαζί σου κάθε πικραμένος.
Ήταν μεγαλύτερο το λάθος του Πάρντο, από εκείνο του Ζαϊρί ή του Κοντρέρας, ή του Κωνσταντινέα στην οικονομία του ματς; Σίγουρα όχι. Ήταν μεγαλύτερο το λάθος του, από αυτό του Ριέρα (αποβολή) στη Νέα Σμύρνη που στοίχισε την δική του απουσία από την Τούμπα. Ούτε εδώ δεν λες σίγουρα. Αυτή είναι η μοίρα όμως του τερματοφύλακα. Και για αυτό οι Σέρβοι (που τα σπορ τα παίζουν στα δάχτυλα) επιμένουν. Δύο οι γιοι, ένας ο έξυπνος. Ο άλλος; Τερματοφύλακας!
Στον Ολυμπιακό, η θέση του πορτιέρο είναι ούτως ή άλλως ιδιαίτερη. Όπως σε κάθε μεγάλη ομάδα. Δεν είναι οι Ερυθρόλευκοι ομάδα που θα δεχθούν 15 τελικές, θα βγάλεις τις 8, άλλες 5 θα περάσουν άουτ, τελικά θα φας ένα-δύο γκολ και θα είσαι… ήρωας. Μια φορά τον χρόνο σε ένα ματς Τσάμπιονς Λιγκ να βρεθείς σε αυτή την κατάσταση. Άντε δύο. Η σεζόν όμως έχει σαράντα ματς. Ακριβώς για αυτό τον λόγο λοιπόν, εννέα στους δέκα τερματοφύλακες από αυτούς που κατά καιρούς βλέπουμε και λέμε «κάνουν» τελικά… "δεν κάνουν". Οι Ερυθρόλευκοι έχουν ανάγκη από άλλου "τύπου" άσο. Γκολκίπερ που θα είναι αξιόπιστος στις δύο, τρεις φάσεις που θα χρειαστεί (αν χρειαστεί) ανά ματς. Που θα έχει προσωπικότητα, που θα μιλά στην άμυνα, που θα ξέρει να παίξει με τα πόδια. Που θα προσπερνά τα λάθη του. Νικοπολίδη δηλαδή.
Ο Πάρντο παίζει αδιάκοπα από την 6η αγωνιστική. Από το ματς στην Ξάνθη. Εκείνο το Σάββατο, υπάρχουν εκατό δευτερόλεπτα που κρίνουν την… χρονιά του. Στο 51΄με το σκορ 0-1, ο Κατόνγκο σουτάρει από το σπίτι του. Ο Πάρντο κάνει λάθος, αλλά τον σώζει το δοκάρι. Στην εξέλιξη της φάση ο Τοροσίδης κάνει το σκορ 0-2. Και ο Ισπανός γίνεται ο βασικός πορτιέρο της ομάδας. Χθες με ανάποδη… ροή το 0-2, γίνεται 1-1. Αυτό που η τύχη του έδωσε, το πήρε πίσω.
Μέχρι την 23η και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκης, όλα του πάνε καλά. Μεγάλα λάθη δεν υπάρχουν, στα γκολ που δέχεται δεν φέρει σοβαρή ευθύνη. Η ομάδα κερδίζει, είναι πρώτη, αγκαλιάζει το πρωτάθλημα. Με τον ΠΑΟ, το γκολ που δέχεται από τον Λέτο όμως τα γκρεμίζει όλα. Και τον ίδιο. Ψυχολογικά. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης το καταλαβαίνει. Τον φωνάζει στο γραφείο του και του εξηγεί. "Συνέχισε, σε στηρίζουμε. Θα σε αγοράσουμε. Θα μείνεις στην ομάδα". Την προηγούμενη αγωνιστική πιάνει πέναλτι στο 0-0 με τον Εργοτέλη. Από χθες όμως; Ξανά στον "βυθό". Και θέλει πολύ γερό στομάχι για να αναδυθεί εκ νέου.
Στο μεταξύ καλοκαιριάζει. Ο Νικοπολίδης σταματά. Η ανάγκη να βρεις έναν άλλο Νικοπολίδη έπειτα από τα τελευταία ματς του Πάρντο δείχνει ακόμη μεγαλύτερη. Πόσο εύκολο όμως είναι να βρεις ξανά Νικοπολίδη; Πόσο κοστίζει, και πόσες πιθανότητες έχεις; Νικοπολίδη, έστω και αν θυμηθεί κανείς ότι πέρσι στα πλέι-οφ στη Τούμπα δέχθηκε χειρότερο γκολ από τον Πάρντο.
Στο 6΄ο Ντάρμπισιρ βγαίνει τετ α τετ με τον Χαλκιά. Το χάνει. Στο 10΄ ο Αντώνης έχει τη μπάλα στα πόδια του, πάει να γεμίσει και στέλνει τη μπάλα πάνω στον Φιλόμενο που τρέχει για να τον πιέσει. Αυτή φτάνει στον Μουσλίμοβιτς και το 0-1 σε τέσσερα λεπτά γίνεται 1-0.
Φυσικά και οι μεγάλοι πορτιέρο, τρώνε τέτοια γκολ. Κοροϊδίστικα. Το θέμα όμως είναι η συχνότητα που το κάνουν. Και κυρίως: Η προσωπικότητα που έχουν να τα ξεπεράσουν και να συνεχίσουν.
Και "καταφέρνει" κάποια εκατοστά πριν τη γραμμή να βάλει γκολ στο… αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Και να θέλει να το επαναλάβει, δεν μπορεί! Στο 44΄στην φάση από όπου ξεκινά το γκολ του ΠΑΟΚ, ο Ιμπαγάσα εκτελεί κόρνερ. Μια κεφαλιά, ένα βολέ του Τζιμπούρ για τα δίχτυα. Τελικά ο Κοντρέρας διώχνει πάνω στην γραμμή βάζοντας… χιλιάνικα το χέρι του. Πέναλτι και αποβολή σα να λέμε.
Και τι μας νοιάζει ο Κοντρέρας θα πείτε; Μα δεν έχει ενδιαφέρον ότι ένας αμυντικός που σε ένα ημίχρονο έστησε άθελα του σκηνικό 0-3 έφυγε ατσαλάκωτος και νικητής; Όπως και ο διαιτητής. Ο Κωνσταντινέας. Ατσαλάκωτος και αυτός που δεν έδωσε ένα πέναλτι που δίνονταν (στο 44') αλλά με μεγάλη ευκολία έδωσε ένα άλλο που δεν δίνονταν μισή ώρα αργότερα στην ίδια περιοχή.
Και όπως σωστά απόρησε και ο Γιάννης Μώραλης: Αλήθεια τι ακριβώς θα συνέβαινε αν αυτό το πέναλτι που προέκυψε στην φάση "Αβράαμ-Βιερίνια" ήταν… ανάποδα; Μάλλον θα τελείωνε το χαρτί στο πρωθυπουργικό φαξ, από τα μηνύματα οργής και αγανάκτησης.
Στο θέμα μας όμως. Ακόμη και ο Ζαϊρι θα τα κατάφερε και θα κοιμήθηκε χθες βράδυ. Τι λέμε στο ποδόσφαιρο; "Όλα τα γκολ χάνονται και όλα τα γκολ μπαίνουν". Αθώος λοιπόν ο Μαροκινός. Τι άλλο λέμε; "Ανθρώπινο λάθος του διαιτητή". Λάδι λοιπόν και ο Κωνσταντινέας. Άλλο κλισέ; Η νίκη λέει κρύβει τα σκουπίδια κάτω από το… χαλάκι. Κύριος και ο Κοντρέρας.
Και ποιος είναι εκείνος που από χθες βράδυ κυκλοφορεί "δακτυλοδεικτούμενος"; Ο Ούρκο Πάρντο. Όχι άδικα. Στο γκολ της ισοφάρισης του Κουτσιανικούλη, είναι προφανές ότι και ο ίδιος δεν κατάλαβε τι έκανε. Γκάφα από αυτές που "στοιχειώνουν" καριέρες. Που γίνονται video στο youtube και γελάει μαζί σου κάθε πικραμένος.
Ήταν μεγαλύτερο το λάθος του Πάρντο, από εκείνο του Ζαϊρί ή του Κοντρέρας, ή του Κωνσταντινέα στην οικονομία του ματς; Σίγουρα όχι. Ήταν μεγαλύτερο το λάθος του, από αυτό του Ριέρα (αποβολή) στη Νέα Σμύρνη που στοίχισε την δική του απουσία από την Τούμπα. Ούτε εδώ δεν λες σίγουρα. Αυτή είναι η μοίρα όμως του τερματοφύλακα. Και για αυτό οι Σέρβοι (που τα σπορ τα παίζουν στα δάχτυλα) επιμένουν. Δύο οι γιοι, ένας ο έξυπνος. Ο άλλος; Τερματοφύλακας!
Στον Ολυμπιακό, η θέση του πορτιέρο είναι ούτως ή άλλως ιδιαίτερη. Όπως σε κάθε μεγάλη ομάδα. Δεν είναι οι Ερυθρόλευκοι ομάδα που θα δεχθούν 15 τελικές, θα βγάλεις τις 8, άλλες 5 θα περάσουν άουτ, τελικά θα φας ένα-δύο γκολ και θα είσαι… ήρωας. Μια φορά τον χρόνο σε ένα ματς Τσάμπιονς Λιγκ να βρεθείς σε αυτή την κατάσταση. Άντε δύο. Η σεζόν όμως έχει σαράντα ματς. Ακριβώς για αυτό τον λόγο λοιπόν, εννέα στους δέκα τερματοφύλακες από αυτούς που κατά καιρούς βλέπουμε και λέμε «κάνουν» τελικά… "δεν κάνουν". Οι Ερυθρόλευκοι έχουν ανάγκη από άλλου "τύπου" άσο. Γκολκίπερ που θα είναι αξιόπιστος στις δύο, τρεις φάσεις που θα χρειαστεί (αν χρειαστεί) ανά ματς. Που θα έχει προσωπικότητα, που θα μιλά στην άμυνα, που θα ξέρει να παίξει με τα πόδια. Που θα προσπερνά τα λάθη του. Νικοπολίδη δηλαδή.
Ο Πάρντο παίζει αδιάκοπα από την 6η αγωνιστική. Από το ματς στην Ξάνθη. Εκείνο το Σάββατο, υπάρχουν εκατό δευτερόλεπτα που κρίνουν την… χρονιά του. Στο 51΄με το σκορ 0-1, ο Κατόνγκο σουτάρει από το σπίτι του. Ο Πάρντο κάνει λάθος, αλλά τον σώζει το δοκάρι. Στην εξέλιξη της φάση ο Τοροσίδης κάνει το σκορ 0-2. Και ο Ισπανός γίνεται ο βασικός πορτιέρο της ομάδας. Χθες με ανάποδη… ροή το 0-2, γίνεται 1-1. Αυτό που η τύχη του έδωσε, το πήρε πίσω.
Μέχρι την 23η και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκης, όλα του πάνε καλά. Μεγάλα λάθη δεν υπάρχουν, στα γκολ που δέχεται δεν φέρει σοβαρή ευθύνη. Η ομάδα κερδίζει, είναι πρώτη, αγκαλιάζει το πρωτάθλημα. Με τον ΠΑΟ, το γκολ που δέχεται από τον Λέτο όμως τα γκρεμίζει όλα. Και τον ίδιο. Ψυχολογικά. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης το καταλαβαίνει. Τον φωνάζει στο γραφείο του και του εξηγεί. "Συνέχισε, σε στηρίζουμε. Θα σε αγοράσουμε. Θα μείνεις στην ομάδα". Την προηγούμενη αγωνιστική πιάνει πέναλτι στο 0-0 με τον Εργοτέλη. Από χθες όμως; Ξανά στον "βυθό". Και θέλει πολύ γερό στομάχι για να αναδυθεί εκ νέου.
Στο μεταξύ καλοκαιριάζει. Ο Νικοπολίδης σταματά. Η ανάγκη να βρεις έναν άλλο Νικοπολίδη έπειτα από τα τελευταία ματς του Πάρντο δείχνει ακόμη μεγαλύτερη. Πόσο εύκολο όμως είναι να βρεις ξανά Νικοπολίδη; Πόσο κοστίζει, και πόσες πιθανότητες έχεις; Νικοπολίδη, έστω και αν θυμηθεί κανείς ότι πέρσι στα πλέι-οφ στη Τούμπα δέχθηκε χειρότερο γκολ από τον Πάρντο.
Στο 6΄ο Ντάρμπισιρ βγαίνει τετ α τετ με τον Χαλκιά. Το χάνει. Στο 10΄ ο Αντώνης έχει τη μπάλα στα πόδια του, πάει να γεμίσει και στέλνει τη μπάλα πάνω στον Φιλόμενο που τρέχει για να τον πιέσει. Αυτή φτάνει στον Μουσλίμοβιτς και το 0-1 σε τέσσερα λεπτά γίνεται 1-0.
Φυσικά και οι μεγάλοι πορτιέρο, τρώνε τέτοια γκολ. Κοροϊδίστικα. Το θέμα όμως είναι η συχνότητα που το κάνουν. Και κυρίως: Η προσωπικότητα που έχουν να τα ξεπεράσουν και να συνεχίσουν.
http://www.redplanet.gr
Posted in: Τερματοφύλακας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου