Κυριακή, Μαρτίου 20, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Αυτή δεν ήταν φιέστα. Δεν ήταν γιορτή. Δεν ήταν απονομή. Ηταν ο ίδιος ο παράδεισος για εμάς και η κόλαση αυτοπροσώπως για τη δύσμοιρη ΑΕΚ. Ετσι δε λέει και το κλασικό τραγούδι της Βικάρας; Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση μαζί. Αυτό είναι το Καραϊσκάκη, αυτός είναι ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ κι άντε τώρα τρεχάτε να ψάξετε για δικαιολογίες.
Αγωνιστικά δεν θα μιλήσουμε. Να πούμε τι; Ότι ο Ιμπαγάσα ήταν ο άρχοντας του γηπέδου, ότι ο Τζιμπούρ έπαιξε για την πάρτι του και τις απαντήσεις που ήθελε να δώσει στον Αδαμίδη, ο οποίος σαν άλλος Φιλιππίδης δεν τόλμησε να έρθει) ή ότι ο Αβραάμ ήταν αψεγάδιαστος; Ακυρα όλα. Στη γιορτή αυτή δεν χωρούν τέτοια. Δεν δικαιολογούνται «ψείρες».
Τώρα γλεντάμε, όπως τόσες και τόσες φορές. Οι παίκτες έκαναν το χατίρι του Μαρινάκη. Εκλεισαν στόματα και έπαιξαν με υπερηφάνεια. Το γκολ από τα αποδυτήρια του "τρομοκράτη", βέβαια, έπαιξε το ρόλο του. Και το δεύτερο το ίδιο. Ουσιαστικά ήταν η χαριστική βολή, από το 7ο λεπτό κιόλας. Μετά ήρθε η αρχή του τέλους, τόσο για το δικό μας πρωτάθλημα, όσο και για το τέλος των παικτών του Χιμένεθ.
Εδώ δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε το αίμα που πήρε πίσω από τον φίλο και συμπατριώτη του, ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Δεν είχε νίκη μέχρι τώρα, πήρε μία και καλή και κανείς δεν ξαναμιλάει. Αν πρέπει να μείνει ή όχι είναι άλλη κουβέντα και άλλος θα πάρει την απόφαση. Για τον Χιμένεθ, πάντως, αποφάσισε ο «τσινγκούρι».
Αυτό που πρέπει να δούμε τώρα, είναι αυτή η στιγμή να ξανάρθει. Ετσι πρέπει να χτιστεί ο νέος Ολυμπιακός. Με πυξίδα και ρότα το θρίαμβο της 20ης Μαρτίου 2011. Εξάρες δεν φέρνεις πάνω από 1-2 φορές σε μία παρτίδα. Βοηθιέσαι, όμως, να κάνεις τις σωστές κινήσεις, να πάρεις τα πάνω σου, τον αέρα του αντιπάλου και να είσαι κυρίαρχος. Εμείς είμαστε, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Το πρώτο στοίχημα κερδήθηκε. Το πρώτο μεγάλο στοίχημα, όμως, είναι η ευρωπαϊκή καταξίωση. Αυτός είναι και ο σκοπός, άλλωστε. Ο Θρύλος δεν χωράει στην Ελλάδα, είναι τόσο μεγάλο το μέγεθός του.
Και για να μην το ξεχάσουμε: η εξάρα «έγραψε» για την ιστορία μας που κανείς δεν έχει, για το λαό μας που κανείς δεν συγκρίνεται και για τα αδέλφια μας της «7». Που ακόμη ζουν και μας οδηγούν.
ΥΓ. Συγχαρητήρια στην ΕΡΤ που έδειξε δύο λεπτά Ιμπαγάσα, μετά τη λήξη του αγώνα. Ας πει κάποιος στους καρεκλοκένταυρους που έφτασαν στο σημείο μέχρι τον μεγάλο Ρασούλη να απολύσουν, ότι μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας. Η γιορτή μόλις άρχιζε. Και ο κόσμος που δεν μπήκε στο γήπεδο, δεν πήρε μυρωδιά. Μυρωδικά της Αγίας Παρασκευής...
http://www.katimagiko.gr
Αγωνιστικά δεν θα μιλήσουμε. Να πούμε τι; Ότι ο Ιμπαγάσα ήταν ο άρχοντας του γηπέδου, ότι ο Τζιμπούρ έπαιξε για την πάρτι του και τις απαντήσεις που ήθελε να δώσει στον Αδαμίδη, ο οποίος σαν άλλος Φιλιππίδης δεν τόλμησε να έρθει) ή ότι ο Αβραάμ ήταν αψεγάδιαστος; Ακυρα όλα. Στη γιορτή αυτή δεν χωρούν τέτοια. Δεν δικαιολογούνται «ψείρες».
Τώρα γλεντάμε, όπως τόσες και τόσες φορές. Οι παίκτες έκαναν το χατίρι του Μαρινάκη. Εκλεισαν στόματα και έπαιξαν με υπερηφάνεια. Το γκολ από τα αποδυτήρια του "τρομοκράτη", βέβαια, έπαιξε το ρόλο του. Και το δεύτερο το ίδιο. Ουσιαστικά ήταν η χαριστική βολή, από το 7ο λεπτό κιόλας. Μετά ήρθε η αρχή του τέλους, τόσο για το δικό μας πρωτάθλημα, όσο και για το τέλος των παικτών του Χιμένεθ.
Εδώ δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε το αίμα που πήρε πίσω από τον φίλο και συμπατριώτη του, ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Δεν είχε νίκη μέχρι τώρα, πήρε μία και καλή και κανείς δεν ξαναμιλάει. Αν πρέπει να μείνει ή όχι είναι άλλη κουβέντα και άλλος θα πάρει την απόφαση. Για τον Χιμένεθ, πάντως, αποφάσισε ο «τσινγκούρι».
Αυτό που πρέπει να δούμε τώρα, είναι αυτή η στιγμή να ξανάρθει. Ετσι πρέπει να χτιστεί ο νέος Ολυμπιακός. Με πυξίδα και ρότα το θρίαμβο της 20ης Μαρτίου 2011. Εξάρες δεν φέρνεις πάνω από 1-2 φορές σε μία παρτίδα. Βοηθιέσαι, όμως, να κάνεις τις σωστές κινήσεις, να πάρεις τα πάνω σου, τον αέρα του αντιπάλου και να είσαι κυρίαρχος. Εμείς είμαστε, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Το πρώτο στοίχημα κερδήθηκε. Το πρώτο μεγάλο στοίχημα, όμως, είναι η ευρωπαϊκή καταξίωση. Αυτός είναι και ο σκοπός, άλλωστε. Ο Θρύλος δεν χωράει στην Ελλάδα, είναι τόσο μεγάλο το μέγεθός του.
Και για να μην το ξεχάσουμε: η εξάρα «έγραψε» για την ιστορία μας που κανείς δεν έχει, για το λαό μας που κανείς δεν συγκρίνεται και για τα αδέλφια μας της «7». Που ακόμη ζουν και μας οδηγούν.
ΥΓ. Συγχαρητήρια στην ΕΡΤ που έδειξε δύο λεπτά Ιμπαγάσα, μετά τη λήξη του αγώνα. Ας πει κάποιος στους καρεκλοκένταυρους που έφτασαν στο σημείο μέχρι τον μεγάλο Ρασούλη να απολύσουν, ότι μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας. Η γιορτή μόλις άρχιζε. Και ο κόσμος που δεν μπήκε στο γήπεδο, δεν πήρε μυρωδιά. Μυρωδικά της Αγίας Παρασκευής...
http://www.katimagiko.gr
Posted in: 27 Αγωνιστική
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου