Τό Γκρούπ που όλα γίνονται...

Θα ξεκινήσω σήμερα τη στήλη με το πρώτο SMS το οποίο ήρθε στο κινητό μου με το που ολοκληρώθηκε ο όμιλος του Ολυμπιακού στην κλήρωση του Champions League. Μου το έστειλε ο φίλος μου Λυκούργος και είναι το εξής: «Είπα και εγώ… Βαζελέψαμε τόσο»; Διότι όλοι αυτό λέγαμε όταν είδαμε «Άρσεναλ και Μαρσέιγ» να είναι οι πρώτοι δύο αντίπαλοι και όχι, για παράδειγμα, «Μπάρτσα και Μίλαν»… Όμως, ΟΧΙ. Δεν… βαζελέψαμε. Και η νάρκη περίμενε στο τέταρτο γκρουπ δυναμικότητας.

***Εκεί όπου υπήρχε ΑΠΟΕΛ, εκεί όπου υπήρχε Βικτόρια Πλζεν, εκεί όπου υπήρχε Οτελούλ, εμείς πήραμε τη χειρότερη δυνατή, την Μπορούσια Ντόρτμουντ! Μιλάμε τώρα για μια ομάδα η οποία ως δύναμη αυτήν τη στιγμή (δεν ξέρω τι θα γίνεται όταν θα παίξουμε) ήταν μακράν η καλύτερη (μαζί με τη Νάπολι) ομάδα από το τέταρτο γκρουπ…

***Πάμε παρακάτω. Είναι καλό και το πρόγραμμα για εμάς με το «φαβορί» Άρσεναλ να έρχεται την τελευταία αγωνιστική στο Καραϊσκάκη, όπως, δηλαδή, τη χρονιά… Λεονάρντο, που με το γκολ του Βραζιλιάνου περάσαμε στους «16» του Champions League. Για να το πούμε σωστά, ο όμιλος ΞΕΚΙΝΑΕΙ με φαβορί την Άρσεναλ, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει αν η ομάδα του Βενγκέρ «μείνει» στην εικόνα που έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα στην Πρέμιερ Λιγκ.

***Η Μαρσέιγ είναι πάντα υπολογίσιμη ομάδα και η επίσκεψη στη Μασσαλία, μια πόλη που οι Ελληνες ναυτικοί ξέρουν καλά πολλές δεκαετίες τώρα ενώ οι Έλληνες συγγραφείς και ποιητές την έχουν μνημονεύσει πολλές φορές, είναι ταξίδι με πολλές αναφορές. Δύσκολη ομάδα. Και όταν σου έχει κάνει τη ζημιά η Σεντ Ετιέν (για τον Βαλβέρδε ομιλώ), φυσικά δεν μπορεί να μην υπολογίσεις πολύ πιο σοβαρά την Ολιμπίκ! Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το 3-0, που είχαμε χάσει στο «Βελοντρόμ», με τον Τοχούρογλου να βγάζει άλλα… τόσα. Και η ΟΜ έπαιζε τότε στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας («φρόντισε» ο Μπερνάρ Ταπί γι’ αυτό), αλλά ήταν μέγεθος. Φυσικά, άλλο εκείνος ο Ολυμπιακός και άλλο ο Ολυμπιακός του Champions League. H ομάδα, που είναι μέσα στις 8 πρώτες σε συμμετοχές στη διοργάνωση…

***Τέλος πάντων… Champions League είναι και ποτέ δεν μπορεί να είναι εύκολα τα πράγματα. Αν κάνουμε τρείς νίκες στο κάστρο μας, πιστεύω ότι θα περάσουμε στους «16», διότι έτσι όπως το βλέπω. θα έχει και διασπορά βαθμών ο όμιλος και η πρώτη ομάδα δεν θα έχει πολλούς. Αρα, λογικά, με τους 9 βαθμούς από τις τρεις νίκες στο σπίτι μας είμαστε κομπλέ! Είναι ένας όμιλος που από τη φύση του δείχνει ότι ΟΛΑ μπορούν να συμβούν. ΟΛΑ είναι πιθανά. Κάθε ομάδα μπορεί να είναι από πρώτη μέχρι τέταρτη. Ακόμα και η Άρσεναλ…

ΥΓ.: Μέγας Τζιμπούρ στη NOVA. «Το μεγάλο πρόβλημα για εμάς δεν είναι οι αντίπαλοι. Ολοι οι αντίπαλοι είναι μεγάλες ομάδες, αλλά και εμείς είμαστε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Το πρόβλημα είναι ότι το δικό μας πρωτάθλημα, δυστυχώς, δεν έχει ξεκινήσει ακόμα και δεν θα έχουμε ρυθμό, ενώ οι άλλοι θα έχουν δώσει ήδη παιχνίδια πρωταθλήματος»…

ΥΓ.2: Αρχικά, μπράβο στον Ράφικ για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον σύλλογο. Είμαστε μέσα στις 8 ομάδες με τις περισσότερες συμμετοχές σε αυτό το Champions League. Αρα, έχουμε κερδίσει το δικαίωμα να τους κοιτάζουμε όλους μέσα στα μάτια…

ΥΓ.3: Όμως, το πραγματικά σημαντικό στοιχείο, σε αυτά που είπε ο Τζιμπούρ, είναι το παράπονο ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή στην κορυφαία ομάδα της χώρας, που βλέπει ότι όλοι αυτοί, οι οποίοι (κατά τα άλλα) κόπτονται για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν αφήνουν αυτή την ομάδα να κάνει προγραμματισμό, να συντονιστεί και, τέλος πάντων, να εκπροσωπήσει τούτη τη χώρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο…

ΥΓ.4: Κάποιοι βαζελόφρονες (επιτρέψτε μου τον όρο) έχουν αρχίσει και μιλάνε για Θάτσερ και ισοπέδωση των πάντων. Αυτό ξέρετε τι μου θυμίζει; Μια αραβική παροιμία, που λέει ότι ήταν κάποτε κάποιος που είχε ένα σπίτι με πολλά δωμάτια, με σιντριβάνια, με πανέμορφους κήπους, απέραντους σε έκταση. Έξω από το τεράστιο αυτό σπίτι είχε στήσει κάποιος την τέντα του σε τέσσερα καλάμια. Ο σουλτάνος ζήτησε λοιπόν και από τους δύο να βοηθήσουν στην εκτροπή του ποταμού, ώστε να περάσει από το χωριό τους. Και αυτός που είχε την τέντα πετάχτηκε ηρωικά και είπε: «Μόνο να βοηθήσουμε, εξοχότατε; Θα τα γκρεμίσουμε τα σπίτια μας. Τώρα αμέσως! Και οι δύο»…

ΥΓ.5: Έτσι είναι και ο Γόντικας. Θέλει να τα διαλύσουμε όλα. Τι να διαλύσουν αυτοί; Τα διαλυμένα; Αλλά σου λέει «αφού είναι το δικό μου μπάχαλο, να τα κάνουμε όλα μπάχαλο»… Αυτή είναι η λογική τους για το ποδόσφαιρο. Να μεταδώσουν σε όλους τους άλλους (και κυρίως στον δυνάστη τους, τον Ολυμπιακό) τη δική τους αδυναμία, τη δική τους αρρώστια. Αυτό θέλουν. Αλλά δεν θα το καταφέρουν…

ΥΓ.6: Επίσης, επειδή είναι και άσχετοι από ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ας σταματήσουν την καραμέλα της Θάτσερ. Καμιά Θάτσερ δεν έφτιαξε κανένα ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Οι ΟΜΑΔΕΣ έφτιαξαν το μαγαζί τους. Οι ΟΜΑΔΕΣ οι ίδιες και μία από τις σοβαρότερες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες στον κόσμο, η αγγλική (η FA), στην οποία ούτε… απέξω δεν θα μπορούσε να περάσει κανένας… Πιλάβιος, άλλαξαν το ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Έκαναν το θέαμα ακριβό και απρόσιτο για τους χούλιγκαν, τους οποίους έστειλαν να πλακώνονται στα χωράφια και στους σταθμούς (φυσικά, αυτή είναι η αλήθεια και όχι ότι στην Αγγλία «δεν υπάρχει πλέον χουλιγκανισμός», που λένε κάτι τζιτζιφιόγκοι στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα), ενώ ταυτόχρονα γιγάντωσαν τα κέρδη τους από το μάρκετινγκ.

ΥΓ.7: Αλλά εκεί οι ομάδες ήταν πραγματικά ενωμένες. Εδώ, ο Γόντικας και ο Εξαμπάλιανσον λένε πάντα ΝΑΙ στα συμβούλια και μετά σε… dolby stereo, μαζί, σαν καλοί συνεργάτες, σκούζουν κατά του Ολυμπιακού και του προέδρου του… Οπότε, μπροστά ΔΕΝ θα πάμε με αυτήν τη λογική. Επαγγελματική ομάδα που δεν θέλει να ξεκινήσει το πρωτάθλημα είναι θεατρική ομάδα που δεν θέλει να ξεκινήσει η παράσταση. Απλά, παράλογη…

Κώστας Καραπαπάς

http://www.gavros.gr/

Posted in: Απόψεις