Ειλικρινά έχουμε χάσει το μέτρημα με αυτή την ομάδα. Το έχουμε χάσει. Τα
μετράμε από εδώ, τα μετράμε από εκεί, μήπως και κάνουμε κάποιο λάθος.
Μέγας είσαι Θρύλε και θαυμαστά τα έργα σου! Και μαθηματικά πλέον, ο
Ολυμπιακός κατέκτησε το 39ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Δεν χρειάζεται
να σας πούμε εμείς, πόσα έχουν όλοι οι άλλοι μαζί!
Και επειδή είμαστε… αχόρταγοι, άλλο ένα απέμεινε για να πιάσουν δουλειά οι… μοδίστρες. Και να ράψουν το τέταρτο αστέρι, στην πιο βαριά φανέλα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την ερυθρόλευκη. Αυτή που μας έχει κάνει να την βλέπουμε μόνο και να φτιαχνόμαστε. Αυτή που μας έχει προσφέρει μοναδικές στιγμές. Που μας έχει κάνει να δακρύσουμε από χαρά, να φουσκώνουμε από περηφάνια.
Ούτε, ένα ούτε δύο, αλλά 39 πρωταθλήματα μετρά πλέον η τιμημένη ομάδα του Πειραιά και συνεχίζει. Συνεχίζει να κατακτά κούπες. Συνεχίζει να κάνει ρεκόρ και δε νομίζουμε να υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη που να μετρά 14 πρωταθλήματα, τα τελευταία 16 χρόνια! Επίδοση μοναδική, συγκλονιστική. Και του χρόνου τέτοια περίπου εποχή, καλά να είμαστε και θα γράφουμε για το 15ο πρωτάθλημα, στα τελευταία 17 χρόνια.
Είμαστε αισιόδοξοι, γιατί ο Θρύλος απέχει έτη φωτός από τους διώκτες του.
Ποιος να συγκριθεί μαζί του… Πρώτος, καλύτερος και πέρα για πέρα δίκαια πρωταθλητής. Ο απόλυτος αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όλοι οι άλλοι τρώνε την σκόνη του. Την ώρα που ο Ολυμπιακός κατακτά τα πρωταθλήματα, παίζοντας πολύ καλή μπάλα, οι αντίπαλοί του ψάχνουν να βρουν λεφτά, διοικήσεις, μπας και μπορέσουν να ορθοποδήσουν και να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους…
Ο Θρύλος πήγε στο Αγρίνιο για να σφραγίσει κα μαθηματικά τον τίτλο, έστω και αν ουσιαστικά τον είχε κατακτήσει. Μπήκε στον αγώνα με σοβαρότητα και πάτησε τον αντίπαλό του, ειδικά στο πρώτο εικοσάλεπτο. Ο Ολυμπιακός πίεζε, δεν άφηνε τους αντιπάλους να κάνουν παιχνίδι, έστω και αν αυτοί καιγόντουσαν για βαθμούς, στη μάχη που δίνουν για την παραμονή.
Δυστυχώς για τον Παναιτωλικό, απέναντί του είχε τον Ολυμπιακό και το γεγονός ότι πήγε ισόπαλος στα αποδυτήρια, το οφείλει στην τύχη και στις λεπτομέρειες. Γιατί από σύμπτωση δεν είχε ανοίξει το σκορ νωρίτερα. Στα πρώτα 45 λεπτά, ο Ολυμπιακός είχε έξι ευκαιρίες για γκολ (η μία δοκάρι), ενώ του ακυρώθηκαν και δύο τέρματα ως οφσάιντ.
Ο Παναιτωλικός δεν μπορούσε να αντέξει. Και στο 54’ ο Μακούν, έβγαλε τετ α τετ τον Μιραλάς και ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος δεν αστόχησε. Πλάσαρε τον Τζενάμο και άνοιξε το σκορ, το οποίο έμελλε να ήταν και το τελικό αποτέλεσμα. Ο βέλγος… φονιάς έφτασε τα 19 τέρματα και πολύ δύσκολα θα μπορέσει να χάσει τον δικό του τίτλο… Η ομάδα του Αγρινίου δεν γινόταν να αντιδράσει. Ο Ολυμπιακός ήταν πολλές ταχύτητες πιο πάνω και κέρδισε πέρα για πέρα δίκαια και πολύ πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ…
Με την λήξη του ματς, οι παίκτες έγιναν ένα κουβάρι και πανηγύριζαν. Πανηγύριζαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την δικαίωση των κόπων τους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι μιλάμε για μια ομάδα που μέχρι πρότινος έδινε τρία ματς την εβδομάδα και πάλευε σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις. Το πρωτάθλημα το πήρε, το Κύπελλο είναι πολύ κοντά στο να το κατακτήσει, ενώ στην Ευρώπη, βρέθηκε ένα… δεκάλεπτο από την 8άδα του Γιουρόπα Λιγκ.
Πρέπει τέλος να αναφερθεί, ότι τα πανηγύρια συνεχίστηκαν και στα αποδυτήρια με τους παίκτες να τραγουδούν όλοι μαζί το «Campeones». Και λέμε όλοι μαζί, γιατί το μυστικό αυτής της ομάδας είναι ένα. Δεν είναι ομάδα, αλλά οικογένεια. Είναι μια γροθιά. Από τον πρόεδρο και την διοίκηση, μέχρι τους φροντιστές. Και δικαιωματικά έφτασαν και πάλι την κορυφή.
Και επειδή είμαστε… αχόρταγοι, άλλο ένα απέμεινε για να πιάσουν δουλειά οι… μοδίστρες. Και να ράψουν το τέταρτο αστέρι, στην πιο βαριά φανέλα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την ερυθρόλευκη. Αυτή που μας έχει κάνει να την βλέπουμε μόνο και να φτιαχνόμαστε. Αυτή που μας έχει προσφέρει μοναδικές στιγμές. Που μας έχει κάνει να δακρύσουμε από χαρά, να φουσκώνουμε από περηφάνια.
Ούτε, ένα ούτε δύο, αλλά 39 πρωταθλήματα μετρά πλέον η τιμημένη ομάδα του Πειραιά και συνεχίζει. Συνεχίζει να κατακτά κούπες. Συνεχίζει να κάνει ρεκόρ και δε νομίζουμε να υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη που να μετρά 14 πρωταθλήματα, τα τελευταία 16 χρόνια! Επίδοση μοναδική, συγκλονιστική. Και του χρόνου τέτοια περίπου εποχή, καλά να είμαστε και θα γράφουμε για το 15ο πρωτάθλημα, στα τελευταία 17 χρόνια.
Είμαστε αισιόδοξοι, γιατί ο Θρύλος απέχει έτη φωτός από τους διώκτες του.
Ποιος να συγκριθεί μαζί του… Πρώτος, καλύτερος και πέρα για πέρα δίκαια πρωταθλητής. Ο απόλυτος αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όλοι οι άλλοι τρώνε την σκόνη του. Την ώρα που ο Ολυμπιακός κατακτά τα πρωταθλήματα, παίζοντας πολύ καλή μπάλα, οι αντίπαλοί του ψάχνουν να βρουν λεφτά, διοικήσεις, μπας και μπορέσουν να ορθοποδήσουν και να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους…
Ο Θρύλος πήγε στο Αγρίνιο για να σφραγίσει κα μαθηματικά τον τίτλο, έστω και αν ουσιαστικά τον είχε κατακτήσει. Μπήκε στον αγώνα με σοβαρότητα και πάτησε τον αντίπαλό του, ειδικά στο πρώτο εικοσάλεπτο. Ο Ολυμπιακός πίεζε, δεν άφηνε τους αντιπάλους να κάνουν παιχνίδι, έστω και αν αυτοί καιγόντουσαν για βαθμούς, στη μάχη που δίνουν για την παραμονή.
Δυστυχώς για τον Παναιτωλικό, απέναντί του είχε τον Ολυμπιακό και το γεγονός ότι πήγε ισόπαλος στα αποδυτήρια, το οφείλει στην τύχη και στις λεπτομέρειες. Γιατί από σύμπτωση δεν είχε ανοίξει το σκορ νωρίτερα. Στα πρώτα 45 λεπτά, ο Ολυμπιακός είχε έξι ευκαιρίες για γκολ (η μία δοκάρι), ενώ του ακυρώθηκαν και δύο τέρματα ως οφσάιντ.
Ο Παναιτωλικός δεν μπορούσε να αντέξει. Και στο 54’ ο Μακούν, έβγαλε τετ α τετ τον Μιραλάς και ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος δεν αστόχησε. Πλάσαρε τον Τζενάμο και άνοιξε το σκορ, το οποίο έμελλε να ήταν και το τελικό αποτέλεσμα. Ο βέλγος… φονιάς έφτασε τα 19 τέρματα και πολύ δύσκολα θα μπορέσει να χάσει τον δικό του τίτλο… Η ομάδα του Αγρινίου δεν γινόταν να αντιδράσει. Ο Ολυμπιακός ήταν πολλές ταχύτητες πιο πάνω και κέρδισε πέρα για πέρα δίκαια και πολύ πιο εύκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ…
Με την λήξη του ματς, οι παίκτες έγιναν ένα κουβάρι και πανηγύριζαν. Πανηγύριζαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την δικαίωση των κόπων τους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι μιλάμε για μια ομάδα που μέχρι πρότινος έδινε τρία ματς την εβδομάδα και πάλευε σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις. Το πρωτάθλημα το πήρε, το Κύπελλο είναι πολύ κοντά στο να το κατακτήσει, ενώ στην Ευρώπη, βρέθηκε ένα… δεκάλεπτο από την 8άδα του Γιουρόπα Λιγκ.
Πρέπει τέλος να αναφερθεί, ότι τα πανηγύρια συνεχίστηκαν και στα αποδυτήρια με τους παίκτες να τραγουδούν όλοι μαζί το «Campeones». Και λέμε όλοι μαζί, γιατί το μυστικό αυτής της ομάδας είναι ένα. Δεν είναι ομάδα, αλλά οικογένεια. Είναι μια γροθιά. Από τον πρόεδρο και την διοίκηση, μέχρι τους φροντιστές. Και δικαιωματικά έφτασαν και πάλι την κορυφή.
Μάγκες, σας ευχαριστούμε και σκεφτόμαστε ήδη το τέταρτο αστέρι…
Ηρακλής Αντύπας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου