Ίσως σήμερα χαρακτηριστώ από κάποιους ως αιρετικός, αλλά νιώθω την
ανάγκη να ξεφύγω από την πεπατημένη. Ξέρω πολύ καλά ότι από το βράδυ της
Κυριακής όλοι ασχολούνται –και δικαίως- με τον Χουάν Πάμπλο Πίνο. Ο
Κολομβιανός έδειξε σε ένα ημίχρονο ότι είναι παικτάρα! Γεγονός που δίνει
ένα πόντο και σε όσους ρεπόρτερ γράφαμε από την πρώτη μέρα, σύμφωνα με
τις πληροφορίες που είχαμε, ότι το κατέχει το τόπι, αλλά κάποιοι
βιάστηκαν να μας χαρακτηρίσουν… τσάτσους της διοίκησης.
Το θέμα μου σήμερα δεν είναι ο 25άχρονος Λατίνος, ο οποίος αν
συνεχίσει να έχει το μυαλό του μέσα στο κεφάλι θα κάνει παπάδες και σας
το υπογράφω! Και μόνο το γεγονός ότι έβγαλε δύο ασίστ «πάρε-βάλε», μία
με το δεξί και μία με το αριστερό, τα λέει όλα κι ας έχει ακόμη έλλειμμα
δυνάμεων, αφού σε ορισμένες φάσεις δεν μπορούσε να ακολουθήσει τη
γρήγορη αντεπίθεση, παρότι στα σπριντ που επιχείρησε ήταν άπιαστος.
Αυτό που με ενόχλησε πραγματικά και το γράφω χωρίς περιστροφές είναι
η στάση μερίδας των οπαδών στο πρόσωπο του Πάουλο Μασάντο. Τη στιγμή
της αλλαγής του, τα γιούχα που ακούστηκαν, μόνο προς τη σωστή κατεύθυνση
δεν βοηθούν. Για να γράψουμε την αλήθεια, μάλλον έκοψαν τα πόδια του
Πορτογάλου άσου. Έπρεπε να τον έβλεπε κανείς την ώρα που έβγαινε από τα
αποδυτήρια για να ανέβει στο πούλμαν. Έμοιαζε έτοιμος να βάλει τα
κλάματα, χωρίς ίχνος υπερβολής.
Είναι σίγουρο ότι ο πρώην άσος της Σεντ Ετιέν, δεν έχει δείξει ακόμη
το πραγματικό του πρόσωπο. Είναι, εξίσου, σίγουρο για όποιον έχει δει
ποδόσφαιρο περισσότερες από πέντε φορές στη ζωή του, ότι ο Πάουλο είναι
ποιοτικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος ακόμη δεν έχει «λυθεί» στον
Ολυμπιακό… Ότι προσπαθεί, είναι σίγουρο! Ότι μόλις πέρασε ως κεντρικό
χαφ στο δεύτερο ημίχρονο τα πήγε καλύτερα, επίσης.
Απορώ, όμως, με όλους εκείνους που υποτίθεται ότι αγαπούν την ομάδα
και κράζουν τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της! Γιατί; Θα τον βοηθήσουν
έτσι να πάει καλύτερα; Ασφαλώς όχι! Θα τον τελειώσουν πριν καν δείξει τι
αξίζει και σας το υπογράφω!
Ο Μασάντο, παρότι δεν του βγαίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα, είναι από
τους πιο φιλότιμους παίκτες της ομάδας. Δεν σταματάει λεπτό να τρέχει,
να παλεύει, να παίρνει πρωτοβουλίες κι ας έχει πολλές ημιτελείς
προσπάθειες ως τώρα. Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που θέλει να… δείξει,
αλλά όλα του πάνε στραβά, ο κόσμος είναι αυτός που θα τον απογειώσει ή
θα τον… τελειώσει!
Δεν είναι αδιάφορος, δεν είναι λίγος. «Μπερδεμένος» είναι ακόμη,
αφού προσπαθεί να επωμιστεί το ρόλο του ηγέτη κι αυτό ακόμη δεν το έχει
καταφέρει. Κι αντί όλοι όσοι αγαπούν αυτή την ομάδα να τον στηρίξουν με
το χειροκρότημά τους και με την ανοχή τους, βρε αδερφέ, πολλοί τον
κράζουν και τον απαξιώνουν λες και πρόκειται για παικτάκι της σειράς ή
για… αντίπαλο.
Νομίζω ότι οι περισσότεροι τα έχουν και με τον Ζαρντίμ, ο οποίος
επιμένει να τον έχει βασικό και να τον στηρίζει. Καλά κάνει! Έτσι έκανε
και ο Βαλβέρδε πέρυσι με τον Αμπντούν, όταν δεν του έπιανε τίποτα κι όλο
το γήπεδο ζητούσε την κεφαλή του επί πίνακι. Τώρα, όμως, όλοι πίνουν
νερό στο όνομα του Τζαμέλ.
Ας δώσουμε, όλοι μας, λίγο… αέρα στον Μασάντο. Ας τον αφήσουμε να…
αναπνεύσει, να νιώσει απαλλαγμένος από το άγχος, για να μας συστηθεί
ξανά ως μεγάλος παίκτης. Δεν μπορεί, δεν γίνεται να είναι τυχαίος αυτός ο
ποδοσφαιριστής. Ενεργό μέλος αυτής της Εθνικής Πορτογαλίας, στα 26 του,
και… άσχετος, δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο.
Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Ολυμπιακό, λοιπόν, νομίζω ότι έχουν
χρέος να τον στηρίξουν τώρα που ψάχνει ακόμη τα… πατήματά του. Είναι
σίγουρο πως όταν νιώσει εμπιστοσύνη στα πόδια του θα δείξει πολλά
περισσότερα. Και για όσους αναρωτιέστε πως ο Πίνο έδειξε πολλά με το
καλησπέρα, η απάντηση είναι απλή για εκείνους που γνωρίζουν: Ο
Κολομβιανός έχει και μεγάλη δόση τρέλας, στοιχείο χρήσιμο πολλές φορές,
αφού είναι κορυφαίο αγχολυτικό. Αντίθετα, ο Πάουλο που συναισθάνεται το
βάρος της ευθύνης, νιώθει τα πόδια του εκατό κιλά το καθένα.
Με άλλα λόγια, αν ο κόσμος δώσει περίοδο χάριτος στον Μασάντο και
τον βοηθήσει τώρα που το έχει ανάγκη, ο Ολυμπιακός θα κερδίσει έναν
ακόμη μεγάλο ποδοσφαιριστή! Αν αυτό δεν συμβεί, ας ψάξουμε για τον
επόμενο… Θα είναι κρίμα κι άδικο, πάντως, να χαθεί αυτός ο παίκτης πριν
του δώσουμε το δικαίωμα να μας… εντυπωσιάσει!
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου