Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Δεν ξέρω αν έχετε καταφέρει να κοιμηθείτε, εμείς πάντως έτσι μεθυσμένοι που φύγαμε από το γήπεδο, δεν ήταν εύκολο να κοιμηθούμε. Σε μια μέρα που η Ελλάδα δοκιμαζόταν, που η Ελλάδα ταπεινωνόταν, που η Ελλάδα πονούσε και σφάδαζε στα χέρια κερδοσκόπων και καρχαριών του ευρώ, που ο λαός της βγήκε στους δρόμους, ήρθε η ομάδα που εκπροσωπεί τα καλά του Έλληνα, την ΜΠΕΣΑ και τη ΜΑΓΚΙΑ, να σηκώσει δίπλα στην ιερή ερυθρόλευκη την πληγωμένη γαλανόλευκη. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ομάδα χάρισε χαμόγελα για ένα βράδυ ποδοσφαίρου που δεν θα ξεχάσουμε. Άρπαξε την πρωταθλήτρια Γερμανίας από το λαιμό και την πάτησε κάτω. Ολυμπιακέ μου, σε ευχαριστούμε… Ολυμπιακέ μου, σε ευχαριστούμε. Και ευχαριστούμε και όσους μας έκαναν Ολυμπιακούς…
***Στο πρώτο ημίχρονο η Ντόρτμουντ μπήκε δυνατά (δεν το συζητάμε, είναι ομαδάρα), αλλά το γκολ του Χολέμπας στο 8’ από καλή σέντρα του Μαρκάνο, μας έδωσε φτερά και ψυχολογία. Έτσι, μέχρι το 25’ ο Ολυμπιακός γύρισε το ματς, το έκανε δικό του και αν είχε λίγο περισσότερη προσοχή στη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, θα έβγαζε καλές αντεπιθέσεις, αφού οι Γερμανοί ήταν πίσω. Κάπου εκεί έρχεται το… μπλοκάρισμα, όμως. Η Ντόρτμουντ μπροστά έκανε «παπάδες», με τον Γκέτσε να μοιράζει την μπάλα και τους επιθετικούς της να κάνουν κούρσες στην καρδιά της δικής μας άμυνας. Μια από τις «τηλεκατευθυνόμενες» μπαλιές του Γκέτσε βρήκε τον Λεβαντόφσκι, ο οποίος έκανε το 1-1. Σε αυτή τη φάση, έχω μια απορία. Με δύο αμυντικούς μπροστά στον Λεβαντόφσκι, ο οποίος βρισκόταν στη γραμμή της μεγάλης περιοχής, ποια ακριβώς δουλειά είχε ο Κοστάντσο να είναι έξω από τη μικρή περιοχή;
***Αλλά για τον Κοστάντσο τα έχουμε πει χίλιες φορές. Είπα ότι θα τον στηρίζω μέχρι… τέλους (για να τη σπάσω στον Βερβελέ, αλλά και γιατί είναι το πιο εύκολο πράγμα να στηρίζεις κάποιον που ούτως ή άλλως δεν κουνιέται), αλλά… Στο δεύτερο πάντως ήταν καλός…
***Τώρα, τι λογική είναι αυτή να παίζει από το 20’ μέχρι το 40’ ο Χολέμπας δεξί χαφ, τι να σας πω. Ούτε το CSI Bilbao δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο τι ακριβώς σκέφτηκε ο κόουτς και πήγε τον Χολέμπας δεξιά. Αλλά τέτοιο βράδυ δεν μπορώ να γκρινιάζω… Αυτό που μετράει, είναι ότι τα παιδιά βρήκαν την ψυχή και το μυαλό να μείνουν στο παιχνίδι μετά την ισοφάριση των Γερμανών. Και στα τελευταία πέντε λεπτά του πρώτου μέρους γύρισαν στη θέση του οδηγού με τον ΠΑΙΚΤΑΡΑ Τζιμπούρ να βάζει μια ΓΚΟΛΑΡΑ και να κάνει το 2-1. Και αν ήταν τυχερός θα έκανε και το 3-1 λίγο πριν βγει το ημίχρονο. Σημειώστε ότι για έναν παίκτη ψυχολογίας, όπως ο ΡΑΦΙΚ, το γκολ, αλλά περισσότερο η πρωτοφανής αποθέωσή του από τον κόσμο (αφού το «οε, οε, Τζιμπούρ» ταρακούνησε το «κάστρο» μας) παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Γενικώς…
***Θα ήταν άδικο στην εικόνα του πρώτου μέρους να μην υπογραμμίσουμε το ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ παιχνίδι του ΑΒΡΑΑΜ και το εξαιρετικό παιχνίδι του ΜΑΚΟΥΝ! Ο Ολυμπιακός κερδίζει αυτό τον παικταρά σε ένα σημείο που τον είχε τόσο μα τόσο ανάγκη!
***Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Θρύλος μπήκε καλά και στα πρώτα είκοσι λεπτά του δευτέρου, «το είχε» το ματς. Ο Χολέμπας με κάνα δυο μακρινά σουτ και ο Μοντέστο με μια κεφαλιά απείλησαν σε αυτό το διάστημα, στο οποίο η εξέδρα είδε με μεγάλη ανακούφιση τον Κοστάντσο να βγαίνει σε θέση λίμπερο και να κόβει την τελευταία στιγμή μια επέλαση του Γκέτσε… Ο Μακούν έδινε με τη μία και σωστά, αλλά ο Ιμπαγάσα ήταν φανερά κουρασμένος. Καλός, σε αυτό το διάστημα, ήταν ο Ορμπάιθ…
***Και η ομάδα, παρότι δεν κράταγε μπάλα, έδειξε ότι ΜΠΟΡΕΙ να κρατήσει το σκορ. Εκεί κάπου ήρθε και η… έκρηξη του ηφαιστείου! Μιλάω φυσικά για το 3-1, την γκολάρα του Μοντέστο που ξέρανε τους Γερμανούς και σκόρπισε χαμόγελα στους Έλληνες!
ΥΓ.: Ο,τι και να γράψεις γι’ αυτό το γήπεδο, γι’ αυτό τον λαό, είναι ΛΙΓΟ. Είναι πολύ ΛΙΓΟ… Αδέρφια, ήσασταν συγκλονιστικοί! Και μπράβο στα παιδιά που κουράστηκαν για το συγκλονιστικό πανό!
***Στο πρώτο ημίχρονο η Ντόρτμουντ μπήκε δυνατά (δεν το συζητάμε, είναι ομαδάρα), αλλά το γκολ του Χολέμπας στο 8’ από καλή σέντρα του Μαρκάνο, μας έδωσε φτερά και ψυχολογία. Έτσι, μέχρι το 25’ ο Ολυμπιακός γύρισε το ματς, το έκανε δικό του και αν είχε λίγο περισσότερη προσοχή στη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, θα έβγαζε καλές αντεπιθέσεις, αφού οι Γερμανοί ήταν πίσω. Κάπου εκεί έρχεται το… μπλοκάρισμα, όμως. Η Ντόρτμουντ μπροστά έκανε «παπάδες», με τον Γκέτσε να μοιράζει την μπάλα και τους επιθετικούς της να κάνουν κούρσες στην καρδιά της δικής μας άμυνας. Μια από τις «τηλεκατευθυνόμενες» μπαλιές του Γκέτσε βρήκε τον Λεβαντόφσκι, ο οποίος έκανε το 1-1. Σε αυτή τη φάση, έχω μια απορία. Με δύο αμυντικούς μπροστά στον Λεβαντόφσκι, ο οποίος βρισκόταν στη γραμμή της μεγάλης περιοχής, ποια ακριβώς δουλειά είχε ο Κοστάντσο να είναι έξω από τη μικρή περιοχή;
***Αλλά για τον Κοστάντσο τα έχουμε πει χίλιες φορές. Είπα ότι θα τον στηρίζω μέχρι… τέλους (για να τη σπάσω στον Βερβελέ, αλλά και γιατί είναι το πιο εύκολο πράγμα να στηρίζεις κάποιον που ούτως ή άλλως δεν κουνιέται), αλλά… Στο δεύτερο πάντως ήταν καλός…
***Τώρα, τι λογική είναι αυτή να παίζει από το 20’ μέχρι το 40’ ο Χολέμπας δεξί χαφ, τι να σας πω. Ούτε το CSI Bilbao δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο τι ακριβώς σκέφτηκε ο κόουτς και πήγε τον Χολέμπας δεξιά. Αλλά τέτοιο βράδυ δεν μπορώ να γκρινιάζω… Αυτό που μετράει, είναι ότι τα παιδιά βρήκαν την ψυχή και το μυαλό να μείνουν στο παιχνίδι μετά την ισοφάριση των Γερμανών. Και στα τελευταία πέντε λεπτά του πρώτου μέρους γύρισαν στη θέση του οδηγού με τον ΠΑΙΚΤΑΡΑ Τζιμπούρ να βάζει μια ΓΚΟΛΑΡΑ και να κάνει το 2-1. Και αν ήταν τυχερός θα έκανε και το 3-1 λίγο πριν βγει το ημίχρονο. Σημειώστε ότι για έναν παίκτη ψυχολογίας, όπως ο ΡΑΦΙΚ, το γκολ, αλλά περισσότερο η πρωτοφανής αποθέωσή του από τον κόσμο (αφού το «οε, οε, Τζιμπούρ» ταρακούνησε το «κάστρο» μας) παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Γενικώς…
***Θα ήταν άδικο στην εικόνα του πρώτου μέρους να μην υπογραμμίσουμε το ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ παιχνίδι του ΑΒΡΑΑΜ και το εξαιρετικό παιχνίδι του ΜΑΚΟΥΝ! Ο Ολυμπιακός κερδίζει αυτό τον παικταρά σε ένα σημείο που τον είχε τόσο μα τόσο ανάγκη!
***Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Θρύλος μπήκε καλά και στα πρώτα είκοσι λεπτά του δευτέρου, «το είχε» το ματς. Ο Χολέμπας με κάνα δυο μακρινά σουτ και ο Μοντέστο με μια κεφαλιά απείλησαν σε αυτό το διάστημα, στο οποίο η εξέδρα είδε με μεγάλη ανακούφιση τον Κοστάντσο να βγαίνει σε θέση λίμπερο και να κόβει την τελευταία στιγμή μια επέλαση του Γκέτσε… Ο Μακούν έδινε με τη μία και σωστά, αλλά ο Ιμπαγάσα ήταν φανερά κουρασμένος. Καλός, σε αυτό το διάστημα, ήταν ο Ορμπάιθ…
***Και η ομάδα, παρότι δεν κράταγε μπάλα, έδειξε ότι ΜΠΟΡΕΙ να κρατήσει το σκορ. Εκεί κάπου ήρθε και η… έκρηξη του ηφαιστείου! Μιλάω φυσικά για το 3-1, την γκολάρα του Μοντέστο που ξέρανε τους Γερμανούς και σκόρπισε χαμόγελα στους Έλληνες!
ΥΓ.: Ο,τι και να γράψεις γι’ αυτό το γήπεδο, γι’ αυτό τον λαό, είναι ΛΙΓΟ. Είναι πολύ ΛΙΓΟ… Αδέρφια, ήσασταν συγκλονιστικοί! Και μπράβο στα παιδιά που κουράστηκαν για το συγκλονιστικό πανό!
Κώστας Καραπαπάς
http://www.gavros.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου