Τρίτη, Μαρτίου 27, 2012
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑΕΞΙ ΧΡΟΝΩΝ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ…
ΚΑΘΕΣΑΙ να ακούσεις το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού και ακούγοντάς το,
νομίζεις πως ακούς το ρεπορτάζ κάποιας ομάδας που είναι υπό διάλυση, που
είναι στη ζώνη του υποβιβασμού και γενικά κάποιας ομάδας, που έχει
πιάσει πάτο και που δεν μπορεί να σωθεί με τίποτα…
ΜΕΤΑ και αφού αντιλαμβάνεσαι για ποια ομάδα μιλούν, εύλογα αναρωτιέσαι, «μα είναι δυνατόν; Τι να συνέβη και από τη μια στιγμή στην άλλη, η ομάδα που θέλει να λέγεται η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα γύρισε… 104 χρόνια πίσω;». Οσα λένε (πηγαίνοντας κόντρα στο ίδιο τους το ιδρυτικό πιστοποιητικό!) πως είναι και τα χρόνια της ίδρυσής τους…
ΚΙ ΟΜΩΣ, φίλες και φίλοι, την αιτία τη γνωρίζουν καλά. Ακόμη και οι ίδιοι, που τόσα χρόνια αντί να τη δουν κατάματα και να την αντιμετωπίσουν, κοιτούσαν απλά να την υποβαθμίσουν και να την υποτιμήσουν, θεωρώντας πως έτσι θα την καταπολεμήσουν και θα βγουν μπροστά…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ γι’ αυτούς, όχι μόνο δεν κατάφεραν να καταπολεμήσουν την αιτία της παρακμής τους, αλλά κατάφεραν και να συνεισφέρουν με αυτοχειρίες, στο να πάνε ακόμη πιο κάτω. Τώρα, που έφθασαν στο χείλος του γκρεμού, κατέρρευσαν τα άλλοθι, κατέρρευσαν και οι φθηνές και βολικές δικαιολογίες…
ΣΗΜΑΣΙΑ όμως έχει πως πέρασαν τόσα χρόνια και δεν μπόρεσαν να επανέλθουν και να κρατήσουν την εφήμερη επιτυχία τους, ούτε για δύο συνεχόμενα χρόνια. Ο απολογισμός; Τραγικός! Δύο πρωταθλήματα (όπως ήρθαν κι αυτά) σε 16 χρόνια, δεν μπορεί να αποτελεί επιτυχία για μια ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη…
Η ΕΥΘΥΝΗ γι’ αυτή την κατάσταση περιορίζεται σε δύο ανθρώπους. Στον Σωκράτη Κόκκαλη και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Τους δύο ηγέτες του Ολυμπιακού, οι οποίοι με τις κινήσεις τους ανέβασαν τον Ολυμπιακό επίπεδο, τον έκαναν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη στην Ελλάδα, αφήνοντας παράλληλα πολύ πίσω τον αιώνιο αντίπαλο…
ΝΑΙ, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ό,τι και να λέμε, όπως και να το δούμε, αυτή είναι η αλήθεια, εν έτει 2012. Ο Σωκράτης Κόκκαλης τους ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ και ο Βαγγέλης Μαρινάκης τους ΔΙΕΛΥΣΕ! Με τον πρώτο να το πετυχαίνει αυτό σε 15 χρόνια και τον δεύτερο σε μόλις 2!!!
ΔΕΝ ΧΩΡΑ, όμως, αμφιβολία πως όλα ξεκίνησαν από τον Σωκράτη Κόκκαλη. Εκείνος ήταν που τους έριξε στην ταπείνωση, αγοράζοντας κάθε χρόνο παικταράδες, δημιουργώντας κάθε χρόνο μια ομάδα που έπαιρνε τον τίτλο σχετικά εύκολα, φτιάχνοντας προπονητικό κέντρο, φτιάχνοντας γήπεδο και γεμίζοντας εκατομμύρια κόσμο ελπίδα και όνειρα!
ΒΛΕΠΕΤΕ, όμως, τις στιγμές εκείνες, που ο Ολυμπιακός ανέβαινε επίπεδο, οι απέναντι κοιτούσαν μόνο πώς θα του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια και όχι το πώς θα ανέβουν και εκείνοι στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Και η ιστορία ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Οποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, θα πέσει ο ίδιος μέσα…
ΟΤΑΝ, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια, που δεν είναι ούτε δύο ούτε πέντε, αλλά ΔΕΚΑΕΞΙ, δεν έκαναν ούτε μισό, όχι ένα, βήμα προόδου, η κατάληξή τους δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Το πράγμα ερχόταν. Και το είχε εντοπίσει και ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης, όταν σε μια συνέντευξη Τύπου σε μια φιέστα και ερωτώμενος από δημοσιογράφους για την έναρξη τότε της πράσινης πολυμετοχικότητας, είχε πει: «Για καθίστε να δούμε τι θα γίνει, γιατί όπου ακούτε πολλά εκατομμύρια μπερδεύει το πράγμα»…
ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, λοιπόν, ο Σωκράτης Κόκκαλης δικαιώνεται απόλυτα! Οπως δικαιώνεται και για τις επιλογές του, με τελευταία την επιλογή του να ανοίξει τη διοικητική πόρτα στον Βαγγέλη Μαρινάκη, έναν άρρωστο Ολυμπιακό και με ιστορία (εκ πατρός) στην ομάδα, παραδίδοντάς του το τιμόνι της μεγαλύτερης ομάδας της Ελλάδας στα χέρια του!
ΠΛΕΟΝ, λοιπόν, με τον Βαγγέλη Μαρινάλη στο τιμόνι, ο Ολυμπιακός και σε διάστημα δύο χρόνων, κατάφερε να φέρει τον Παναθηναϊκό ένα βήμα πριν από τη διάλυση! Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως αν είναι (που αναμφισβήτητα είναι) επιτυχής η πορεία του Σωκράτη Κόκκαλη αυτά τα χρόνια και με τα αποτελέσματα που αυτή έφερε, του Βαγγέλη Μαρινάκη, που σε δύο χρόνια τους ανάγκασε σε πλήρη υποχώρηση και παρακμή, είναι επίσης πολύ μεγάλη επιτυχία!
Η ΟΠΟΙΑ φυσικά και πιστώνεται στον Βαγγέλη Μαρινάκη και στις διοικητικές του κινήσεις. Και να μην ξεχνάμε, σε αυτή την αντιστοιχία των δύο διαδρομών, πως όπως και στη διάρκεια της επιτυχίας του Σωκράτη Κόκκαλη υπήρχε ο πόλεμος στο πρόσωπο του προέδρου, έτσι και τώρα έγινε το ίδιο…
ΜΟΝΟ που ακόμη και εδώ, η αντιστοιχία άγγιξε τα ίδια επίπεδα. Τον πόλεμο δηλαδή που δέχτηκε ο Σωκράτης Κόκκαλης αυτά τα 15 χρόνια, στην προσπάθεια των απέναντι να τον λασπώσουν και να τον βγάλουν (μάταια φυσικά) από τη μέση, ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον δέχτηκε από τον πρώτο κιόλας χρόνο και μάλιστα με τον χειρότερο και πιο υπόγειο τρόπο…
ΚΑΙ ΠΑΛΙ, όμως, το μόνο που κατάφεραν, ήταν να μας κάνουν ακόμη πιο δυνατούς, ακόμη πιο πεισμωμένους και κυρίως, ακόμη πιο ενωμένους! Και καθώς φαίνεται πλέον αντιλαμβανόμενοι πως δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο, ώστε να καταφέρουν να ρίξουν τον Ολυμπιακό από την κορυφή, προχώρησαν ακόμη ένα βήμα προς την απόλυτη παρακμή…
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, όμως, δεν είναι αυτό. Είναι το ότι αν πούμε πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης θέλει να ξεπεράσει τον Σωκράτη Κόκκαλη (πάνε χρόνια που πλέον σπάμε μόνοι μας τα δικά μας ρεκόρ!) έχει μπροστά του ακόμη τουλάχιστον 15 χρόνια!!! Πώς θα αντέξουν; Θα το δούμε… Αν υπάρχουν βέβαια…
ΜΕΤΑ και αφού αντιλαμβάνεσαι για ποια ομάδα μιλούν, εύλογα αναρωτιέσαι, «μα είναι δυνατόν; Τι να συνέβη και από τη μια στιγμή στην άλλη, η ομάδα που θέλει να λέγεται η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα γύρισε… 104 χρόνια πίσω;». Οσα λένε (πηγαίνοντας κόντρα στο ίδιο τους το ιδρυτικό πιστοποιητικό!) πως είναι και τα χρόνια της ίδρυσής τους…
ΚΙ ΟΜΩΣ, φίλες και φίλοι, την αιτία τη γνωρίζουν καλά. Ακόμη και οι ίδιοι, που τόσα χρόνια αντί να τη δουν κατάματα και να την αντιμετωπίσουν, κοιτούσαν απλά να την υποβαθμίσουν και να την υποτιμήσουν, θεωρώντας πως έτσι θα την καταπολεμήσουν και θα βγουν μπροστά…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ γι’ αυτούς, όχι μόνο δεν κατάφεραν να καταπολεμήσουν την αιτία της παρακμής τους, αλλά κατάφεραν και να συνεισφέρουν με αυτοχειρίες, στο να πάνε ακόμη πιο κάτω. Τώρα, που έφθασαν στο χείλος του γκρεμού, κατέρρευσαν τα άλλοθι, κατέρρευσαν και οι φθηνές και βολικές δικαιολογίες…
ΣΗΜΑΣΙΑ όμως έχει πως πέρασαν τόσα χρόνια και δεν μπόρεσαν να επανέλθουν και να κρατήσουν την εφήμερη επιτυχία τους, ούτε για δύο συνεχόμενα χρόνια. Ο απολογισμός; Τραγικός! Δύο πρωταθλήματα (όπως ήρθαν κι αυτά) σε 16 χρόνια, δεν μπορεί να αποτελεί επιτυχία για μια ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη…
Η ΕΥΘΥΝΗ γι’ αυτή την κατάσταση περιορίζεται σε δύο ανθρώπους. Στον Σωκράτη Κόκκαλη και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Τους δύο ηγέτες του Ολυμπιακού, οι οποίοι με τις κινήσεις τους ανέβασαν τον Ολυμπιακό επίπεδο, τον έκαναν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη στην Ελλάδα, αφήνοντας παράλληλα πολύ πίσω τον αιώνιο αντίπαλο…
ΝΑΙ, ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ό,τι και να λέμε, όπως και να το δούμε, αυτή είναι η αλήθεια, εν έτει 2012. Ο Σωκράτης Κόκκαλης τους ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ και ο Βαγγέλης Μαρινάκης τους ΔΙΕΛΥΣΕ! Με τον πρώτο να το πετυχαίνει αυτό σε 15 χρόνια και τον δεύτερο σε μόλις 2!!!
ΔΕΝ ΧΩΡΑ, όμως, αμφιβολία πως όλα ξεκίνησαν από τον Σωκράτη Κόκκαλη. Εκείνος ήταν που τους έριξε στην ταπείνωση, αγοράζοντας κάθε χρόνο παικταράδες, δημιουργώντας κάθε χρόνο μια ομάδα που έπαιρνε τον τίτλο σχετικά εύκολα, φτιάχνοντας προπονητικό κέντρο, φτιάχνοντας γήπεδο και γεμίζοντας εκατομμύρια κόσμο ελπίδα και όνειρα!
ΒΛΕΠΕΤΕ, όμως, τις στιγμές εκείνες, που ο Ολυμπιακός ανέβαινε επίπεδο, οι απέναντι κοιτούσαν μόνο πώς θα του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια και όχι το πώς θα ανέβουν και εκείνοι στο ίδιο επίπεδο με εμάς. Και η ιστορία ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Οποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, θα πέσει ο ίδιος μέσα…
ΟΤΑΝ, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια, που δεν είναι ούτε δύο ούτε πέντε, αλλά ΔΕΚΑΕΞΙ, δεν έκαναν ούτε μισό, όχι ένα, βήμα προόδου, η κατάληξή τους δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Το πράγμα ερχόταν. Και το είχε εντοπίσει και ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης, όταν σε μια συνέντευξη Τύπου σε μια φιέστα και ερωτώμενος από δημοσιογράφους για την έναρξη τότε της πράσινης πολυμετοχικότητας, είχε πει: «Για καθίστε να δούμε τι θα γίνει, γιατί όπου ακούτε πολλά εκατομμύρια μπερδεύει το πράγμα»…
ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ, λοιπόν, ο Σωκράτης Κόκκαλης δικαιώνεται απόλυτα! Οπως δικαιώνεται και για τις επιλογές του, με τελευταία την επιλογή του να ανοίξει τη διοικητική πόρτα στον Βαγγέλη Μαρινάκη, έναν άρρωστο Ολυμπιακό και με ιστορία (εκ πατρός) στην ομάδα, παραδίδοντάς του το τιμόνι της μεγαλύτερης ομάδας της Ελλάδας στα χέρια του!
ΠΛΕΟΝ, λοιπόν, με τον Βαγγέλη Μαρινάλη στο τιμόνι, ο Ολυμπιακός και σε διάστημα δύο χρόνων, κατάφερε να φέρει τον Παναθηναϊκό ένα βήμα πριν από τη διάλυση! Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως αν είναι (που αναμφισβήτητα είναι) επιτυχής η πορεία του Σωκράτη Κόκκαλη αυτά τα χρόνια και με τα αποτελέσματα που αυτή έφερε, του Βαγγέλη Μαρινάκη, που σε δύο χρόνια τους ανάγκασε σε πλήρη υποχώρηση και παρακμή, είναι επίσης πολύ μεγάλη επιτυχία!
Η ΟΠΟΙΑ φυσικά και πιστώνεται στον Βαγγέλη Μαρινάκη και στις διοικητικές του κινήσεις. Και να μην ξεχνάμε, σε αυτή την αντιστοιχία των δύο διαδρομών, πως όπως και στη διάρκεια της επιτυχίας του Σωκράτη Κόκκαλη υπήρχε ο πόλεμος στο πρόσωπο του προέδρου, έτσι και τώρα έγινε το ίδιο…
ΜΟΝΟ που ακόμη και εδώ, η αντιστοιχία άγγιξε τα ίδια επίπεδα. Τον πόλεμο δηλαδή που δέχτηκε ο Σωκράτης Κόκκαλης αυτά τα 15 χρόνια, στην προσπάθεια των απέναντι να τον λασπώσουν και να τον βγάλουν (μάταια φυσικά) από τη μέση, ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον δέχτηκε από τον πρώτο κιόλας χρόνο και μάλιστα με τον χειρότερο και πιο υπόγειο τρόπο…
ΚΑΙ ΠΑΛΙ, όμως, το μόνο που κατάφεραν, ήταν να μας κάνουν ακόμη πιο δυνατούς, ακόμη πιο πεισμωμένους και κυρίως, ακόμη πιο ενωμένους! Και καθώς φαίνεται πλέον αντιλαμβανόμενοι πως δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο, ώστε να καταφέρουν να ρίξουν τον Ολυμπιακό από την κορυφή, προχώρησαν ακόμη ένα βήμα προς την απόλυτη παρακμή…
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, όμως, δεν είναι αυτό. Είναι το ότι αν πούμε πως ο Βαγγέλης Μαρινάκης θέλει να ξεπεράσει τον Σωκράτη Κόκκαλη (πάνε χρόνια που πλέον σπάμε μόνοι μας τα δικά μας ρεκόρ!) έχει μπροστά του ακόμη τουλάχιστον 15 χρόνια!!! Πώς θα αντέξουν; Θα το δούμε… Αν υπάρχουν βέβαια…
ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ
Posted in: Διοίκηση,Oλυμπιακός
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου