Τρίτη, Μαΐου 14, 2013
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα αναχώρησε την περασμένη Τετάρτη
για το Λονδίνο χωρίς να επιδεικνύει ούτε τα όπλα, ούτε το περσινό θήραμά
του, που ακόμη βάραινε τις αποσκευές του. Με διάθεση… εκπαιδευτικής
εκδρομής, ήρεμα χαμόγελα, λίγα λόγια και… πολλά παιδάκια στην συντροφιά
τους οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στο αεροπλάνο και τράβηξαν για μία ακόμη
όμορφη περιπέτεια. Όλα είναι όμορφα όταν είσαι καλά.
Η πτήση στο… πήγαινε ήταν τόσο χαλαρή, που κάποιοι από τους
δημοσιογράφους που καθόμασταν στις πίσω θέσεις αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε
αν το επίπεδο συγκέντρωσης της ομάδας βρισκόταν στον απαιτητό για την
περίσταση βαθμό. Τελικά, πιάσαμε το… νόημα στην πτήση της επιστροφής.
Ήταν το ίδιο χαλαρή, στην ίδια οικογενειακή ατμόσφαιρα, με τα ίδια ήρεμα
χαμόγελα και τα πολλά παιδάκια να χαλάνε τον κόσμο. Σαν να μην είχε
συμβεί κάτι σπουδαίο. Και πράγματι το πραγματικά σπουδαίο δεν συνέβη
ούτε στην Πόλη, ούτε στο Λονδίνο. Συμβαίνει κάθε μέρα και είναι αυτή η
ασύλληπτη παρέα ανθρώπων που η μοίρα θέλησε να βρεθούν κάτω από την ίδια
στέγη και να αλλάξουν την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Τα όσα φοβερά και τρομερά έγιναν στα δύο παιχνίδια του φάιναλ φορ τα
είδατε τα διαβάσατε και θα τα θυμάστε για μια ζωή. Δεν γίνεται να
ξεχαστούν τέτοιες στιγμές. Διότι ο Ολυμπιακός της τελευταίας διετίας
είναι ένα μοναδικά αληθινό αθλητικό παραμύθι, στολισμένο με όλα εκείνα
τα στοιχεία που κάνουν τα μάτια να δακρύζουν, την καρδιά να… σείεται και
τα στήθη να φουσκώνουν από υπερηφάνεια. Πρόκειται για την ιστορία που
περιγράφει τη νίκη του καλού, του έντιμου, του ηθικού. Τη νίκη της
σεμνότητας, της ευγένειας και της ομαδικότητας. Τη νίκη του πάθους, της
αυθεντικής μαγκιάς και της μάχης χωρίς όρια. Πρόκειται για το «φτάσε
όπου δεν μπορείς» του Νίκου Καζαντζάκη…
Ο Ολυμπιακός, ως σύλλογος έχει εκατομμύρια πιστούς φίλους, αλλά και
εκατομμύρια ορκισμένους εχθρούς. Δεν θα αναλύσουμε το γιατί και το πώς.
Έτσι είναι. Κι όμως, βρέθηκε ένα κομμάτι του, μια συγκεκριμένη ομάδα
του, που τούτη την εποχή ανατρέπει τα πάντα. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός
των δύο τελευταίων ετών, κερδίζει συνεχώς φίλους και χάνει συνεχώς
εχθρούς. Κι ας ήταν σχεδόν μόνος του όταν ξεκινούσε. Κι ας στάθηκε στην
αφετηρία χωρίς χειροκροτήματα. Πλέον, τον θαυμάζει, τον χειροκροτεί και
τον σέβεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων. Κατόρθωμα,
που για την χώρα που ζούμε είναι δυσκολότερο κι από… δέκα σερί
ευρωλίγκες.
Πώς προέκυψε, όμως, όλη αυτή η αναγνώριση; Ποιο είναι το μυστικό της
επιτυχίας του μπασκετικού Ολυμπιακού; Τίποτα το εξεζητημένο. Μιλάμε
απλώς για έναν άρτιο σωματικά και ψυχικά ζωντανό οργανισμό, πλασμένο από
δύο προέδρους που προσπαθούν… σεμνά και ταπεινά, αλλά μάλλον μάταια, να
δώσουν το παράδειγμα στους υπόλοιπους Έλληνες παράγοντες. Που αγαπούν
και περιβάλλουν με αρχές κι αξίες την ομάδα τους, γνωρίζουν και σέβονται
το άθλημα που υπηρετούν, στηρίζουν κι εμπιστεύονται τους συνεργάτες
τους και δεν επιδιώκουν κανένα άλλο όφελος πέρα απ’ την πρόοδο του
Ολυμπιακού. Κι επειδή… ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, βιώνουν πια την
αυθόρμητη και ολοκληρωτική λατρεία του κόσμου.
Το ρόστερ των δις πρωταθλητών Ευρώπης δεν αποτελείται από..
υπερανθρώπους. Κανονικοί παίκτες είναι όλοι τους, όχι καλοφτιαγμένα
ρομπότ. Άλλοι λίγο καλύτεροι στην επίθεση, άλλοι στην άμυνα. Άλλοι
πηδούν πιο ψηλά, άλλοι τρέχουν πιο γρήγορα, άλλοι έχουν περισσότερο
δύναμη. Άλλοι είναι πιο κλειστοί χαρακτήρες, άλλοι πιο ενθουσιώδεις.
Άλλοι κάνουν συνεχώς χαβαλέ, άλλοι μένουν πιο ήσυχοι. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ όμως
αποτελούν μια μυθική ομάδα που πέρασε στο πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ
και θα μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν πήγαν στο Λονδίνο με στόχο να γίνουν
θρύλοι. Δεν πήγαν με στόχο την λάμψη και τη δόξα. Πήγαν να αποδεχτούν
μια ακόμη πρόκληση. Πήγαν να τα βάλουν με τα θηρία και τα φαβορί, επειδή
ήξεραν ότι θα έχει πλάκα να τους την… κάνουν πάλι. Το έβλεπες στις
προπονήσεις και στις συνομιλίες μαζί τους. Ήθελαν να παίξουν μπάσκετ και
να περάσουν καλά. Ήθελαν να ζήσουν μερικές ακόμη ωραίες στιγμές μαζί,
αλλά και να «πεθάνουν» πάνω στο παρκέ, επίσης μαζί…
Τελικά τι έκαναν; Χαβαλέ! Αγωνιστικό χαβαλέ στους λαμπερούς
αντιπάλους τους. Συρρίκνωσαν την ΤΣΣΚΑ με το ακριβότερο μπάτζετ στην
Ευρώπη και όταν η Ρεάλ ήρθε να τους πάρει το στέμμα, της έβαλαν 100
πόντους και την έστειλαν αδιάβαστη! Χωρίς διάθεση να υποτιμηθεί καμία
από τις προηγούμενες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ το ευρωπαϊκό που
κατέκτησε ο Ολυμπιακός στο Ο2 του Λονδίνου, δεν έχει προηγούμενο, ούτε
…επόμενο.
Το δέσιμο που υπάρχει αυτή τη στιγμή ανάμεσα στους παίκτες, ίσως να
μην το βρούμε σε καμία άλλη ομάδα στον κόσμο. Ένα δέσιμο που δεν
μεταβάλλεται ανάλογα με το ποιος έχει διακριθεί σε κάθε παιχνίδι. Ως εκ
τούτου βγαίνουν όλοι κερδισμένοι. Είναι όλοι πρωταγωνιστές. Με μπροστάρη
και σημαιοφόρο τον Σπανούλη, ο οποίος μπορεί να είναι ο αδιαμφισβήτητος
ηγέτης της ομάδας, όμως πρώτος απ’ όλους γνωρίζει -και το δείχνει- ότι
χωρίς τους υπόλοιπους δεν θα ήταν τίποτα το ίδιο.
Αφήσαμε τον κόουτς για το τέλος. Έγινε ο πρώτος Έλληνας τεχνικός που
κατακτά ευρωλίγκα, ο πρώτος τεχνικός που οδήγησε ελληνική ομάδα σε
ριπίτ και… δεν σήκωνε το βλέμμα να κοιτάξει τον φακό της κάμερας! Δεν
κράτησε τίποτα για τον εαυτό του. Δεν «χάρισε» ούτε ένα εκδικητικό
βλέμμα στους επικριτές του. Γιατί ξέρει ότι η σεμνότητα και το ήθος
μετράνε πολύ περισσότερο όταν είσαι από πάνω. Μπράβο του πάνω απ’ όλα
για τον χαρακτήρα του και μετά για το άψογο κοουτσάρισμά του στα δύο
40λεπτα.
Η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού αποτελεί υπόδειγμα και προσφέρει
απλόχερα το παράδειγμα και την ευκαιρία σε κάθε… ενδιαφερόμενο. Μέσα
στην κρίση χτίστηκε, μέσα στην κρίση ανδρώθηκε, μέσα στην κρίση έφτασε
σ’ έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο, μέσα στην κρίση προκαλεί… κρίσεις σε
οπαδούς και τους αντιπάλους της…
ΥΓ. Η σεζόν δεν έχει ολοκληρωθεί. Το δύο στα δύο και πρωτάθλημα
αποτελεί τον επόμενο μεγάλο στόχο την της πιο ασυναγώνιστης παρέας που
γνώρισε ποτέ το Λιμάνι. Σε κάθε περίπτωση όμως ο ακόμη μεγαλύτερος είναι
η διατήρησή της, η διαφύλαξή της και η συνέχειά της…
ΥΓ1. Ο Έτορε Μεσίνα «τράκαρε» τον Παπ σ’ ένα διάδρομο του Gatwick
κατά την αναχώρηση των ομάδων από το Λονδίνο και αμέσως έσπευσε να του
δώσει το χέρι και να του πει ένα μεγαλοπρεπές «μπράβο», σε μια σκηνή
απόλυτης αναγνώρισης.
ΥΓ3. Συνεχίζει να ξεπληρώνει γραμμάτια ο Ολυμπιακός. Με 12 είχε
χάσει το 1995 από την Ρεάλ, με 12 την νίκησε στο Λονδίνο. Βέβαια, η
κατοστάρα έχει άλλη χάρη.
ΥΓ4. Στα αποδυτήρια μετά τον τελικό πρώτος στα πειράγματα ήταν ο
Γκετσεβίτσιους με τις ανεπανάληπτες ατάκες του. Δεν είχε παίξει λεπτό
στο φάιναλ φορ…
Μιχάλης Στεφάνου
http://www.katimagiko.gr
Posted in: Basket
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου