Τρίτη, Ιουλίου 05, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Πολλοί θα γκρινιάξουν, κάποιοι θα απογοητευτούν, κάποιοι ίσως να βγάλουν και πικρία. Η αλήθεια, όμως, είναι μια και αναμφισβήτητη. Δεν πας πουθενά με ρόστερ 40 νοματαίων… Και βέβαια ο πρώτος που θέλει «μικρό» ρόστερ είναι το αφεντικό του Ρέντη, ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Και τα σαράντα παλικάρια είναι για να πάρουν την… Τροπολιτσά και όχι για ποδοσφαιρική ομάδα επιπέδου Ολυμπιακού. Φυσικά ο καθένας από εμάς αν έβαζε φόρμα με το ιερό σύμβολο και έμπαινε στο Ρέντη, θα ήθελε να μείνει. Όμως το ξαναλέω. Δεν γίνεται να μείνουν όλοι! Είναι απλό…
Υπάρχουν κάποιοι που θα πάνε σε άλλες πολιτείες, υπάρχουν κάποιοι που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο (δηλαδή πληρωμένοι ή χωρίς να αξιώνουν χρήματα) θα μείνουν ελεύθεροι να πάνε όπου τους φωτίσει ο Θεός (του καθενός τους) και υπάρχουν και κάποιοι που θα παραμείνουν στον οργανισμό της ομάδας, αλλά εκτός Ρέντη. Θα δοθούν δηλαδή δανεικοί…
Και να πετάξω και μια ιδέα εδώ; Θα την πετάξω… Αντί να δανείσουμε παίκτες στην κάθε «Ραχούλα», μήπως να κοιτάξουμε λίγο και προς Κύπρο μεριά; Εκεί οι ομάδες (και μιλάω για τις τέσσερις, Ανόρθωση, Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνα) θέλουν ποδοσφαιριστές, ειδικά τέτοιου επιπέδου και θα τους δώσουν τη δυνατότητα να κάνουν πρωταθλητισμό, έστω σε κατώτερο επίπεδο και ίσως να πάρουν και κάποιες ευρωπαϊκές παραστάσεις…
Προσγειωμένος και ταπεινός…
Πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα: Χάρηκα πολύ για τα λόγια του Χαβίτο (τον οποίο σας παρουσιάζουμε σήμερα και σε μια μεγάλη συνέντευξη)... Και σε μας, αλλά και για όσα είπε στην ανοιχτή συνέντευξη Τύπου. Με μεγάλη χαρά τον υποδεχτήκαμε όλοι στον Πειραιά. Ο παικταράς αυτός που εδώ και χρόνια μας έδειξε τα ποιοτικά του στοιχεία στην ελληνική λίγκα, θα είναι αξιόπιστη λύση για δεξιά, αλλά και για αριστερά… Τώρα να σας πω και γιατί σας λέω ότι χάρηκα. Το παιδί στάθηκε σε δύο μαγικούς άξονες: «Ηρθα στον μεγαλύτερο σύλλογο και ΘΕΛΩ ΤΙΤΛΟΥΣ» είναι ένας. Δηλαδή κατάλαβε πού ακριβώς έχει έρθει. Και ο δεύτερος: «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα και να εξελιχθώ ως ποδοσφαιριστής»… Καταλάβατε, κύριοι; Σεμνότης και ταπεινότης… Όχι σαν κούφιο πολιτικό σύνθημα άλλων εποχών, αλλά ως στάση ζωής… Καλή επιτυχία, ρε παικταρά…
ΥΓ.: Μέρα γιορτής είναι για τους ομογενείς η άφιξη του Ολυμπιακού στη Γερμανία! Χαμός αναμένεται να γίνει από τα αδέρφια μας εκεί… Οπου κι αν πας, θα είναι Πειραιάς…
ΥΓ.2: Για όλα υπάρχει τρόπος… Για όλα…
ΥΓ.3: Τελικά ο Αδαμίδης είναι μεγάλος χιουμορίστας! Ο Χοσέ Κάρλος λέει είναι ο «αντι-Σκόκο». Τελικά, τώρα που το σκέφτομαι, είναι και χιουμορίστας και άσχετος από μπαλίτσα…
ΥΓ.4: Ξεσηκωμός, λέει, στην Καβάλα για το θέμα της συγχώνευσης με τον Ηρακλή… Είναι αυτό που σας έλεγα. Σε αυτή τη χώρα γεμίσαμε εμβρόντητους…
ΥΓ.5: Αυτός ο Κάταϊ είναι πολύ μπαλαδόφατσα…
ΥΓ.6: Τελικά ο Ολυμπιακός δεν «ματσάρει» την προσφορά της ΤΣΣΚΑ (δεν καταθέτει ισόποση δηλαδή, αν κατάλαβα καλά αυτά τα μπασκετικά κουφά) και έτσι ο Μίλος Τεόντοσιτς είναι παίκτης της ρωσικής ομάδας. Εγώ σας τα είπα από την αρχή. Δεν μου άρεσε καθόλου ότι «έσκασε» το θέμα με την ΤΣΣΚΑ, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε ότι φεύγουν οι Αγγελόπουλοι…
ΥΓ.7: Κατά τα άλλα, καλό είναι να καταλάβουμε όλοι ότι το μόνο ισχυρότατο και μόνιμο δέσιμο που πρέπει να έχουμε είναι με τη φανέλα μας, τη σημαία μας και το έμβλημά μας. Ολα τα πρόσωπα, ΟΛΑ όμως, έρχονται και φεύγουν. Ο Ολυμπιακός και ο ΛΑΟΣ του είναι τα ιερά και τα όσια που θα είναι πάντα εκεί. Και όλοι όσοι ανήκουμε στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη αθλητική θρησκεία, ΜΟΝΟ στον Ολυμπιακό και τον ΛΑΟ του πρέπει να αποδίδουμε τη λατρεία μας!
Μικρές νησίδες αυτονομίας…
Πολλοί από εσάς τις τελευταίες μέρες στέλνετε μέιλ και μηνύματα και μου λέτε ότι σας κάνει εντύπωση που δεν γράφω για όσα συμβαίνουν στους δρόμους της Αθήνας τα 24ωρα που μόλις δραπέτευσαν. Προφανώς, εσείς είστε και αυτοί με τους οποίους έχουμε περισσότερα χρόνια σχέση αμφίδρομη, γραφιά και αναγνώστη. Και ξέρετε πόσο μου αρέσει να αφιερώνω τον χώρο της στήλης σε όλα αυτά. Αλλά αλήθεια σας λέω, εδώ και κάποιο καιρό περνάω μια φάση αδράνειας. Αφασίας. Ή κάτι τέτοιο… Δεν νομίζω ότι μπορώ να βρω πια επιχειρήματα για να στηρίξω ένα κείμενο σε σχέση με όλα αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα. Και αν κάποιος μου έλεγε να βάλω έναν τίτλο σε όλο αυτό το έργο που παίζεται με κεντρική σκηνή το Σύνταγμα και την πλατεία του και με περιφερειακές σκηνές σε όλη την επικράτεια, μάλλον θα διάλεγα τον τίτλο «ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ».
Διότι χθες, ξύπνησα σε μια χώρα που ήταν στα πρόθυρα διάλυσης -σύμφωνα με τον Γιούνκερ, τον οποίο ποτέ δεν καταλαβαίνω, η αλήθεια είναι- αλλά και σε μια χώρα που «πήρε ανάσα ελπίδας» σύμφωνα με αυτούς που παίζουν τον ρόλο της κυβέρνησης. Ξύπνησα σε μια χώρα που οι εφημερίδες δεν έφτασαν στα σημεία πώλησης στην Αττική. Με το «έτσι θέλω». Ξύπνησα στη χώρα που ο καθένας, είτε είναι διαδηλωτής είτε αστυνομικός, μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Χωρίς καμία συνέπεια, εκτός αν είναι άτυχος και ανήκει στους τραυματίες ή ακόμα χειρότερα στους… Ευτυχώς, τα χειρότερα δεν έχουν έρθει…
Τώρα, αν σε αυτή τη χώρα που ξύπνησα πας στο νοσοκομείο, είτε είσαι αστυνομικός χωρίς διακριτικά, με την ασπίδα ανάποδα και βαράς με τη λαβή του γκλομπ, είτε είσαι διαδηλωτής που τη βαριοπούλα τη χρησιμοποιείς για να κατεβάζεις κεφάλια και όχι σιδεριές, την… έβαψες! Γιατί αν δεν… έπεσες στη διαδήλωση, σίγουρα θα… πέσεις όταν πας σε δημόσιο νοσοκομείο. Αφήστε που πρέπει να πας με τις δικές σου γάζες, γιατί αυτές του νοσοκομείου θα έχουν τελειώσει…
Ξύπνησα σε μια χώρα που πληρώνεις τα πάντα επί 2! Δηλαδή: Πληρώνεις ΕΡΤ (χωρίς να σε ρωτάνε), πληρώνεις και ιδιωτικο…δορυφορικά! Να δεις το σηματάκι το σωστό. Το HD. Πληρώνεις 120.000 καθηγητές, πληρώνεις και φροντιστήριο για τα παιδιά σου ή και ιδιωτικό σχολείο αν το σηκώνει η τσεπούλα σου (που και να το… σήκωνε, τώρα δύσκολα το σηκώνει), πληρώνεις το Δημόσιο, πληρώνεις και το ΚΕΠ! Τώρα, λέει, θα βάλουν και στην εφορία ιδιωτικές εταιρείες. Δηλαδή θα πληρώνεις και τους εφοριακούς και τους ιδιωτικούς εφοριακούς. Καταλάβατε; Εδώ δεν συζητάμε για «δημόσια παιδεία» ή «ιδιωτική παιδεία». Δεν μιλάμε για «δημόσια υγεία» ή «ιδιωτική υγεία». Εδώ μιλάμε ότι με το μπάχαλο που γίνεται, ούτε να διαλέξεις δεν μπορείς, αδελφέ μου! Να διαλέξεις τι σύστημα θέλεις, ρε. Όπως κάνουν μέχρι και οι Εσκιμώοι…
Στη χώρα που ζούμε, λοιπόν, όπως το βλέπω εγώ, αδέρφια, χιλιάδες άνθρωποι μουντζώνουν ή θέλουν να μουντζώσουν τους πολιτικούς. Και αναρωτιέμαι. Τέλος πάντων είναι αυτοί οι «αγανακτισμένοι» (προσοχή, δεν λέω για τους… πλατειάτους, για το σύνολο των αγανακτισμένων Ελλήνων μιλάω!) ΜΟΝΟ το 20%; Γιατί αν ενθυμούμαι καλά το 80% ψηφίζει εδώ και δεκαετίες αυτούς που μουντζώνει. Λάθος κάνω; Όχι, δεν κάνω…
Η αλήθεια είναι ότι το ΜΟΝΟ που μπορεί να δώσει στην ανθρωπότητα πλέον, πέρα από κάποια φωτισμένα μυαλά, είναι η ίδια η… χώρα. Σαν φυσικό περιβάλλον. Σαν φύση. Η μόνη βαριά βιομηχανία που έχει αυτός ο τόπος, ή μάλλον που θα μπορούσε να έχει, είναι ο τουρισμός. Η ευλογία αυτού του τόπου είναι ο ήλιος και το φυσικό του κάλλος. Στη ζωή μου έχω την τύχη να έχω ταξιδέψει πολύ. Και είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει τέτοια ομορφιά ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού στον πλανήτη… Πουθενά. Κι όμως… Αφήνουμε την Τουρκία να μαζεύει τον τουρισμό… Και εμείς διαλύουμε τον τουριστικό ιστό μας με την εικόνα της Μπανανίας που μεταδίδεται παντού. Αλλά γι’ αυτό μη χρεώνετε -καλοί μας πανελίστες των δελτίων και των τοκ σόους- τον λαό, που τα κάνει μπάχαλο. Χρεώστε αυτούς που έκαναν μπάχαλο τη ζωή του λαού αυτού…
Όσες φορές και να το σκεφτώ, καταλήγω στα λόγια ενός μεγάλου καλλιτέχνη, του Θάνου Μικρούτσικου. Που να σας πω, αν δεν το ξέρετε, ότι είναι τρελός με το ποδόσφαιρο (αλλά δυστυχώς υποστηρίζει τη λάθος ομάδα). Μου έλεγε, λοιπόν, πριν από κάποια χρόνια: «Η μόνη αντίδραση που μπορούμε να έχουμε είναι να φτιάξουμε μικρές νησίδες αυτονομίας και να περνάμε καλά με όσους αγαπάμε»… Νησίδες αυτονομίας… Τότε μου είχε φανεί λογικό. Τώρα ακόμα και αυτό μοιάζει δύσκολο… Ολο και κάποιος θα πατήσει και σε αυτή τη νησίδα…
Υπάρχουν κάποιοι που θα πάνε σε άλλες πολιτείες, υπάρχουν κάποιοι που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο (δηλαδή πληρωμένοι ή χωρίς να αξιώνουν χρήματα) θα μείνουν ελεύθεροι να πάνε όπου τους φωτίσει ο Θεός (του καθενός τους) και υπάρχουν και κάποιοι που θα παραμείνουν στον οργανισμό της ομάδας, αλλά εκτός Ρέντη. Θα δοθούν δηλαδή δανεικοί…
Και να πετάξω και μια ιδέα εδώ; Θα την πετάξω… Αντί να δανείσουμε παίκτες στην κάθε «Ραχούλα», μήπως να κοιτάξουμε λίγο και προς Κύπρο μεριά; Εκεί οι ομάδες (και μιλάω για τις τέσσερις, Ανόρθωση, Ομόνοια, ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνα) θέλουν ποδοσφαιριστές, ειδικά τέτοιου επιπέδου και θα τους δώσουν τη δυνατότητα να κάνουν πρωταθλητισμό, έστω σε κατώτερο επίπεδο και ίσως να πάρουν και κάποιες ευρωπαϊκές παραστάσεις…
Προσγειωμένος και ταπεινός…
Πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα: Χάρηκα πολύ για τα λόγια του Χαβίτο (τον οποίο σας παρουσιάζουμε σήμερα και σε μια μεγάλη συνέντευξη)... Και σε μας, αλλά και για όσα είπε στην ανοιχτή συνέντευξη Τύπου. Με μεγάλη χαρά τον υποδεχτήκαμε όλοι στον Πειραιά. Ο παικταράς αυτός που εδώ και χρόνια μας έδειξε τα ποιοτικά του στοιχεία στην ελληνική λίγκα, θα είναι αξιόπιστη λύση για δεξιά, αλλά και για αριστερά… Τώρα να σας πω και γιατί σας λέω ότι χάρηκα. Το παιδί στάθηκε σε δύο μαγικούς άξονες: «Ηρθα στον μεγαλύτερο σύλλογο και ΘΕΛΩ ΤΙΤΛΟΥΣ» είναι ένας. Δηλαδή κατάλαβε πού ακριβώς έχει έρθει. Και ο δεύτερος: «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω την ομάδα και να εξελιχθώ ως ποδοσφαιριστής»… Καταλάβατε, κύριοι; Σεμνότης και ταπεινότης… Όχι σαν κούφιο πολιτικό σύνθημα άλλων εποχών, αλλά ως στάση ζωής… Καλή επιτυχία, ρε παικταρά…
ΥΓ.: Μέρα γιορτής είναι για τους ομογενείς η άφιξη του Ολυμπιακού στη Γερμανία! Χαμός αναμένεται να γίνει από τα αδέρφια μας εκεί… Οπου κι αν πας, θα είναι Πειραιάς…
ΥΓ.2: Για όλα υπάρχει τρόπος… Για όλα…
ΥΓ.3: Τελικά ο Αδαμίδης είναι μεγάλος χιουμορίστας! Ο Χοσέ Κάρλος λέει είναι ο «αντι-Σκόκο». Τελικά, τώρα που το σκέφτομαι, είναι και χιουμορίστας και άσχετος από μπαλίτσα…
ΥΓ.4: Ξεσηκωμός, λέει, στην Καβάλα για το θέμα της συγχώνευσης με τον Ηρακλή… Είναι αυτό που σας έλεγα. Σε αυτή τη χώρα γεμίσαμε εμβρόντητους…
ΥΓ.5: Αυτός ο Κάταϊ είναι πολύ μπαλαδόφατσα…
ΥΓ.6: Τελικά ο Ολυμπιακός δεν «ματσάρει» την προσφορά της ΤΣΣΚΑ (δεν καταθέτει ισόποση δηλαδή, αν κατάλαβα καλά αυτά τα μπασκετικά κουφά) και έτσι ο Μίλος Τεόντοσιτς είναι παίκτης της ρωσικής ομάδας. Εγώ σας τα είπα από την αρχή. Δεν μου άρεσε καθόλου ότι «έσκασε» το θέμα με την ΤΣΣΚΑ, αμέσως μόλις ανακοινώθηκε ότι φεύγουν οι Αγγελόπουλοι…
ΥΓ.7: Κατά τα άλλα, καλό είναι να καταλάβουμε όλοι ότι το μόνο ισχυρότατο και μόνιμο δέσιμο που πρέπει να έχουμε είναι με τη φανέλα μας, τη σημαία μας και το έμβλημά μας. Ολα τα πρόσωπα, ΟΛΑ όμως, έρχονται και φεύγουν. Ο Ολυμπιακός και ο ΛΑΟΣ του είναι τα ιερά και τα όσια που θα είναι πάντα εκεί. Και όλοι όσοι ανήκουμε στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη αθλητική θρησκεία, ΜΟΝΟ στον Ολυμπιακό και τον ΛΑΟ του πρέπει να αποδίδουμε τη λατρεία μας!
Μικρές νησίδες αυτονομίας…
Πολλοί από εσάς τις τελευταίες μέρες στέλνετε μέιλ και μηνύματα και μου λέτε ότι σας κάνει εντύπωση που δεν γράφω για όσα συμβαίνουν στους δρόμους της Αθήνας τα 24ωρα που μόλις δραπέτευσαν. Προφανώς, εσείς είστε και αυτοί με τους οποίους έχουμε περισσότερα χρόνια σχέση αμφίδρομη, γραφιά και αναγνώστη. Και ξέρετε πόσο μου αρέσει να αφιερώνω τον χώρο της στήλης σε όλα αυτά. Αλλά αλήθεια σας λέω, εδώ και κάποιο καιρό περνάω μια φάση αδράνειας. Αφασίας. Ή κάτι τέτοιο… Δεν νομίζω ότι μπορώ να βρω πια επιχειρήματα για να στηρίξω ένα κείμενο σε σχέση με όλα αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα. Και αν κάποιος μου έλεγε να βάλω έναν τίτλο σε όλο αυτό το έργο που παίζεται με κεντρική σκηνή το Σύνταγμα και την πλατεία του και με περιφερειακές σκηνές σε όλη την επικράτεια, μάλλον θα διάλεγα τον τίτλο «ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ».
Διότι χθες, ξύπνησα σε μια χώρα που ήταν στα πρόθυρα διάλυσης -σύμφωνα με τον Γιούνκερ, τον οποίο ποτέ δεν καταλαβαίνω, η αλήθεια είναι- αλλά και σε μια χώρα που «πήρε ανάσα ελπίδας» σύμφωνα με αυτούς που παίζουν τον ρόλο της κυβέρνησης. Ξύπνησα σε μια χώρα που οι εφημερίδες δεν έφτασαν στα σημεία πώλησης στην Αττική. Με το «έτσι θέλω». Ξύπνησα στη χώρα που ο καθένας, είτε είναι διαδηλωτής είτε αστυνομικός, μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Χωρίς καμία συνέπεια, εκτός αν είναι άτυχος και ανήκει στους τραυματίες ή ακόμα χειρότερα στους… Ευτυχώς, τα χειρότερα δεν έχουν έρθει…
Τώρα, αν σε αυτή τη χώρα που ξύπνησα πας στο νοσοκομείο, είτε είσαι αστυνομικός χωρίς διακριτικά, με την ασπίδα ανάποδα και βαράς με τη λαβή του γκλομπ, είτε είσαι διαδηλωτής που τη βαριοπούλα τη χρησιμοποιείς για να κατεβάζεις κεφάλια και όχι σιδεριές, την… έβαψες! Γιατί αν δεν… έπεσες στη διαδήλωση, σίγουρα θα… πέσεις όταν πας σε δημόσιο νοσοκομείο. Αφήστε που πρέπει να πας με τις δικές σου γάζες, γιατί αυτές του νοσοκομείου θα έχουν τελειώσει…
Ξύπνησα σε μια χώρα που πληρώνεις τα πάντα επί 2! Δηλαδή: Πληρώνεις ΕΡΤ (χωρίς να σε ρωτάνε), πληρώνεις και ιδιωτικο…δορυφορικά! Να δεις το σηματάκι το σωστό. Το HD. Πληρώνεις 120.000 καθηγητές, πληρώνεις και φροντιστήριο για τα παιδιά σου ή και ιδιωτικό σχολείο αν το σηκώνει η τσεπούλα σου (που και να το… σήκωνε, τώρα δύσκολα το σηκώνει), πληρώνεις το Δημόσιο, πληρώνεις και το ΚΕΠ! Τώρα, λέει, θα βάλουν και στην εφορία ιδιωτικές εταιρείες. Δηλαδή θα πληρώνεις και τους εφοριακούς και τους ιδιωτικούς εφοριακούς. Καταλάβατε; Εδώ δεν συζητάμε για «δημόσια παιδεία» ή «ιδιωτική παιδεία». Δεν μιλάμε για «δημόσια υγεία» ή «ιδιωτική υγεία». Εδώ μιλάμε ότι με το μπάχαλο που γίνεται, ούτε να διαλέξεις δεν μπορείς, αδελφέ μου! Να διαλέξεις τι σύστημα θέλεις, ρε. Όπως κάνουν μέχρι και οι Εσκιμώοι…
Στη χώρα που ζούμε, λοιπόν, όπως το βλέπω εγώ, αδέρφια, χιλιάδες άνθρωποι μουντζώνουν ή θέλουν να μουντζώσουν τους πολιτικούς. Και αναρωτιέμαι. Τέλος πάντων είναι αυτοί οι «αγανακτισμένοι» (προσοχή, δεν λέω για τους… πλατειάτους, για το σύνολο των αγανακτισμένων Ελλήνων μιλάω!) ΜΟΝΟ το 20%; Γιατί αν ενθυμούμαι καλά το 80% ψηφίζει εδώ και δεκαετίες αυτούς που μουντζώνει. Λάθος κάνω; Όχι, δεν κάνω…
Η αλήθεια είναι ότι το ΜΟΝΟ που μπορεί να δώσει στην ανθρωπότητα πλέον, πέρα από κάποια φωτισμένα μυαλά, είναι η ίδια η… χώρα. Σαν φυσικό περιβάλλον. Σαν φύση. Η μόνη βαριά βιομηχανία που έχει αυτός ο τόπος, ή μάλλον που θα μπορούσε να έχει, είναι ο τουρισμός. Η ευλογία αυτού του τόπου είναι ο ήλιος και το φυσικό του κάλλος. Στη ζωή μου έχω την τύχη να έχω ταξιδέψει πολύ. Και είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει τέτοια ομορφιά ΠΟΥΘΕΝΑ αλλού στον πλανήτη… Πουθενά. Κι όμως… Αφήνουμε την Τουρκία να μαζεύει τον τουρισμό… Και εμείς διαλύουμε τον τουριστικό ιστό μας με την εικόνα της Μπανανίας που μεταδίδεται παντού. Αλλά γι’ αυτό μη χρεώνετε -καλοί μας πανελίστες των δελτίων και των τοκ σόους- τον λαό, που τα κάνει μπάχαλο. Χρεώστε αυτούς που έκαναν μπάχαλο τη ζωή του λαού αυτού…
Όσες φορές και να το σκεφτώ, καταλήγω στα λόγια ενός μεγάλου καλλιτέχνη, του Θάνου Μικρούτσικου. Που να σας πω, αν δεν το ξέρετε, ότι είναι τρελός με το ποδόσφαιρο (αλλά δυστυχώς υποστηρίζει τη λάθος ομάδα). Μου έλεγε, λοιπόν, πριν από κάποια χρόνια: «Η μόνη αντίδραση που μπορούμε να έχουμε είναι να φτιάξουμε μικρές νησίδες αυτονομίας και να περνάμε καλά με όσους αγαπάμε»… Νησίδες αυτονομίας… Τότε μου είχε φανεί λογικό. Τώρα ακόμα και αυτό μοιάζει δύσκολο… Ολο και κάποιος θα πατήσει και σε αυτή τη νησίδα…
Kώστας Καραπαπάς
http://www.gavros.gr
Posted in: Απόψεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου