Δευτέρα, Οκτωβρίου 10, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
• Καταρχήν, θα κάνω εκτίμηση για τον αγώνα με τη Γεωργία, δεν θα κρυφτώ να λέω μεσοβέζικα λόγια του τύπου «είναι δύσκολο παιχνίδι που θέλει προσοχή» κλπ. Η δική μου γνώμη είναι ότι δεν χάνει η Εθνική από τον Κετσπάγια, δεν χάνει η Εθνική από ομάδες σαν τη Γεωργία!
• Ο Κετσπάγια για τους δικούς του λόγους εγωισμού αλλά και για το γόητρο της πατρίδας του θα θέλει να μας κάνει τη ζημιά, αλλά το θέμα είναι αν μπορεί. Μπορεί; Ένα ποδόσφαιρο της υπομονής παίζει, σε περιμένει να κατέβεις, να σου βρει χώρο να σε χτυπήσει, δεν έχει τίποτα άλλο.
• Όχι ότι ο Σάντος βέβαια παίζει κάτι το πολύ διαφορετικό, ο Σάντος όμως είναι καλός προπονητής γι’ αυτό το είδος ποδοσφαίρου, το βγάζει το ψωμί του πολλά χρόνια.
• Στο α’ ημίχρονο ήταν χάλια η Εθνική μας απέναντι σε μια Κροατία ανύπαρκτη. Μια υπερδιαφημισμένη Κροατία, με έναν Μόντριτς, ποιοι παικταράδες της Κροατίας και παραμύθια. Η Κροατία η καλή ήταν με Σούκερ και με Μπόμπαν. Αυτοί εδώ είναι όλο γκέλες.
• Η Εθνική έπαιξε έξυπνα τον Μόντριτς και τον Κράνιτσαρ, με αλληλοκάλυψη από δύο παίκτες στον παίκτη μας που πήγαινε πάνω στον αντίπαλο, κάθε φορά άλλος στο χώρο, όποιος βρισκόταν πάνω του.
• Για να είμαι ειλικρινής, δεν τους πιστεύω εγώ αυτούς τους παίκτες στα χαφ και στην επίθεση της συγκεκριμένης Εθνικής Ελλάδος, εύγε όμως. Συγχαρητήρια και στον Καραγκούνη που στην Εθνική δίνει ό,τι έχει, το αγαπάει αυτό που κάνει εκεί.
• Τα σέντερ μπακ μας τα γουστάρω, το τρίο πίσω των σέντερ μπακ μαζί με τον Τοροσίδη. Όποιον πιάσουνε ο Αβραάμ με τον Παπασταθόπουλο, τον στύβουνε. Εκεί έχουμε τη δύναμη.
• Είπα ορισμένα πράγματα τις προάλλες στο ΦΩΣ για τον Βαλβέρδε και παραξενεύτηκαν πολλοί. Θα δώσω προεκτάσεις εδώ και θα προχωρήσω κι άλλο. Στον Βαλβέρδε έχω κάνει κριτική για τις μεταγραφές, όπου κυρίως αποτυγχάνει, καθώς και για το κοουτσάρισμά του. Όμως θέλω να λέω την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι τον Βαλβέρδε τον κατατάσσω μέσα στους τρεις ξένους προπονητές που ήρθαν στην Ελλάδα και έφεραν κάτι διαφορετικό, έφεραν κάτι καινούργιο.
• Χρονικά ο πρώτος ξένος προπονητής που έφερε κάτι επαναστατικό στην Ελλάδα ήταν ο Μπόμπεκ στον Παναθηναϊκό. Φανταστικός τότε στην ανάπτυξη του 4-3-3. Είχαν αρχίσει να το παίζουν κάποιες ομάδες στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα χαμπάρι δεν είχαν πάρει. Ήρθε εκείνος και το δίδαξε εκπληκτικά. Πιο πριν έπαιζαν αλλιώς, όπως και ο ίδιος ο Μπόμπεκ ως ποδοσφαιριστής ανήκε στη μεγαλύτερη πεντάδα Γιουγκοσλάβων, είχαν κάνει μια πεντάδα φοβερή στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας: Έξω δεξιά Ράικοφ, μέσα δεξιά Μίτιτς, σέντερ φορ Μιλουτίνοβιτς, μέσα αριστερά ο Μπόμπεκ και έξω αριστερά Ζέμπετς.
• Όταν ήρθε ο Μπόμπεκ ως προπονητής εδώ, παρουσίασε το 4-3-3 που ήταν κάτι πρωτοποριακό για την Ελλάδα και πήρε το πρωτάθλημα αήττητος με τον Παναθηναϊκό. Απορούσαν στην αρχή και έλεγαν «τι κάνει αυτός, παίζει με ένα σέντερ φορ»; Και τι σέντερ φορ, δεν ήταν σπουδαίος παίκτης, ήταν ο Παπουτσάκης, ένας Κρητικός. Έβγαιναν όμως χαφάρες από πίσω, έβγαιναν και ψηλά τα μπακ, ο Καμάρας ήταν δεξί μπακ και είχε βάλει 10 γκολ!
• Ο Φάντροκ στην ΑΕΚ ήταν αυτός που έφερε για πρώτη φορά το ολλανδικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ένα μοντέρνο ποδόσφαιρο, γρήγορο ποδόσφαιρο, είχε αλλάξει θέση στον Αρδίζογλου, τον είχε γυρίσει μπακ, με κατοχή μπάλας και αλλαγή θέσεων, με μοντέρνα προπόνηση, μεγάλη μπάλα είχε παίξει τότε η ΑΕΚ. Την καλύτερη μπάλα που είχε παίξει ποτέ η ΑΕΚ. Επί Μπάρλου. Ο Φάντροκ ήταν βοηθός προπονητή στην Εθνική Ολλανδίας, έκανε την προπόνηση εκείνος μάλιστα στην Εθνική Ολλανδίας, έφερε θεαματικό ποδόσφαιρο εδώ.
• Ο Βαλβέρδε είναι ο μόνος προπονητής που ήρθε στην Ελλάδα και εφάρμοσε αυτήν την πίεση μπροστά, το πρέσινγκ ψηλά, την επιθετική νοοτροπία σ’ όλα τα ματς, το να σου κλέψω την μπάλα και να σε χτυπήσω αμέσως. Αυτό είναι κάτι δύσκολο και κρύβει πολλούς κινδύνους, όπως το να σκάνε οι παίκτες. Επέμεινε όμως να το εφαρμόσει, αυτό δεν είναι στιλ όλων των Ισπανών προπονητών στην Ελλάδα, αυτό είναι μόνο του Βαλβέρδε! Ήρθε και ο Μουνιόθ στον Παναθηναϊκό, ήρθε και ο Φερέρ στην ΑΕΚ, ήρθε και ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ, αλλά δεν το έκαναν αυτό. Μόνο ο Βαλβέρδε το εφάρμοσε εδώ.
• Μη μου πει κανείς για τον Ίβιτς που όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό εφάρμοσε για πρώτη φορά εδώ το 5-3-2. Διότι δεν το εφάρμοσε καλά, είχε βάλει μπακ αργά σαν τον Γεωργαμλή να παίζουν, ενώ αυτή η τακτική θέλει μπάκαρους. Απέτυχε πλήρως ο Ίβιτς στον Παναθηναϊκό και τον έδιωξαν αμέσως.
• Ο Κετσπάγια για τους δικούς του λόγους εγωισμού αλλά και για το γόητρο της πατρίδας του θα θέλει να μας κάνει τη ζημιά, αλλά το θέμα είναι αν μπορεί. Μπορεί; Ένα ποδόσφαιρο της υπομονής παίζει, σε περιμένει να κατέβεις, να σου βρει χώρο να σε χτυπήσει, δεν έχει τίποτα άλλο.
• Όχι ότι ο Σάντος βέβαια παίζει κάτι το πολύ διαφορετικό, ο Σάντος όμως είναι καλός προπονητής γι’ αυτό το είδος ποδοσφαίρου, το βγάζει το ψωμί του πολλά χρόνια.
• Στο α’ ημίχρονο ήταν χάλια η Εθνική μας απέναντι σε μια Κροατία ανύπαρκτη. Μια υπερδιαφημισμένη Κροατία, με έναν Μόντριτς, ποιοι παικταράδες της Κροατίας και παραμύθια. Η Κροατία η καλή ήταν με Σούκερ και με Μπόμπαν. Αυτοί εδώ είναι όλο γκέλες.
• Η Εθνική έπαιξε έξυπνα τον Μόντριτς και τον Κράνιτσαρ, με αλληλοκάλυψη από δύο παίκτες στον παίκτη μας που πήγαινε πάνω στον αντίπαλο, κάθε φορά άλλος στο χώρο, όποιος βρισκόταν πάνω του.
• Για να είμαι ειλικρινής, δεν τους πιστεύω εγώ αυτούς τους παίκτες στα χαφ και στην επίθεση της συγκεκριμένης Εθνικής Ελλάδος, εύγε όμως. Συγχαρητήρια και στον Καραγκούνη που στην Εθνική δίνει ό,τι έχει, το αγαπάει αυτό που κάνει εκεί.
• Τα σέντερ μπακ μας τα γουστάρω, το τρίο πίσω των σέντερ μπακ μαζί με τον Τοροσίδη. Όποιον πιάσουνε ο Αβραάμ με τον Παπασταθόπουλο, τον στύβουνε. Εκεί έχουμε τη δύναμη.
• Είπα ορισμένα πράγματα τις προάλλες στο ΦΩΣ για τον Βαλβέρδε και παραξενεύτηκαν πολλοί. Θα δώσω προεκτάσεις εδώ και θα προχωρήσω κι άλλο. Στον Βαλβέρδε έχω κάνει κριτική για τις μεταγραφές, όπου κυρίως αποτυγχάνει, καθώς και για το κοουτσάρισμά του. Όμως θέλω να λέω την αλήθεια και η αλήθεια είναι ότι τον Βαλβέρδε τον κατατάσσω μέσα στους τρεις ξένους προπονητές που ήρθαν στην Ελλάδα και έφεραν κάτι διαφορετικό, έφεραν κάτι καινούργιο.
• Χρονικά ο πρώτος ξένος προπονητής που έφερε κάτι επαναστατικό στην Ελλάδα ήταν ο Μπόμπεκ στον Παναθηναϊκό. Φανταστικός τότε στην ανάπτυξη του 4-3-3. Είχαν αρχίσει να το παίζουν κάποιες ομάδες στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα χαμπάρι δεν είχαν πάρει. Ήρθε εκείνος και το δίδαξε εκπληκτικά. Πιο πριν έπαιζαν αλλιώς, όπως και ο ίδιος ο Μπόμπεκ ως ποδοσφαιριστής ανήκε στη μεγαλύτερη πεντάδα Γιουγκοσλάβων, είχαν κάνει μια πεντάδα φοβερή στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας: Έξω δεξιά Ράικοφ, μέσα δεξιά Μίτιτς, σέντερ φορ Μιλουτίνοβιτς, μέσα αριστερά ο Μπόμπεκ και έξω αριστερά Ζέμπετς.
• Όταν ήρθε ο Μπόμπεκ ως προπονητής εδώ, παρουσίασε το 4-3-3 που ήταν κάτι πρωτοποριακό για την Ελλάδα και πήρε το πρωτάθλημα αήττητος με τον Παναθηναϊκό. Απορούσαν στην αρχή και έλεγαν «τι κάνει αυτός, παίζει με ένα σέντερ φορ»; Και τι σέντερ φορ, δεν ήταν σπουδαίος παίκτης, ήταν ο Παπουτσάκης, ένας Κρητικός. Έβγαιναν όμως χαφάρες από πίσω, έβγαιναν και ψηλά τα μπακ, ο Καμάρας ήταν δεξί μπακ και είχε βάλει 10 γκολ!
• Ο Φάντροκ στην ΑΕΚ ήταν αυτός που έφερε για πρώτη φορά το ολλανδικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ένα μοντέρνο ποδόσφαιρο, γρήγορο ποδόσφαιρο, είχε αλλάξει θέση στον Αρδίζογλου, τον είχε γυρίσει μπακ, με κατοχή μπάλας και αλλαγή θέσεων, με μοντέρνα προπόνηση, μεγάλη μπάλα είχε παίξει τότε η ΑΕΚ. Την καλύτερη μπάλα που είχε παίξει ποτέ η ΑΕΚ. Επί Μπάρλου. Ο Φάντροκ ήταν βοηθός προπονητή στην Εθνική Ολλανδίας, έκανε την προπόνηση εκείνος μάλιστα στην Εθνική Ολλανδίας, έφερε θεαματικό ποδόσφαιρο εδώ.
• Ο Βαλβέρδε είναι ο μόνος προπονητής που ήρθε στην Ελλάδα και εφάρμοσε αυτήν την πίεση μπροστά, το πρέσινγκ ψηλά, την επιθετική νοοτροπία σ’ όλα τα ματς, το να σου κλέψω την μπάλα και να σε χτυπήσω αμέσως. Αυτό είναι κάτι δύσκολο και κρύβει πολλούς κινδύνους, όπως το να σκάνε οι παίκτες. Επέμεινε όμως να το εφαρμόσει, αυτό δεν είναι στιλ όλων των Ισπανών προπονητών στην Ελλάδα, αυτό είναι μόνο του Βαλβέρδε! Ήρθε και ο Μουνιόθ στον Παναθηναϊκό, ήρθε και ο Φερέρ στην ΑΕΚ, ήρθε και ο Χιμένεθ στην ΑΕΚ, αλλά δεν το έκαναν αυτό. Μόνο ο Βαλβέρδε το εφάρμοσε εδώ.
• Μη μου πει κανείς για τον Ίβιτς που όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό εφάρμοσε για πρώτη φορά εδώ το 5-3-2. Διότι δεν το εφάρμοσε καλά, είχε βάλει μπακ αργά σαν τον Γεωργαμλή να παίζουν, ενώ αυτή η τακτική θέλει μπάκαρους. Απέτυχε πλήρως ο Ίβιτς στον Παναθηναϊκό και τον έδιωξαν αμέσως.
Μάθε μπαλίτσα από τον Αλέφαντο...
Posted in: Αλέφαντος,Απόψεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου