Την έχει κάνει να τον τρέμει...

Τα σενάρια που φτιάχνει καμιά φορά η μοίρα στον αθλητισμό είναι τουλάχιστον ακατανόητα. Κάναμε χαριτολογώντας στο προηγούμενο κείμενο έναν παραλληλισμό του μπάσκετ με το ποδόσφαιρο παίρνοντας ως αφορμή το… 0-1 του Ολυμπιακού σε Σιένα και Χάρκοβο. Λέγαμε λοιπόν, ότι όπως αποδείχτηκε δυστυχώς στην μπάλα, αυτό το σκορ δεν αρκεί για την πρόκριση και πως θα πρέπει οι ερυθρόλευκοι του μπάσκετ να μην πετάξουν την ευκαιρία για… δεύτερο εκτός έδρας γκολ όπως έκανε ο Τζιμπούρ και ο Μιραλάς.

Τελικά ο Πρίντεζης δεν έδωσε πάσα, όπως οι ποδοσφαιρικοί ομόλογοί του και το -2 δεν έγινε… Μόνο  που ο Γιώργος δεν το έκανε για λόγους εγωιστικούς, αλλά επειδή δεν είδε τον ολομόναχο Κέσελ, που τελικά έκανε ένα …εικονικό λέι απ, χωρίς την μπάλα. Κρίμα, αλλά η ζωή συνεχίζεται και θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα καλύτερα έρχονται.

Και τι δεν είδαμε στο χθεσινό ματς που είχε αμέτρητα σημεία αναφοράς, κρίθηκε στις λεπτομέρειες και τελικά θα μείνει στη ιστορία ως ένα ακόμη από τα πολλά που έχασε φέτος στον πόντο ο Ολυμπιακός. Κι επειδή αυτή ομάδα γεννά συνεχώς μεγαλύτερες προσδοκίες, καλό θα είναι να πατήσουμε τα πόδια μας στη γη και να μην απογοητευόμαστε επειδή για ένα «τσαφ»  ο Ολυμπιακός έφυγε μόνο με μία εκτός έδρας νίκη από τη Σιένα. Σοβαροί να είμαστε και έτοιμοι για δύο μεγάλες μάχες με τους Ιταλούς στο ΣΕΦ.

Προσωπικά θεωρώ ότι το παιχνίδι χάθηκε πρώτα σε… χίλιες δύο άλλες φάσεις και μετά στο λάθος του Πρίντεζη. Όταν απομένουν λιγότερο από 6’’ είναι πολύ πιθανό κάτι να πάει στραβά. Καθαρό μυαλό δεν υπάρχει, η μπάλα καίει και ως εκ τούτου όλα μπορούν να συμβούν. Κι επειδή ξεκινήσαμε από το τέλος, ας συνεχίσουμε έτσι.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, αν δεν χανόταν το ριμπάουντ με τα την άστοχη βολή του Μακ Κάλεμπ 12’’ πριν το τέλος, διότι οι ερυθρόλευκοι θα είχαν τον διπλάσιο χρόνο να επιτεθούν ορθολογικά, άρα και πολύ πιο αυξημένες πιθανότητες να σκοράρουν. Ήταν μόλις το δεύτερο επιθετικό ριμπάουντ της Σιένα στο ματς, την ώρα που Ολυμπιακός είχε 15. Άλλο ότι τα περισσότερα τα πέταξε στα σκουπίδια…

Λίγο νωρίτερα, Ντόρσεϊ και Πρίντεζης έχουν από ένα χαμένο …τετ α τετ σε κενό τέρμα! Ειδικά αν έμπαινε το εξ επαφής σουτάκι του δεύτερου, η διαφορά θα έπεφτε στους δύο με τρία ολόκληρα λεπτά να απομένουν. Ακόμη πιο πίσω ο Σπανούλης αστοχεί σε τρίποντο με ιδανικές προϋποθέσεις, την ώρα που είναι εξόφθαλμο ότι ο φόβος είχε αρχίσει να κυριεύει τη Σιένα.  Αυτά, όμως, έχει το μπάσκετ και δεν πρόκειται για μια κλισέ φράση.

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει ισχυρό μέταλλο ως ομάδα. Δεν παρατάει τα παιχνίδια βρίσκει τρόπους να επιστρέψει όποτε χρειάζεται και πλέον (κυρίως χάρη του Λο), βγάζει ψυχραιμία στα τελευταία λεπτά. Η ομάδα δυναμώνει παιχνίδι με παιχνίδι, δείχνει τρομερό χαρακτήρα σε καταστάσεις πίεσης και για να ηττηθεί, πρέπει ο αντίπαλός της να φτύσει αίμα.

Άλλο ένα συμπέρασμα έχει να κάνει με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Στην κατάσταση που βρίσκεται δεν έχει καμία θέση στη δωδεκάδα του Ολυμπιακού. Πόσο μάλλον στο παρκέ για τόση ώρα. Λάθος του Ίβκοβιτς όχι γιατί τον έβαλε, αλλά πρώτον γιατί τον είχε στη 12άδα και δεύτερον γιατί τον επανέφερε στο παρκέ παρά το πρώτο τραγικό δείγμα του. Η Σιένα πήρε μια διαφορά που δεν άξιζε, επειδή οι παίκτες της σημάδευαν τον Λάζο και του έκαναν… πλάκα.

Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί για την επιμονή του Ντούντα στον Παπαδόπουλο στο δεύτερο δεκάλεπτο, είναι ότι ήθελε να κρατήσει φρέσκους κάποιους παίκτες για το τέλος που φάνηκε κι από το πρώτο ματς ότι η Σιένα αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με την ενέργεια που βγάζει στο γήπεδο ο Ολυμπιακός. Γι΄ αυτό άλλωστε κράτησε εκτός αγώνα τον Πρίντεζη σε όλη την Τρίτη περίοδο.

Το δεύτερο παιχνίδι, όπως αναμενόταν, είχε διαφορετικούς πρωταγωνιστές, ειδικά από πλευράς Σιένα. Ο Λαβρίνοβιτς και Μακ Κάλεμπ πήραν την σκυτάλη από τον Άντερσεν και πλήγωσαν τον Ολυμπιακό με σχετική ευκολία. Οι ερυθρόλευκοι από την άλλη βρήκαν σημαντικές λύσεις από τον Άντιτς στην αρχή και από τον Κέσελ στο δεύτερο μέρος ενώ είχαν σταθερά πού καλούς τον Πρίντεζη και τον Λο.

Πάμε στον Σπανούλη. Δεν ήταν ούτε χθες καλός, απέτυχε να κάνει τη διαφορά με ένα δύο μεγάλα σουτ, αλλά ακόμη και στις κακές επιθετικά βραδιές του προσφέρει πολλά πράγματα στην ομάδα και είναι απαραίτητος. Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη, φυσικά, απλά δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να φορτωθεί με περαιτέρω βάρος αυτή τη στιγμή. Ο ίδιος κάνει πρώτος απ’ όλους αυτοκριτική και το σημαντικό ότι δεν αφήνει ποτέ τον δικό του κακό εαυτό να επηρεάσει την υπόλοιπη ομάδα.

Ό, τι έγινε όμως στη Ιταλία, έγινε και πλέον ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να μετουσιώσει σε πρόκριση, το πλεονέκτημα έδρας που αποκόμισε από τη Σιένα. Τα παιχνίδια της ερχόμενης εβδομάδας στο ΣΕΦ δεν πρέπει να είναι ούτε φιέστες, ούτε πανηγυράκια. Δύο ματσάρες θα γίνουν, που πιθανότατα θα κριθούν στο τέλος, γι’ αυτό καλό θα ήταν ο κόσμος να προετοιμαστεί για βραδιές δύσκολες. Την Τετάρτη και την Παρασκευή απαιτείται διαρκής και σωστή στήριξη σε μια ομάδα που πραγματικά το αξίζει

Το ΣΕΦ πρέπει να βουλιάξει και να πνίξει τη Σιένα, που όσο έμπειρη κι αν είναι δεν μπορεί να ακολουθήσει τους νεαρούς καμικάζι του ‘Ιβκοβιτς. Παραμένει πάντα επικίνδυνη και ποιοτική, αλλά πλέον και πολύ φοβισμένη. Ο Ολυμπιακός, από την άλλη,  λειτουργεί πολύ καλύτερα ως αουτσάιντερ και πλέον οφείλει να διαχειριστεί το «πρέπει» που έβαλε ο ίδιος στον εαυτό του με τις εμφανίσεις στο “Palaestra”.

Σιγά σιγά, πάντως, αρχίστε να ρίχνεται κανένα φράγκο στον κουμπαρά που γράφει «Πόλη». Χαμένα δεν πάνε…

 http://www.katimagiko.gr

Posted in: Basket