Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό...

Όχι, δεν είναι αυτός ο Ολυμπιακός που ονειρευόμαστε. Αυτή είναι μόνο η αρχή από τα καλύτερα που έρχονται... Αυτό που είδαμε είναι οι βάσεις που μπαίνουν για να στηθεί η αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας. Να μην ξεχωρίζει τα παιχνίδια σε εύκολα η δύσκολα... σε εντός και εκτός έδρας... να μπαίνει μέσα στο γήπεδο με αποκλειστικό σκοπό να κυνηγάει την νίκη και να  προσφέρει θέαμα...

Να βγάζει μέσα στο γήπεδο την δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις... κάθε παίχτης που αποκτάται να προσαρμόζεται στην φιλοσοφία και τα θέλω της ομάδας... να λειτουργεί η ομάδα σαν σύνολο και να μην κρέμεται από κανέναν παίχτη όσο καλός και να είναι...

Να μην έχει επίπτωση η απουσία του στον ρυθμό και τη γενικότερη λειτουργία της ομάδας... Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται χρόνος και λάθη... για να διορθώνονται... δε φτιάχνεται ομάδα από την μια στιγμή στην άλλη... αν πιστέψουμε ότι αυτό που είδαμε με την Άρσεναλ είναι το τέλειο τότε θα αποτύχουμε. Η σκληρή δουλειά πρέπει να συνεχιστεί με ακόμη μεγαλύτερη ένταση.

Ο Ολυμπιακός έχει όλες τις δυνατότητες για να τα καταφέρει... να αποκτήσει ευρωπαική ταυτότητα... να τον σέβονται και γιατί όχι να τον φοβούνται οι αντίπαλοι του... να κάνουν καθυστέρηση τα τελευταία λεπτά για να κρατήσουν την νίκη μέσα στην έδρα τους.

Δεν στέκομαι στο αποτέλεσμα... γιατί για μένα αποτελεί το δέντρο και η ουσία κρύβεται στο δάσος. Και αυτό είναι που πρέπει όλοι μας να έχουμε σαν σκοπό... να ανακαλύψουμε το δάσος, που ίσως να μην είναι τόσο μακριά όσο πιστεύουμε... ίσως να είναι και δίπλα μας...

Και εγώ θεωρώ ότι έπρεπε να παίξει ο Αβραάμ αντί του Μαρκάνο… Ότι ο Κοστάντσο δεν εμπνέει εμπιστοσύνη… ότι ο Μιραλάς ας πούμε δεν έπρεπε να βγεί… Αλλά όλα αυτά αποτελούν σκέψεις δικές μου και ίσως και περισσοτέρων...

Αλλά... Δεν είμαστε προπονητές και σίγουρα κανένας από όλους εμάς ότι εντεκάδα και να έφτιαχνε... δεν θα πρόσφεραν οι επιλογές του τέτοιο θέαμα. Γι' αυτό ευθύνεται σίγουρα κάποιος...

Ούτε μπορεί να πεί κανείς με σιγουριά ότι το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό αν οι «επιθυμίες» μας γινόντουσαν πράξη... Ας δούμε όμως μήπως είμαστε... άδικοι... και... ανυπόμονοι... ως προς τις κρίσεις μας και αντί να κρατάμε τα θετικά που είναι πολύ περισσότερα, αναλωνόμαστε σε λεπτομέρειες που διορθώνονται.

Για να παίξει τέτοια μπάλα ο Ολυμπιακός στο ελληνικό πρωτάθλημα θα πρέπει να ξεμυτάνε και ΟΛΟΙ οι αντίπαλοι του από την περιοχή τους... να ανοίγονται... να μην παίζουν σύστημα ταμπούρι... με αντεπιθέσεις... Γιατί δεν το κάνουν;;;; Γιατί ξέρουν ότι το ταμπλό θα γράφει πολλά με λίγα... Γι αυτό... Και παίζουν σε γήπεδα-χωράφια... ή... δεν κουρεύουν το χορτάρι... ή βρέχουν το γήπεδο... για να κόψουν βαθμούς... γιατί δεν μπορούν αλλιώς.

Στηρίξτε την προσπάθεια που γίνεται... κανένας δεν μπορεί να προσφέρει αν αμφισβητείται και χλευάζεται... ουδείς αλάνθαστος... απολαύστε αυτό που βλέπεται... δείτε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο... αφήστε τα περιθώρια που απαιτούνται για να διορθώσουν αυτοί που πρέπει τα όποια λάθη...  Και είναι σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός θα βγεί κερδισμένος!
Αυτό δεν θέλουμε όλοι μας;;;;;

Αν ήσασταν οπαδοί της Άρσεναλ, πως θα κρίνατε τον Βενγκέρ έχοντας φάει 8 από την Γιουνάιτεντ... 4 από την Μπλάκμπερν...  με τόσες ελλείψεις άφηνε στον πάγκο Φαν Πέρσι και Ράμσει με τον Ολυμπιακό... βλέποντας την ελληνική ομάδα να είναι καλύτερη μέσα στο Εμιρέιτς;;;;;

Α. Κατ αρχάς δεν θα είχε προλάβει να είναι στον πάγκο με Μπλάκμπερν...

Β. Θα έμενε Μάντσεστερ με το που σφύριζε ο ρέφερι την λήξη….

Γ. Αν... γύριζε πίσω ο κορνές  θα είχε την τιμητική του στο αεροδρόμιο... και

Δ. Τα μεσαιωνικά βασανιστήρια θα ήταν... χαλαρωτικό μασάζ μπροστά σ αυτά που θα ακολουθούσαν...

Αλέκος Αδαμαντόπουλος
http://www.thrylos.gr

Posted in: Απόψεις