Τύφλα να’ χει ο... Σίσυφος... ~ EΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ

Ωραία... Ξεκινάω ξεκαθαρίζοντας πως η στέρηση των τίτλων δεν θα μου «θολώσει» το μυαλό και την λογική, ούτε θα με στείλει στο τρελάδικο! Χρέος μου είναι να κρίνω τον αγώνα που είδα και όχι να βγάλω απωθημένα, στεναχώριες, πίκρες (διαλέγετε και παίρνετε) και να στείλω στο διάολο τους πάντες επειδή έτσι νιώθω, ή γιατί αυτό είναι το πιο εύκολο μετά από μια (νέα) μεγάλη στραβή. Έχουμε γίνει ωραία παρέα, μεγαλώνουμε συνεχώς και η δική μου στάση ζωής όταν αγαπάω κάτι είναι... στις χαρές και στις λύπες μαζί.

Δεν σκοπεύω να αλλοιώσω τις αρχές μου έστω και αν οι «σφαλιάρες» κρατάνε πολλά χρόνια και νιώθω σαν τον... Σίσυφο! Αγαπάω πολύ τον Ολυμπιακό, αγαπάω πολύ το μπάσκετ και δεν θα υποχωρήσω στον τρόπο που σκέφτομαι. Οι αφορισμοί, τα κόμπλεξ, οι «εύκολες επιλογές» και συμπεριφορές είναι για αυτούς που δεν έχουν προσωπικότητα.

Μετά από μεγάλα ματς συνήθως αφήνω ένα βράδυ να περάσει και γράφω νηφάλιος την επόμενη μέρα. Αυτή την φορά αλλάζω συνήθεια και μπλογκάρω «καπάκι» μετά τον τελικό! Με το που μπήκα σπίτι... Ο Παναθηναϊκός πάλι κέρδισε το παιχνίδι που ήθελε. Εμείς είχαμε 35-0 στην Ελλάδα και (πάλι) χάσαμε το ματς που έπρεπε να πάρουμε. Όπως το 2009, το 1999, το 1998. Είναι η 4η φορά που «κλωτσάμε» το πλεονέκτημα έδρας στην θάλασσα του ΣΕΦ.

Υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίσω τον πρώτο τελικό. Ο ένας είναι να λειτουργήσω συναισθηματικά κάνοντας flashback σε ό,τι έχει συμβεί από το 1998 και μετά. Αν έπραττα έτσι, ούτε καν θα έγραφα! Διαλέγω τον δεύτερο. Να... αντιμετωπίσω αυτό το παιχνίδι ως σαράντα ξεχωριστά αγωνιστικά λεπτά και να τα αναλύσω.

Γιατί χάσαμε...

Μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη (καλά άλλοι είναι οι κλέφτες, αλλά λέμε τώρα...) τρεις και η απουσία του Ράσο Νεστέροβιτς όχι απλά μας στοίχισε, αλλά μας συνέθλιψε! Κάνουν «κρα» τα στοιχεία του αγώνα! Προσέξτε! Ο Ολυμπιακός τελείωσε ματς στην έδρα του με... 17/45 δίποντα! Μιλάμε για τραγικό ποσοστό, αλλά τι να περιμένεις όταν χάνεις τόσα λει απ. Από τα 17 δίποντα που είχαμε, μόνο τα 8 ήρθαν από τους ψηλούς μας!! Τουτέστιν 16 πόντοι...

Ο Παναθηναϊκός αντίστοιχα είχε 25/43 δίποντα και οι Μάριτς, Μπατίστ έβαλαν παρέα 11/15 δίποντα! Ο Μάριτς μόνο είχε 6/6 με... ένα χέρι! Η μια ομάδα πήρε 50 πόντους από τα δίποντα, ή άλλη 34. Αυτό τα λέει όλα, καταδεικνύει την «γύμνια» μας κάτω από το καλάθι και τον πολύ αποτελεσματικό τρόπο που αυτή την φορά ο Ομπράντοβιτς εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Σλοβένου σέντερ. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά και η σημαντικότερη αιτία της ήττας.

Έτσι βγαίνει στο σύστημα αξιολόγησης το 93 που έχει ο Παναθηναϊκός ως βαθμό, ενώ εμείς με το ζόρι φτάσαμε στο... 61! Χωρίς καν να υπολογίζουμε το πόσο προβλέψιμος γίνεσαι χωρίς παιχνίδι στο χαμηλό ποστ και πόσο... ευάλωτος είσαι στην άμυνά σου μέσα στο ζωγραφιστό.

Θα ρωτήσετε γιατί αυτή η «τεράστια τρύπα» καλύφθηκε στον τελικό κυπέλλου ή στη νίκη της κανονικής περιόδου στο ΣΕΦ. Πολύ καλή ερώτηση! Προφανώς το ποσοστό της πίεσης και του άγχους ήταν μικρότερο, ή δεν ήταν τόσο συγκεντρωμένος σε αυτές τις δύο μάχες ο αντίπαλος, όσο στον πρώτο τελικό. Υπάρχουν και μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά στην τακτική και φάνηκε πως αυτή την φορά ο Ντούντα δεν είχε τόσο καθαρό μυαλό, ή αν προτιμάτε έτοιμο εναλλακτικό πλάνο.

Λεπτομέρειες...

Πρώτο παράδειγμα ο Χαλπερίν! Αυτός πήρε το ντέρμπι στο ΣΕΦ. Το ξεχάσαμε; Η επιστροφή του Σπανούλη και η απόφαση του Ίβκοβιτς να παίξει στα τελευταία λεπτά με τους Τεόντοσιτς - Παπαλουκά μαζί με τον Βασίλη, έβγαλαν ξαφνικά «εκτός» τον Γιοτάμ! Η απάντηση ήρθε στη συνέντευξη τύπου, όπου ο «σοφός» εξήγησε πως επέλεξε να παίξει με τους πιο έμπειρους παίκτες του, γιατί δεν περίμενε τόση πίεση και άγχος από την ομάδα του.

Ε, αν δεν περίμενε ο κόουτς «αρρωστημένο άγχος» στο συγκεκριμένο παιχνίδι που όλοι το χαρακτήριζαν ως το κλειδί της σειράς, που ακριβώς ανέμενε να δει την ομάδα του πιεσμένη; Κορυφαίος στο ένα ντέρμπι ο Ισραηλινός, σούπερ στο κύπελλο, 12 «σπαστά» λεπτά έμεινε στο παρκέ και δεν είναι τυχαίο πως μετά τον αγώνα δεν μιλιόταν με τίποτα!

Μια ακόμα λεπτομέρεια είναι πως ο Ολυμπιακός ξέχασε να παίξει μπάσκετ σε ένα μεγάλο διάστημα της δεύτερης περιόδου και ουσιαστικά σε όλη την τρίτη! Ο Ίβκοβιτς αίσθησή μου είναι ότι άφησε πολλή ώρα εκτός αγώνα τον Τεόντοσιτς μετά την αλλαγή του στο πρώτο ημίχρονο και επίσης άργησε να βάλει τον Σπανούλη στην επανάληψη. Ούτε τον Παπανικολάου δοκίμασε σε αυτό το διάστημα και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν έπαιξε ο Γλυνιαδάκης!

Πλάκα μας έκαναν ο Μάριτς και ο Μπατίστ όσο δεν έπαιζε ο Μπουρούσης (που όσο περνούσε η ώρα η απόδοσή του έπεφτε), ο Διαμαντίδης έπαιρνε το σκριν και πήγαινε στο καλάθι πολύ συχνά χωρίς αντίπαλο(!) και ο Κρητικός ήταν συνέχεια στο looking! Αυτό πάλι να αφήνουμε τον αρχηγό του Παναθηναϊκού να περνάει και να σκοράρει από απόσταση αναπνοής τι ήταν; Απέτυχε παταγωδώς η τακτική πάνω στον Διαμαντίδη που και έβαλε (21π) και μοίρασε (9 ασίστ) και αναρωτιέμαι: Με τόσο κακή άμυνα μήπως ήταν καλύτερο να του αφήνουμε το τρίποντο και να πηγαίνουμε πίσω από το σκριν; Ξέρω εγώ, πόσα τρίποντα θα έβαζε; Δύο; Τρία; Έτσι όπως τον παίξαμε, μας έκανε διπλή ζημιά.

Προσαρμόστηκε

Χάσαμε από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ με τους πράσινους να έχουν 2/10 τρίποντα!!! Φοβερό... Η ουσία κύριοι είναι ότι ο Ομπράντοβιτς προσαρμόστηκε στην τακτική του κουμπάρου του και αυτό δεν φαίνεται από τα δύο εύστοχα, αλλά από τις 10 προσπάθειες. Πότε σούταραν τόσα λίγα τρίποντα απέναντί μας; Ποτέ! Ο Ίβκοβιτς είδε τον αντίπαλο πάγκο να τον έχει «διαβάσει» και να παρουσιάζει νέα επιθετική εκδοχή, αλλά δεν βρήκε κανένα αντίδοτο και πήγε με αυτό που είχε στο μυαλό του από την αρχή της σεζόν... Οι τρεις κοντοί μαζί! Υποτίθεται ότι οι άλλοι δύο που θα τελείωναν τα ντέρμπι είναι ο Βασιλόπουλος και ο Νεστέροβιτς, αλλά όχι...

Αυτή ήταν η ιστορία του παιχνιδιού... Η αλλαγή επιθετικής ανάπτυξης του Παναθηναϊκού, η τεράστια διαφορά στα δίποντα (58% έναντι 38%) και από ένα σημείο και μετά η κλασική εικόνα των δύο ομάδων σε τέτοιες στιγμές... Εμείς μέσα στην ένταση και τα νεύρα, αυτοί πιο... χαλαροί εγκεφαλικά και περισσότερο συγκεντρωμένοι.

Κι αν είναι η μοίρα μου...

Θέλετε να μιλήσουμε για διαιτησία; Υποπτεύομαι πως ναι! Μπασκετικά δεν μου άρεσε ο Ολυμπιακός, όπως και ο Παναθηναϊκός δεν με «τρελαίνει» και θα το λέω μέχρι να τελειώσει η σεζόν κι ας πάρουν πάλι το πρωτάθλημα. Για τις «σφαγές» ΟΑΚΑ τα έχουμε πει 100 φορές. Στο ΣΕΦ το 2009 τα τελευταία λεπτά μας «γάζωσαν» με τα γνωστά αποτελέσματα.

Θα σας πω όσο πιο ειλικρινά και αυθόρμητα μπορώ τι είδα εγώ από τους διαιτητές στο ΣΕΦ. Ο Σχινάς σε γενικές γραμμές ήταν οκ, ο Αναστόπουλος μας «την έφερε» για δεύτερη φορά (πρωταγωνιστής και στον περσινό τρίτο τελικό) και ο Σώμος έκανε την υπέρβαση! Τι παλικάρι ήταν αυτό καλέ; Που τον βρήκατε; Το μαλλί βαμμένο είναι ή το φυσικό του;

Δύο χρόνια «φωνάζουμε» να βάλει η ΚΕΔ τους πιο νέους διαιτητές στα μεγάλα ντέρμπι που κρίνουν το πρωτάθλημα. Ορίστε, έβαλε τον Σώμο! Σας άρεσε; Ο τύπος στο δεύτερο ημίχρονο έχει δώσει ρέστα. Με τον Αναστόπουλο να είναι σταθερά προσκείμενος στους φιλοξενούμενους σε όλο το ματς και τον Σχινά να μην παίρνει θέση και να κοιτάζει «τα πουλέν»!

Τα δύο φάουλ του Τεόντοσιτς πάνω στον Μπατίστ είναι για να γελάει ο κόσμος. Το πιο αδιανόητο είναι το πως μέσα στο σπίτι μας, «φάγανε» 20 δευτερόλεπτα που μας άνηκαν σε ένα κρίσιμο σημείο. Χάνει το καλάθι ο Μίλος, η μπάλα βρίσκει καθαρά στη στεφάνη, παίρνουμε επιθετικό, κολλάει «καπάκι» το χρονόμετρο και τι να δω; Τα τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα, έγιναν 4!

Πως τελείωσε η φάση; Επαναφορά, τρίποντο Τεόντοσιτς, πεντακάθαρο φάουλ του Καλάθη (είχε κάνει κι άλλο πριν, πάλι σε προσπάθεια του Σέρβου για τρεις) και ο Σώμος εκεί, τον χαβά του! Ρε κοίτα κάτι φυντάνια που έρχονται από κάτω! Τώρα στο ΟΑΚΑ έχουμε δύο ακόμα νέα... παιδιά, τον Φούφη και τον Ψαριανό. Ο ένας είναι και συγγενής του... Ζαβλανού!

Εδώ ο Σώμος είδε φάουλ του Μπουρούση σε φάση που έγινε πάνω από την στεφάνη και υπήρχαν 10 χέρια δίπλα - δίπλα! Η αίσθηση που έχω από το γήπεδο είναι πως φάουλ έχει κάνει και ο Φώτσης πάνω στο τελευταίο λει απ του Παπαλουκά, όπως φάουλ έχει γίνει και σε προηγούμενη προσπάθειά του, που έχει ευστοχήσει πάνω σε επαφή με αντίπαλο.

Τα δικά τους... δικά τους

Βαριέμαι να μιλήσω άλλο για την διαιτησία. Τα πράγματα είναι απλά. Τόσα χρόνια μας περνάνε «πριονοκορδέλα» στο ΟΑΚΑ, μας έχουν πατήσει κάτω. Ήρθαν τώρα στο ΣΕΦ (όπως είχαν έρθει το ‘09 και εκείνο το βράδυ τον ρόλο του Σώμου και του Αναστόπουλου τον είχαν ο Σχινάς και ο Γκόντας) και σφύριξαν συμπαθητικά στο πρώτο ημίχρονο και ξεκάθαρα Παναθηναϊκό στο δεύτερο.

Μαρς, όμως, όχι απλά τα σπόρια! Να πω ότι τους έχουν παίξει μόνο 60%-40% για να φανώ γενναιόδωρος; Ας δουν στον Ολυμπιακό τι θα κάνουν, δεν μου αρέσει να υποδύομαι την Μάρθα Βούρτση.

Και τώρα τι;

Ο Ολυμπιακός θέλει να πάρει τρία ματς από τον Παναθηναϊκό για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Έχασε το πρώτο και για πολλούς το σημαντικότερο. Μπορεί να αντιδράσει; Αν όντως είναι η ομάδα που αξίζει να πάρει τον τίτλο και είναι καλύτερη από τους άλλους, τίποτα δεν έχει τελειώσει και υπάρχει «ψωμί» ακόμα.

Όταν είσαι μάγκας, όταν πιστεύεις στον εαυτό σου και χάνεις μια μεγάλη ευκαιρία, πεισμώνεις. Αν το θέλουν τόσο πολύ όσο λένε, ας πάνε την Κυριακή με την πλάτη στον τοίχο και 20 χιλιάδες κόσμο να τους «γλεντάει» και ας κερδίσουν.

Αν το βλέπουν κι αυτοί (όπως και ο περισσότερος κόσμος) αθροιστικά και σκέφτονται ότι ο Ολυμπιακός είναι 13 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και τώρα που έχασαν το πρώτο ματς είναι υπό (ψυχολογική πρώτα κα μετά αγωνιστική) κατάρρευση, πολύ απλά δεν κάνουν για αυτή την ομάδα, για αυτή την τόσο ζόρικη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Όσοι νιώθουν έτσι, όσοι αντιδράνε με αυτό τον τρόπο, δεν αξίζουν να παίζουν στον Ολυμπιακό. Οι άντρες προχωράνε στα δύσκολα... Χάθηκε ο πρώτος τελικός επειδή είχαμε τόση πίεση; Ωραία! Τώρα που είναι ξεκάθαρο φαβορί ο Παναθηναϊκός, πηγαίνετε εκεί και κερδίστε! Τόσο απλό είναι φίλοι μου. Με τον Παναθηναϊκό παίζουμε, όχι με τους Μπουλς του Τζόρνταν!

ΥΓ1: Μην ψαρώνετε με το ότι δεν αναφέρθηκε στην διαιτησία ο Ίβκοβιτς στη συνέντευξη τύπου. Έτσι θεωρεί ότι δίνει άλλοθι στους παίκτες του και τους διοχετεύει κακή ψυχολογία...

ΥΓ2: Για κάποια σκηνικά που έγιναν μετά το παιχνίδι, δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να αναφερθώ και ακόμα περισσότερο να κρίνω. Ένα πράγμα λέω μόνο. Ποιος θα είναι ο επόμενος που θα «καεί» για τις αποτυχίες όλων των προηγούμενων ετών; Δεν έχει σημασία! Κάποιον θα βρούνε! Όταν τα μυαλά είναι «καμένα»...

http://www.thrylos.gr