Κυριακή, Μαΐου 19, 2013
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Απόφαση που δεν δυσκολεύτηκε να πάρει, ζυγίζοντας τα δεδομένα,
χαρακτήρισε την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό ο
Βασίλης Σπανούλης.
Λίγες μέρες μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Ολυμπιακό, ο
αρχηγός και ηγέτης των «ερυθρόλευκων» Βασίλης Σπανούλης, δίνοντας
συνέντευξη στο «ΒΗΜΑgazino», αναφέρθηκε στον θρίαμβο του Λονδίνου και
τις διαφορές με το «θαύμα» της Πόλης.
Επιπλέον, ο «Kill-Bill» μίλησε για την απόφασή του να αφήσει τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό, για τα κίνητρα που έχει ο ίδιος αλλά και η ομάδα του εν όψει της συνέχειας αλλά και την… απομυθοποίηση του ΝΒΑ.
Σαφώς, ο Σπανούλης δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην οικογένειά του, τους συμπαίκτες και τον προπονητή του ενώ απέφυγε να μιλήσει για το μέλλον του…
Για τα επιτεύγματα σε προσωπικό επίπεδο: «Στα επαγγελματικά σπορ συνήθως απλώς δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, είτε στο γήπεδο είτε εκτός. Εγώ δεν θέλω να κάνω αυτό το λάθος και νομίζω πως ποτέ δεν υπήρξα αγνώμων. Κοιτώντας την πορεία μου, νιώθω τυχερός που συνεργάστηκα με σπουδαίους προπονητές και συμπαίκτες και ευλογημένος για όσα έχω ζήσει»
Για την φετινή κατάκτηση της Ευρωλίγκας: «Η φετινή κατάκτηση έχει εξήγηση. Πέρυσι, στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, σαφώς και ήμασταν πιο τυχεροί, αλλά φέτος κυριαρχήσαμε απόλυτα». Ενώ συμπλήρωσε ότι «δεν αισθάνομαι πως κάθε νίκη ή τρόπαιο πρέπει να είναι δικαίωση για αθλητές, τεχνικούς ή παράγοντες, αν και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Δεχτήκαμε αμφισβήτηση ακόμη και από το κοινό μας, γιατί στην Ελλάδα μπορεί να παίξεις 50 μεγάλα ματς, αλλά στον πρώτο άσχημο αγώνα υπάρχει γκρίνια. Αυτό, πάντως, μας συσπείρωσε σαν ομάδα και έβγαλε από μέσα μας τον απαιτούμενο εγωισμό. Ίσως, μάλιστα, να ήταν το σημείο ανάκαμψης, γιατί ο προπονητής κράτησε την ομάδα ενωμένη και αποφασίσαμε να λύσουμε τα όποια προβλήματά μας μέσα στα αποδυτήρια και με κλειστές πόρτες. Αυτό έδειξε πως είμαστε οικογένεια».
Για την πίεση που υπάρχει: «Από μικρός είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση και θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που το έχεις έμφυτο ή το αναπτύσσεις σαν χαρακτήρας και δεν μπορείς να το αγοράσεις ή να το “κλέψεις” από κανέναν. Ο ρόλος του ηγέτη απαιτεί και ηρεμία. Έχω μάθει πλέον πώς να διαχειριστώ την πίεση και να πω την αλήθεια, δεν αισθάνομαι πια καμία πίεση! Αυτό δεν το λέω αλαζονικά. Απλώς, είμαι ευτυχισμένος που παίζω μπάσκετ και σε συνδυασμό με την οικογένειά μου και την γαλήνη που μου προσφέρει, απολαμβάνω περισσότερο από ποτέ αυτό που κάνω».
Για την οικογένειά του: «Μπορεί να έχω βρεθεί πλάι σε μεγάλους προπονητές και να άκουσα από αυτούς σοφές συμβουλές, όμως πρωτίστως ακολουθώ αυτό που μου λέει πάντα η μητέρα μου, ότι “ποτέ και κανείς δεν θα μου χαριστεί”».
Για το πέρασμά του από το ΝΒΑ: «Οι αλλαγές είναι μεγάλο και αναπόφευκτο μέρος της ζωής ενός αθλητή. Νομίζω πως όταν έφτασα στο Χιούστον, βρέθηκα στην λάθος ομάδα, την λάθος στιγμή. Το ΝΒΑ δεν είναι απωθημένο μου, γιατί το είδα από κοντά και παρότι εκεί συναντάς τους καλύτερους, το απομυθοποίησα», εξηγεί πως «μάλλον βιάστηκα εγώ περισσότερο να πάω στην Αμερική. Το λάθος μου ήταν ότι μίλησα μόνο με την διοίκηση του Χιούστον και όχι τον προπονητή, που δεν με ήξερε και αποδείχθηκε ότι δεν με ήθελε στην ομάδα. Ακόμη κι τότε, πάντως, σε στιγμές που ένιωσα μόνος, βρήκα κίνητρα».
Για τα προσωπικά του κίνητρα: «Το πρώτο είναι χιλιοειπωμένο, όμως πρέπει να ισχύει για όλους τους σπουδαίους παίκτες, που αναζητούν την διάρκεια. Είναι αυτό που αναφέρει ότι “είναι δυσκολότερο να παραμείνεις στην κορυφή, από το να φτάσεις σε αυτή”. Το δεύτερο είναι να κοιτάς τον επόμενο στόχο σου και τόσο εγώ όσο και η ομάδα μου έχουμε κι άλλες φιλοδοξίες, όπως το ελληνικό πρωτάθλημα. Στην πορεία, βεβαίως, ψάχνεις και συχνά ανακαλύπτεις κίνητρα στις μελλοντικές αποφάσεις σου. Είναι οι στιγμές που καλείσαι να επιλέξεις ή με την λογική ή με το ένστικτο, τόσο εντός όσο κι εκτός παρκέ. Εγώ κάποτε, σε μικρότερη ηλικία, επέλεγα με το ένστικτο και πολλάκις με άγνοια κινδύνου. Όσο μεγάλωνα, η λογική είχε εύλογα μεγαλύτερο ρόλο στις αποφάσεις μου. Έχω καταλήξει, ωστόσο, πως είναι καλό να υπάρχει ισορροπία ανάμεσά τους. Όχι τόσο στην τελική απόφαση όσο στην διαδικασία του να διαλέξεις, άσχετα με το τι θα επικρατήσει στο μυαλό σου»
Για το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό: «Όλα θα γίνουν στην ώρα τους».
Για τις επιτυχίες που είχε με τον Παναθηναϊκό σε σχέση με αυτές που έχει με τον Ολυμπιακό: «Δεν υπάρχει σύγκριση. Κάθε επιτυχία έχει την δική της χαρά. Το μόνο που θέλω είναι να απολαμβάνω το μπάσκετ».
Για την απόφασή του να πάει στον Ολυμπιακό: «Είναι δεδομένο πως στο μπάσκετ όλοι παίρνουμε κάποια στιγμή ένα ρίσκο. Η απόφασή μου, όμως, δεν ήταν δύσκολη, ούτε με φόβιζε το ότι πήγαινα σε μία ομάδα που “χτιζόταν” και είχε την πίεση των πολλών ετών μακριά από τίτλους. Αντιθέτως, με εξίταρε το γεγονός πως αυτό θα γινόταν πάνω σε μένα! Δεν τρόμαξα ποτέ όταν βρέθηκα με την πλάτη στον τοίχο».
Για τα χρήματα που παίρνει μέσα στην οικονομική κρίση: «Δεν κλέβουμε από κανέναν. Κι εγώ ξεκίνησα από χαμηλά και ήμουν ευτυχισμένος με όσα είχα από παιδί. Απλώς νιώθω ευλογημένος που έκανα το χόμπι μου επάγγελμα και ξέρω πως είναι διαφορετικό να συζητάς για την κρίση, από το να την βιώνεις».
Επιπλέον, ο «Kill-Bill» μίλησε για την απόφασή του να αφήσει τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό, για τα κίνητρα που έχει ο ίδιος αλλά και η ομάδα του εν όψει της συνέχειας αλλά και την… απομυθοποίηση του ΝΒΑ.
Σαφώς, ο Σπανούλης δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην οικογένειά του, τους συμπαίκτες και τον προπονητή του ενώ απέφυγε να μιλήσει για το μέλλον του…
Για τα επιτεύγματα σε προσωπικό επίπεδο: «Στα επαγγελματικά σπορ συνήθως απλώς δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, είτε στο γήπεδο είτε εκτός. Εγώ δεν θέλω να κάνω αυτό το λάθος και νομίζω πως ποτέ δεν υπήρξα αγνώμων. Κοιτώντας την πορεία μου, νιώθω τυχερός που συνεργάστηκα με σπουδαίους προπονητές και συμπαίκτες και ευλογημένος για όσα έχω ζήσει»
Για την φετινή κατάκτηση της Ευρωλίγκας: «Η φετινή κατάκτηση έχει εξήγηση. Πέρυσι, στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, σαφώς και ήμασταν πιο τυχεροί, αλλά φέτος κυριαρχήσαμε απόλυτα». Ενώ συμπλήρωσε ότι «δεν αισθάνομαι πως κάθε νίκη ή τρόπαιο πρέπει να είναι δικαίωση για αθλητές, τεχνικούς ή παράγοντες, αν και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Δεχτήκαμε αμφισβήτηση ακόμη και από το κοινό μας, γιατί στην Ελλάδα μπορεί να παίξεις 50 μεγάλα ματς, αλλά στον πρώτο άσχημο αγώνα υπάρχει γκρίνια. Αυτό, πάντως, μας συσπείρωσε σαν ομάδα και έβγαλε από μέσα μας τον απαιτούμενο εγωισμό. Ίσως, μάλιστα, να ήταν το σημείο ανάκαμψης, γιατί ο προπονητής κράτησε την ομάδα ενωμένη και αποφασίσαμε να λύσουμε τα όποια προβλήματά μας μέσα στα αποδυτήρια και με κλειστές πόρτες. Αυτό έδειξε πως είμαστε οικογένεια».
Για την πίεση που υπάρχει: «Από μικρός είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση και θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι που το έχεις έμφυτο ή το αναπτύσσεις σαν χαρακτήρας και δεν μπορείς να το αγοράσεις ή να το “κλέψεις” από κανέναν. Ο ρόλος του ηγέτη απαιτεί και ηρεμία. Έχω μάθει πλέον πώς να διαχειριστώ την πίεση και να πω την αλήθεια, δεν αισθάνομαι πια καμία πίεση! Αυτό δεν το λέω αλαζονικά. Απλώς, είμαι ευτυχισμένος που παίζω μπάσκετ και σε συνδυασμό με την οικογένειά μου και την γαλήνη που μου προσφέρει, απολαμβάνω περισσότερο από ποτέ αυτό που κάνω».
Για την οικογένειά του: «Μπορεί να έχω βρεθεί πλάι σε μεγάλους προπονητές και να άκουσα από αυτούς σοφές συμβουλές, όμως πρωτίστως ακολουθώ αυτό που μου λέει πάντα η μητέρα μου, ότι “ποτέ και κανείς δεν θα μου χαριστεί”».
Για το πέρασμά του από το ΝΒΑ: «Οι αλλαγές είναι μεγάλο και αναπόφευκτο μέρος της ζωής ενός αθλητή. Νομίζω πως όταν έφτασα στο Χιούστον, βρέθηκα στην λάθος ομάδα, την λάθος στιγμή. Το ΝΒΑ δεν είναι απωθημένο μου, γιατί το είδα από κοντά και παρότι εκεί συναντάς τους καλύτερους, το απομυθοποίησα», εξηγεί πως «μάλλον βιάστηκα εγώ περισσότερο να πάω στην Αμερική. Το λάθος μου ήταν ότι μίλησα μόνο με την διοίκηση του Χιούστον και όχι τον προπονητή, που δεν με ήξερε και αποδείχθηκε ότι δεν με ήθελε στην ομάδα. Ακόμη κι τότε, πάντως, σε στιγμές που ένιωσα μόνος, βρήκα κίνητρα».
Για τα προσωπικά του κίνητρα: «Το πρώτο είναι χιλιοειπωμένο, όμως πρέπει να ισχύει για όλους τους σπουδαίους παίκτες, που αναζητούν την διάρκεια. Είναι αυτό που αναφέρει ότι “είναι δυσκολότερο να παραμείνεις στην κορυφή, από το να φτάσεις σε αυτή”. Το δεύτερο είναι να κοιτάς τον επόμενο στόχο σου και τόσο εγώ όσο και η ομάδα μου έχουμε κι άλλες φιλοδοξίες, όπως το ελληνικό πρωτάθλημα. Στην πορεία, βεβαίως, ψάχνεις και συχνά ανακαλύπτεις κίνητρα στις μελλοντικές αποφάσεις σου. Είναι οι στιγμές που καλείσαι να επιλέξεις ή με την λογική ή με το ένστικτο, τόσο εντός όσο κι εκτός παρκέ. Εγώ κάποτε, σε μικρότερη ηλικία, επέλεγα με το ένστικτο και πολλάκις με άγνοια κινδύνου. Όσο μεγάλωνα, η λογική είχε εύλογα μεγαλύτερο ρόλο στις αποφάσεις μου. Έχω καταλήξει, ωστόσο, πως είναι καλό να υπάρχει ισορροπία ανάμεσά τους. Όχι τόσο στην τελική απόφαση όσο στην διαδικασία του να διαλέξεις, άσχετα με το τι θα επικρατήσει στο μυαλό σου»
Για το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό: «Όλα θα γίνουν στην ώρα τους».
Για τις επιτυχίες που είχε με τον Παναθηναϊκό σε σχέση με αυτές που έχει με τον Ολυμπιακό: «Δεν υπάρχει σύγκριση. Κάθε επιτυχία έχει την δική της χαρά. Το μόνο που θέλω είναι να απολαμβάνω το μπάσκετ».
Για την απόφασή του να πάει στον Ολυμπιακό: «Είναι δεδομένο πως στο μπάσκετ όλοι παίρνουμε κάποια στιγμή ένα ρίσκο. Η απόφασή μου, όμως, δεν ήταν δύσκολη, ούτε με φόβιζε το ότι πήγαινα σε μία ομάδα που “χτιζόταν” και είχε την πίεση των πολλών ετών μακριά από τίτλους. Αντιθέτως, με εξίταρε το γεγονός πως αυτό θα γινόταν πάνω σε μένα! Δεν τρόμαξα ποτέ όταν βρέθηκα με την πλάτη στον τοίχο».
Για τα χρήματα που παίρνει μέσα στην οικονομική κρίση: «Δεν κλέβουμε από κανέναν. Κι εγώ ξεκίνησα από χαμηλά και ήμουν ευτυχισμένος με όσα είχα από παιδί. Απλώς νιώθω ευλογημένος που έκανα το χόμπι μου επάγγελμα και ξέρω πως είναι διαφορετικό να συζητάς για την κρίση, από το να την βιώνεις».
Posted in: Basket
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου