Δευτέρα, Ιανουαρίου 07, 2013
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Ήταν όλοι εκεί. Η σύζυγός του Ελένη, συντετριμμένη, οι συγγενείς του,
παλιοί συμπαίκτες, τα παιδιά της ακαδημίας, τα «κορίτσια» του, όπως τα
αποκαλούσε, φίλοι και γνωστοί, ή απλοί άνθρωποι που θέλησαν να αποτίσουν
φόρο τιμής στον μεγάλο Νίκο Σαμαρά, που έφυγε από τη ζωή το απόγευμα
της Παρασκευής 4 Ιανουαρίου, σε ηλικία μόλις 42 ετών.
Η σορός του «μεγάλου» του ελληνικού βόλεϊ μεταφέρθηκε με C-130 από
την Ελευσίνα στη Λήμνο, που αποτελεί πλέον την τελευταία κατοικία του.
Στην κηδεία βρέθηκαν κοντά στον Θρακιώτη αθλητή οι δικοί του άνθρωποι.
Οι κάτοικοι του νησιού που είχαν την τιμή να τον έχουν κοντά τους τα
τελευταία χρόνια, στα οποία είχε εγκατασταθεί εκεί με την οικογένειά
του. Και όσοι ταξίδεψαν για να πουν το τελευταίο αντίο στον αγαπημένο
τους «Σαμ», που έφυγε τόσο πρόωρα. Ανάμεσά τους και οι επιβάτες του
τσάρτερ, που μετέφερε τους φίλους του από Αθήνα και Αλεξανδρούπολη στη
Λήμνο για να του πουν το τελευταίο αντίο.
Σκεπασμένο με την ελληνική σημαία, το φέρετρο μεταφέρθηκε στα χέρια
από τους φίλους και συναθλητές του Νίκου Σαμαρά, ανάμεσά τους τον Θανάση
Πανούσο, τον Αντώνη Τσακιρόπουλο, τον Αντρέι Κράβαρικ και τον Γιώργο
Παπάζογλου. Και δίπλα τους, μεγάλη αντιπροσωπεία του ελληνικού βόλεϊ να
αποχαιρετά για τελευταία φορά τον «αετό» της Ορεστιάδας.
Τραγική φιγούρα η σύζυγός του Ελένη, μητέρα του πεντάχρονου γιου τους
Στράτου, η οποία αποχαιρέτησε τον σύζυγό της με ομιλία που έκανε και
τις πέτρες να δακρύσουν:
«Με αγαπούσες βαθιά και σε αγαπούσα κι εγώ. Άγγελέ μου, έφυγε ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Θα σου μιλάω κάθε μέρα, θα σου μιλάω μέσα από τον Στράτο, θα σταθώ στα πόδια μου γι' αυτό το παιδί.
Δεν θέλω να στεναχωριέσαι, θα είμαι πάντα δίπλα του, μάνα και πατέρας. Είσαι το φως της ζωής μου, ο λεβέντης μου, θα σε σκεπάζω στα όνειρά μου με μια αγκαλιά, θα σου λέω πόσο σ' αγαπάω. Πάντα φοβόμουνα μη σε χάσω, να με συγχωρέσουν οι φίλοι σου που σε έφερα εδώ στη Λήμνο, εδώ μακριά, αλλά θέλω να 'σαι κοντά μου, να 'σαι κοντά στο παιδί μας...
Δέκα χρόνια μου έδινες μόνο χαρές και αγάπη, συγγνώμη για όταν σε στεναχώρησα. Ο γιος σου θα τα μάθει όλα, αν και ποτέ δεν σου άρεσαν τα λόγια αλλά οι πράξεις. Πάντα μου έλεγες ότι μιλάω με έργα και όχι με λόγια. Πάντα δική σου, σε αυτή και την άλλη ζωή…».
«Με αγαπούσες βαθιά και σε αγαπούσα κι εγώ. Άγγελέ μου, έφυγε ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Θα σου μιλάω κάθε μέρα, θα σου μιλάω μέσα από τον Στράτο, θα σταθώ στα πόδια μου γι' αυτό το παιδί.
Δεν θέλω να στεναχωριέσαι, θα είμαι πάντα δίπλα του, μάνα και πατέρας. Είσαι το φως της ζωής μου, ο λεβέντης μου, θα σε σκεπάζω στα όνειρά μου με μια αγκαλιά, θα σου λέω πόσο σ' αγαπάω. Πάντα φοβόμουνα μη σε χάσω, να με συγχωρέσουν οι φίλοι σου που σε έφερα εδώ στη Λήμνο, εδώ μακριά, αλλά θέλω να 'σαι κοντά μου, να 'σαι κοντά στο παιδί μας...
Δέκα χρόνια μου έδινες μόνο χαρές και αγάπη, συγγνώμη για όταν σε στεναχώρησα. Ο γιος σου θα τα μάθει όλα, αν και ποτέ δεν σου άρεσαν τα λόγια αλλά οι πράξεις. Πάντα μου έλεγες ότι μιλάω με έργα και όχι με λόγια. Πάντα δική σου, σε αυτή και την άλλη ζωή…».
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει...
Posted in: Volley
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου