Κυριακή, Ιουλίου 17, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Με έναν βαρβάτο αμυντικό χαφ πάμε για πορεία στην Ευρώπη.
Πιστεύω, φίλες και φίλοι ΓΑΥΡΟΙ, ότι το θέμα του αμυντικού χαφ αποτελεί ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για τον νέο Ολυμπιακό που αυτή την ώρα χτίζεται στο Ζέεφελντ. Εάν μιλούσαμε για το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, θα έλεγα ότι με Φέισα, Μοντέστο και Ουρτάδο δίπλα στον Ιμπαγάσα είμαστε μία χαρά. Η απόσταση από τους άλλους είναι πολύ μεγάλη και υπό αυτή την έννοια ο Ολυμπιακός δεν χρειαζόταν σημαντικές προσθήκες για να τα καταφέρει να κατακτήσει και φέτος τον τίτλο.
Όμως η υπόθεση «Ευρώπη» είναι κάτι διαφορετικό. Και δεν εννοώ απλώς να κατακτήσει ο Ολυμπιακός τη μία από τις δύο πρώτες θέσεις στους ομίλους και να περάσουμε στους «16»! Αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι καθόλου εύκολο, χρειάζεται πάρα πολύ τύχη εκτός όλων των άλλων. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει η τρίτη θέση στους ομίλους του Champions League που οδηγεί στο Europa League. Και στο Europa League, υπό προϋποθέσεις, μπορείς να κάνεις πορεία. Αναλογιστείτε ότι φέτος στον τελικό έφτασαν η Πόρτο και η Μπράγκα, ενώ στους «4» η Μπενφίκα, την οποία, αν δεν θυμάστε, πριν από τρία χρόνια, πάλι επί Βαλβέρδε, είχαμε φιλοδωρήσει στο Καραϊσκάκη με πέντε τέρματα. Και σας λέω με βεβαιότητα και αυτό δεν το έχω ακούσει αλλά το ξέρω, ότι τον Βαγγέλη Μαρινάκη τον ιντριγκάρει πολύ το Europa League!!!
Τα παράπλευρα προβλήματα από τον τραυματισμό του Φέισα
Πίστευα και πιστεύω και το έχω γράψει, άλλωστε, ότι ο Φέισα είναι ένας παίκτης για επίπεδο ποδοσφαίρου υψηλότερο από το ελληνικό. Αν δεν είχε μεσολαβήσει ο σοβαρός τραυματισμός του, αυτή την ώρα θα έπαιζε σε πρωτοκλασάτη ευρωπαϊκή ομάδα. Υπό την έννοια αυτή, ο Ολυμπιακός, με το ρίσκο που του αναλογεί, είναι τυχερός που έχει τον Φέισα στο δυναμικό του. Όμως ο σοβαρός τραυματισμός του παίκτη και η αποχή του από τα γήπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργεί έναν σοβαρό προβληματισμό ως προς τη δυνατότητά του να βγάλει πολλά παιχνίδια σε μικρό χρονικό διάστημα, παίζοντας ταυτόχρονα σε πρωτάθλημα και Champions League, ενώ, όπως ήδη διαπιστώσαμε με τη θλάση που υπέστη στο Ζέεφελντ, υπάρχει ο κίνδυνος να βγάζει αντανακλαστικούς τραυματισμούς και γιατί οι μύες σε κάποια σημεία του σώματος έχουν ατροφήσει αλλά και γιατί «κρατάει» το τραυματισμένο πόδι και ρίχνει το βάρος αλλού.
Η αβεβαιότητα με Ουρτάδο και η αξιοπιστία του Μοντέστο
Την ίδια στιγμή, ο Ισπανός Ουρτάδο, που πέρυσι υπήρξε η απογοήτευση της χρονιάς και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, μέχρι αυτή την ώρα, όπως με πληροφορούν από το Ζέεφελντ, δεν δείχνει σε εκείνη την κατάσταση που μπορεί να διεκδικήσει θέση στο αρχικό σχήμα. Στις προπονήσεις δείχνει βαρύς και αργός. Όμως πρέπει να συνεκτιμήσουμε ότι έχει βαρύ κορμί που αρχίζει να αποδίδει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και όχι από την αρχή.
Όμως η αλήθεια είναι ότι σε αυτή τη φάση που χτίζεται ο νέος Ολυμπιακός δεν μπορεί να βασιστεί πάνω του 100%, αλλά μόνο ως έναν παίκτη συμπληρωματικό που θα έρχεται από τον πάγκο για να καλύπτει τραυματισμούς και τιμωρίες από κάρτες. Άρα, ως πιο αξιόπιστος την ώρα τούτη δείχνει ο Μοντέστο, ο οποίος πέρυσι έκανε μία καταπληκτική χρονιά και σε κάθε περίπτωση είναι δυνατός, υγιής και παίζει πάντα με ένα πάθος που ταιριάζει στη φιλοσοφία του Ολυμπιακού.
Ο «γρίφος» Σάντσες και ο… Μαρινάκης
Θέλω να πω, φίλες και φίλοι ΓΑΥΡΟΙ, με απλά λόγια, πως η νέα ομάδα που χτίζεται αυτή την ώρα στην Αυστρία, θα χρειαστεί όπως δείχνουν τα πράγματα έναν παίκτη μεγάλης εμβέλειας στην κεντρική γραμμή. Έναν παίκτη-«σκυλί», που να τρέχει ακατάπαυστα, να μαρκάρει σε όλο τον χώρο του κέντρου και με την ενέργειά του να απελευθερώνει τον 35χρονο Ιμπαγάσα που θα παίζει δίπλα του και τον Γέστε που θα κινείται μπροστά τους.
Χρειάζεται, δηλαδή, ένας παίκτης που να κάνει τη βρόμικη δουλειά, ένας παίκτης με αντοχές και ταχύτητα, που κύριο χαρακτηριστικό του θα πρέπει να είναι η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας και πολύ λιγότερο η δημιουργική. Διότι όταν έχεις μπροστά σου Ιμπαγάσα, Γέστε, Ριέρα, Φουστέρ, Μιραλάς και Φετφατζίδη, εκείνο που πρέπει να κάνεις είναι να καθαρίζεις τις φάσεις στα μετόπισθεν. Τίποτ’ άλλο!
Για όλους αυτούς τους λόγους ο Βαλβέρδε φαίνεται ότι έχει φάει «κόλλημα» με τον Σάντσες, καθώς πιστεύει ότι μπορεί να του κάνει αυτή τη δύσκολη δουλειά. Και είναι εύλογο η επιλογή αυτή του προπονητή να έχει ιντριγκάρει τον πρόεδρο, ο οποίος θέλει να του φέρει τον Σάντσες στην ομάδα. Βεβαίως, οι Γάλλοι το έχουν παρακάνει με τις απαιτήσεις τους για έναν παίκτη που τον Ιανουάριο μπορεί να υπογράψει ως ελεύθερος, αλλά και ο παίκτης το «παίζει» δύσκολος με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Κόπα Αμέρικα.
Εγώ πιστεύω ότι αν ο Ευ. Μαρινάκης αποφασίσει να τον πάρει τον Σάντσες, θα τον πάρει. Απλώς το ζήτημα σε αυτές τις δουλειές είναι να μην αισθάνεσαι ότι οι συνομιλητές σου θέλουν να σε εκμεταλλευτούν επειδή θεωρούν ότι βρίσκεσαι υπό πίεση. Εχω πάντως την αίσθηση ότι το θέμα Σάντσες, κατά πάσα πιθανότητα και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, όταν θα ξανανοίξει θα έχει θετική έκβαση. Εκτός κι εάν στο μεταξύ προκύψει κάποια σοβαρή ευκαιρία…
Πιστεύω, φίλες και φίλοι ΓΑΥΡΟΙ, ότι το θέμα του αμυντικού χαφ αποτελεί ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για τον νέο Ολυμπιακό που αυτή την ώρα χτίζεται στο Ζέεφελντ. Εάν μιλούσαμε για το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, θα έλεγα ότι με Φέισα, Μοντέστο και Ουρτάδο δίπλα στον Ιμπαγάσα είμαστε μία χαρά. Η απόσταση από τους άλλους είναι πολύ μεγάλη και υπό αυτή την έννοια ο Ολυμπιακός δεν χρειαζόταν σημαντικές προσθήκες για να τα καταφέρει να κατακτήσει και φέτος τον τίτλο.
Όμως η υπόθεση «Ευρώπη» είναι κάτι διαφορετικό. Και δεν εννοώ απλώς να κατακτήσει ο Ολυμπιακός τη μία από τις δύο πρώτες θέσεις στους ομίλους και να περάσουμε στους «16»! Αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι καθόλου εύκολο, χρειάζεται πάρα πολύ τύχη εκτός όλων των άλλων. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει η τρίτη θέση στους ομίλους του Champions League που οδηγεί στο Europa League. Και στο Europa League, υπό προϋποθέσεις, μπορείς να κάνεις πορεία. Αναλογιστείτε ότι φέτος στον τελικό έφτασαν η Πόρτο και η Μπράγκα, ενώ στους «4» η Μπενφίκα, την οποία, αν δεν θυμάστε, πριν από τρία χρόνια, πάλι επί Βαλβέρδε, είχαμε φιλοδωρήσει στο Καραϊσκάκη με πέντε τέρματα. Και σας λέω με βεβαιότητα και αυτό δεν το έχω ακούσει αλλά το ξέρω, ότι τον Βαγγέλη Μαρινάκη τον ιντριγκάρει πολύ το Europa League!!!
Τα παράπλευρα προβλήματα από τον τραυματισμό του Φέισα
Πίστευα και πιστεύω και το έχω γράψει, άλλωστε, ότι ο Φέισα είναι ένας παίκτης για επίπεδο ποδοσφαίρου υψηλότερο από το ελληνικό. Αν δεν είχε μεσολαβήσει ο σοβαρός τραυματισμός του, αυτή την ώρα θα έπαιζε σε πρωτοκλασάτη ευρωπαϊκή ομάδα. Υπό την έννοια αυτή, ο Ολυμπιακός, με το ρίσκο που του αναλογεί, είναι τυχερός που έχει τον Φέισα στο δυναμικό του. Όμως ο σοβαρός τραυματισμός του παίκτη και η αποχή του από τα γήπεδα για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργεί έναν σοβαρό προβληματισμό ως προς τη δυνατότητά του να βγάλει πολλά παιχνίδια σε μικρό χρονικό διάστημα, παίζοντας ταυτόχρονα σε πρωτάθλημα και Champions League, ενώ, όπως ήδη διαπιστώσαμε με τη θλάση που υπέστη στο Ζέεφελντ, υπάρχει ο κίνδυνος να βγάζει αντανακλαστικούς τραυματισμούς και γιατί οι μύες σε κάποια σημεία του σώματος έχουν ατροφήσει αλλά και γιατί «κρατάει» το τραυματισμένο πόδι και ρίχνει το βάρος αλλού.
Η αβεβαιότητα με Ουρτάδο και η αξιοπιστία του Μοντέστο
Την ίδια στιγμή, ο Ισπανός Ουρτάδο, που πέρυσι υπήρξε η απογοήτευση της χρονιάς και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, μέχρι αυτή την ώρα, όπως με πληροφορούν από το Ζέεφελντ, δεν δείχνει σε εκείνη την κατάσταση που μπορεί να διεκδικήσει θέση στο αρχικό σχήμα. Στις προπονήσεις δείχνει βαρύς και αργός. Όμως πρέπει να συνεκτιμήσουμε ότι έχει βαρύ κορμί που αρχίζει να αποδίδει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και όχι από την αρχή.
Όμως η αλήθεια είναι ότι σε αυτή τη φάση που χτίζεται ο νέος Ολυμπιακός δεν μπορεί να βασιστεί πάνω του 100%, αλλά μόνο ως έναν παίκτη συμπληρωματικό που θα έρχεται από τον πάγκο για να καλύπτει τραυματισμούς και τιμωρίες από κάρτες. Άρα, ως πιο αξιόπιστος την ώρα τούτη δείχνει ο Μοντέστο, ο οποίος πέρυσι έκανε μία καταπληκτική χρονιά και σε κάθε περίπτωση είναι δυνατός, υγιής και παίζει πάντα με ένα πάθος που ταιριάζει στη φιλοσοφία του Ολυμπιακού.
Ο «γρίφος» Σάντσες και ο… Μαρινάκης
Θέλω να πω, φίλες και φίλοι ΓΑΥΡΟΙ, με απλά λόγια, πως η νέα ομάδα που χτίζεται αυτή την ώρα στην Αυστρία, θα χρειαστεί όπως δείχνουν τα πράγματα έναν παίκτη μεγάλης εμβέλειας στην κεντρική γραμμή. Έναν παίκτη-«σκυλί», που να τρέχει ακατάπαυστα, να μαρκάρει σε όλο τον χώρο του κέντρου και με την ενέργειά του να απελευθερώνει τον 35χρονο Ιμπαγάσα που θα παίζει δίπλα του και τον Γέστε που θα κινείται μπροστά τους.
Χρειάζεται, δηλαδή, ένας παίκτης που να κάνει τη βρόμικη δουλειά, ένας παίκτης με αντοχές και ταχύτητα, που κύριο χαρακτηριστικό του θα πρέπει να είναι η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας και πολύ λιγότερο η δημιουργική. Διότι όταν έχεις μπροστά σου Ιμπαγάσα, Γέστε, Ριέρα, Φουστέρ, Μιραλάς και Φετφατζίδη, εκείνο που πρέπει να κάνεις είναι να καθαρίζεις τις φάσεις στα μετόπισθεν. Τίποτ’ άλλο!
Για όλους αυτούς τους λόγους ο Βαλβέρδε φαίνεται ότι έχει φάει «κόλλημα» με τον Σάντσες, καθώς πιστεύει ότι μπορεί να του κάνει αυτή τη δύσκολη δουλειά. Και είναι εύλογο η επιλογή αυτή του προπονητή να έχει ιντριγκάρει τον πρόεδρο, ο οποίος θέλει να του φέρει τον Σάντσες στην ομάδα. Βεβαίως, οι Γάλλοι το έχουν παρακάνει με τις απαιτήσεις τους για έναν παίκτη που τον Ιανουάριο μπορεί να υπογράψει ως ελεύθερος, αλλά και ο παίκτης το «παίζει» δύσκολος με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Κόπα Αμέρικα.
Εγώ πιστεύω ότι αν ο Ευ. Μαρινάκης αποφασίσει να τον πάρει τον Σάντσες, θα τον πάρει. Απλώς το ζήτημα σε αυτές τις δουλειές είναι να μην αισθάνεσαι ότι οι συνομιλητές σου θέλουν να σε εκμεταλλευτούν επειδή θεωρούν ότι βρίσκεσαι υπό πίεση. Εχω πάντως την αίσθηση ότι το θέμα Σάντσες, κατά πάσα πιθανότητα και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, όταν θα ξανανοίξει θα έχει θετική έκβαση. Εκτός κι εάν στο μεταξύ προκύψει κάποια σοβαρή ευκαιρία…
Aντώνης Πίκουλας
http://www.gavros.gr
Posted in: Απόψεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου