Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Το χθεσινό ψυχοφθόρο ματς ήταν ένα καλό μάθημα για όλους μας και για πολλούς λόγους. Ένα μάθημα του οποίου κάποια κεφάλαια θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω, αν και, πιστέψτε με, δεν έχω ακόμα καταστήσει φυσιολογική την καρδιακή μου λειτουργία μετά από αυτό που ζήσαμε… Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να αναλύσω μερικά πράματα και αύριο, πιο ψύχραιμα, θα έχουμε και συνέχεια…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: «ΜΑΡΚΟ ΠΑΝΤΕΛΙΤΣ». Το ότι ο Μπράτε Μάρκο είναι μεγάλη προσωπικότητα το ξέρει όλη η υφήλιος. Ίσως μόνο κάποιοι στο Ρέντη δεν έχουν καταλάβει πόσο μεγάλος παίκτης είναι και αυτό είναι κρίμα που συμβαίνει. Όμως εκείνος, πιστός στο όνομα που γράφει η φανέλα του, αυτό που έδειξε χθες, ως μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες, έκανε και πάλι τη δουλειά του. Μπήκε στο γήπεδο και ΤΟ ΚΑΡΦΩΣΕ! Γιατί το πιο σημαντικό και το πιο μεγαλειώδες, μάγκες, με αυτόν τον τύπο, είναι ότι δεν αφήνει την αποστολή του και ας εισπράττει λιγότερα από τον Βαλβέρδε από όσα του δίνει. Ο άνθρωπος κάθε φορά που μπήκε, απάντησε. Ε, το ίδιο έκανε και χθες… Γιατί για να τα… δείξεις, πρέπει να τα έχεις. Και ο Μάρκο τα έχει…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: «ΟΛΟΦ ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ». Σας τα έγραψα και μετά το παιχνίδι με τη Μαρσέιγ. Όταν ο Όλοφ είναι στο γήπεδο, όλα μοιάζουν με μάχη για εκείνον. Δεν τα παρατάει λεπτό. Δεν αρκείται ποτέ στην προσπάθεια. Θέλει και τη νίκη. Πάση θυσία. Και πασχίζει και πολεμά μέχρι τέλους… Όταν η… καρδιά εγκαταλείπει κάτι «γατάκια», ο Σουηδός παικταράς είναι εκεί και συνεχίζει. Μέχρι και… εξτρέμ έγινε χθες!
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: «ΡΑΦΙΚ ΤΖΙΜΠΟΥΡ». Σε ένα ακόμα κρίσιμο παιχνίδι, σε ένα ακόμα τρίποντο, είναι χαραγμένο το όνομα του Αλγερινού. Χωρίς να βρίσκεται στην καλύτερη φυσική κατάσταση, ήταν και πάλι εκεί που έπρεπε, τη στιγμή που έπρεπε. Και όπως πέρσι, στα… χασομέρια στο ντέρμπι με τον πελάτη τούς έστειλε με… εμφράγματα, έτσι και στο χθεσινό παιχνίδι! Ο «τρομοκράτης» είναι εδώ… Αντίθετα, ο Αμπντούν το παλεύει και δεν του βγαίνει…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: «ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ». Ο Ορμπάιθ ήταν καλός χθες. Ένας καλός παίκτης. Όχι κάτι παραπάνω. Όσο για το ότι δεν πέρναγε τη γραμμή της σέντρας, δεν το κατάλαβα. Μάλλον θα είχε αυτή την εντολή. Πολύ καλές πάσες. Ο Μαρκάνο, εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν είναι για βασικός. Δεν κατάλαβα γιατί δεν έπαιξε ο Αβραάμ. Και μην πει κανείς «για να ξεκουραστεί». Με αυτή τη λογική έπρεπε το δίδυμο να είναι Αβραάμ-Μαρκάνο. Ο Όλοφ έχει περισσότερη ανάγκη τις ανάσες… Αλλά γενικά μη λέμε για την κούραση, ένα παιχνίδι έχουμε παίξει! Ο Φουστέρ, «τραγωδία» για ένα ακόμα παιχνίδι. Όπως και με τη Μαρσέιγ, έτσι και χθες, ήταν αρνητική έκπληξη…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: «Η ΤΑΚΤΙΚΗ». Ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ -ειδικά στο πρώτο ημίχρονο- με ποιον ακριβώς τρόπο παίζαμε. Και δεν μπορώ γιατί δεν… υπήρχε τρόπος! Μόνο… κόπος! Με τον Τοροσίδη και τον Χολέμπας (ο οποίος πάντως και χθες τα έδωσε όλα) να… κοπιάζουν να βγάλουν σέντρες. Θυμηθήκαμε τα βρετανικά γήπεδα του ’80 με αυτό το παιχνίδι. Πού ήταν λοιπόν η «τακτική»;
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: «ΔΥΝΑΜΗ-ΑΝΤΟΧΗ». Για εξήντα λεπτά οι παίκτες της Ξάνθης έμοιαζαν με ΟΫΚάδες και οι δικοί μας με… ΚΨΜτζήδες! Αν εξαιρέσεις τον Μέλμπεργκ, δηλαδή… Διότι μια ομάδα με ένα… επίσημο παιχνίδι δεν δικαιολογείται να «ξεφυσάει» και να μοιάζει στο γήπεδο με ομάδα που έχει παίξει 50 παιχνίδια. Και τέλος πάντων, τέλος Σεπτέμβρη έχουμε φτάσει. Εποχή Champions League. Για πότε την έχουμε προετοιμάσει την ομάδα; Για τη συντέλεια του 2012;
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ». Σας τα είπα και στην αρχή… Μέλμπεργκ, Πάντελιτς, Τζιμπούρ και ολίγη από… Ιμπαγάσα. Αυτοί είναι οι προσωπικότητες που «μίλησαν» χθες. Οι άλλοι; Γιατί τόσο άνευρο και άγευστο παιχνίδι; Γιατί τόσο «μπλαζέ» στιλάκι; Είναι κανένα παιχνίδι κερδισμένο εκ των προτέρων και δεν το γνωρίζω;
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: «ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ»… Στο χθεσινό παιχνίδι πραγματικά απογοητεύτηκα πλήρως από την εικόνα δυο παικτών που τους αγαπάω ιδιαίτερα και που πραγματικά πιστεύω ότι είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΑΣΗ. Μιλάω για τον Τοροσίδη και τον Μιραλάς, οι οποίοι ήταν αλλού για αλλού… Αλλά όλοι ξέρουν τι μπορούν να κάνουν και θα το κάνουν… Απογοητευτική ήταν και η εικόνα του Μακούν, αλλά δεν μπορεί να είναι έτσι αυτός ο παίκτης. Θα «συνδεθεί» ελπίζω με την ομάδα…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9: «ΒΟΣΚΑΚΗΣ ΚΑΙ… ΒΟΣΚΟΙ»! Άλλο αυτό το φρούτο. Αυτό που κάνει στο 83’ ο διαιτητής δεν έχει ξαναγίνει παγκοσμίως! Εκτελεί φάουλ (η μπάλα είναι στημένη και ακίνητη) ο Μπέρτος πάνω στον Πάντελιτς, ο Πάντελιτς τη δίνει με τη μια στον Τζιμπούρ που φεύγει μόνος απέναντι στον τερματοφύλακα και ο γίγας Βοσκάκης σφυρίζει τι; Να ξαναγίνει το φάουλ! Θα είναι περήφανος φαντάζομαι ο Δούρος στην ΚΕΔ! Υπάρχει βέβαια και η φάση του Τοροσίδη που «κλαδεύεται» στη γραμμή και η φάση του 38ου λεπτού όπου ο Βάλλας τραβάει τον Μιραλάς από τη φανέλα και είναι καραμπινάτο πέναλτι. Αν ήταν ανάποδα, θα μας τα έκαναν… τσουρέκια!
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10: «ΟΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΟΙ». Ο Ιμπαγάσα είναι ένας καλός λόγος να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να βρούμε το φίλτρο της νεότητας. Ακόμα και χθες που υστερούσε σαφέστατα σε φυσικές δυνάμεις, είχε στιγμές μεγαλείου. Ο Κοστάντσο, από την άλλη, μάλλον… αδικείται από τον τρόπο που έχει δεχτεί τα γκολ και με την ΟΜ και χθες. Από την κλειστή γωνία. Αυτό πάντως που προκάλεσε χθες το… σφύριγμα που έκανε και τον Βαλβέρδε να ζητήσει να… σταματήσει, ήταν η καθυστέρηση κάθε φορά που είχε την μπάλα. Ήταν και τα νεύρα του κόσμου σπασμένα από το ματς… Μη γίνουμε όμως Παναθηναϊκοί. Είναι παίκτης του Ολυμπιακού μας και μάλιστα σε κομβική θέση και πρέπει να τον στηρίξουμε…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: «ΜΑΡΚΟ ΠΑΝΤΕΛΙΤΣ». Το ότι ο Μπράτε Μάρκο είναι μεγάλη προσωπικότητα το ξέρει όλη η υφήλιος. Ίσως μόνο κάποιοι στο Ρέντη δεν έχουν καταλάβει πόσο μεγάλος παίκτης είναι και αυτό είναι κρίμα που συμβαίνει. Όμως εκείνος, πιστός στο όνομα που γράφει η φανέλα του, αυτό που έδειξε χθες, ως μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες, έκανε και πάλι τη δουλειά του. Μπήκε στο γήπεδο και ΤΟ ΚΑΡΦΩΣΕ! Γιατί το πιο σημαντικό και το πιο μεγαλειώδες, μάγκες, με αυτόν τον τύπο, είναι ότι δεν αφήνει την αποστολή του και ας εισπράττει λιγότερα από τον Βαλβέρδε από όσα του δίνει. Ο άνθρωπος κάθε φορά που μπήκε, απάντησε. Ε, το ίδιο έκανε και χθες… Γιατί για να τα… δείξεις, πρέπει να τα έχεις. Και ο Μάρκο τα έχει…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: «ΟΛΟΦ ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ». Σας τα έγραψα και μετά το παιχνίδι με τη Μαρσέιγ. Όταν ο Όλοφ είναι στο γήπεδο, όλα μοιάζουν με μάχη για εκείνον. Δεν τα παρατάει λεπτό. Δεν αρκείται ποτέ στην προσπάθεια. Θέλει και τη νίκη. Πάση θυσία. Και πασχίζει και πολεμά μέχρι τέλους… Όταν η… καρδιά εγκαταλείπει κάτι «γατάκια», ο Σουηδός παικταράς είναι εκεί και συνεχίζει. Μέχρι και… εξτρέμ έγινε χθες!
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: «ΡΑΦΙΚ ΤΖΙΜΠΟΥΡ». Σε ένα ακόμα κρίσιμο παιχνίδι, σε ένα ακόμα τρίποντο, είναι χαραγμένο το όνομα του Αλγερινού. Χωρίς να βρίσκεται στην καλύτερη φυσική κατάσταση, ήταν και πάλι εκεί που έπρεπε, τη στιγμή που έπρεπε. Και όπως πέρσι, στα… χασομέρια στο ντέρμπι με τον πελάτη τούς έστειλε με… εμφράγματα, έτσι και στο χθεσινό παιχνίδι! Ο «τρομοκράτης» είναι εδώ… Αντίθετα, ο Αμπντούν το παλεύει και δεν του βγαίνει…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: «ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ». Ο Ορμπάιθ ήταν καλός χθες. Ένας καλός παίκτης. Όχι κάτι παραπάνω. Όσο για το ότι δεν πέρναγε τη γραμμή της σέντρας, δεν το κατάλαβα. Μάλλον θα είχε αυτή την εντολή. Πολύ καλές πάσες. Ο Μαρκάνο, εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν είναι για βασικός. Δεν κατάλαβα γιατί δεν έπαιξε ο Αβραάμ. Και μην πει κανείς «για να ξεκουραστεί». Με αυτή τη λογική έπρεπε το δίδυμο να είναι Αβραάμ-Μαρκάνο. Ο Όλοφ έχει περισσότερη ανάγκη τις ανάσες… Αλλά γενικά μη λέμε για την κούραση, ένα παιχνίδι έχουμε παίξει! Ο Φουστέρ, «τραγωδία» για ένα ακόμα παιχνίδι. Όπως και με τη Μαρσέιγ, έτσι και χθες, ήταν αρνητική έκπληξη…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: «Η ΤΑΚΤΙΚΗ». Ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ -ειδικά στο πρώτο ημίχρονο- με ποιον ακριβώς τρόπο παίζαμε. Και δεν μπορώ γιατί δεν… υπήρχε τρόπος! Μόνο… κόπος! Με τον Τοροσίδη και τον Χολέμπας (ο οποίος πάντως και χθες τα έδωσε όλα) να… κοπιάζουν να βγάλουν σέντρες. Θυμηθήκαμε τα βρετανικά γήπεδα του ’80 με αυτό το παιχνίδι. Πού ήταν λοιπόν η «τακτική»;
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: «ΔΥΝΑΜΗ-ΑΝΤΟΧΗ». Για εξήντα λεπτά οι παίκτες της Ξάνθης έμοιαζαν με ΟΫΚάδες και οι δικοί μας με… ΚΨΜτζήδες! Αν εξαιρέσεις τον Μέλμπεργκ, δηλαδή… Διότι μια ομάδα με ένα… επίσημο παιχνίδι δεν δικαιολογείται να «ξεφυσάει» και να μοιάζει στο γήπεδο με ομάδα που έχει παίξει 50 παιχνίδια. Και τέλος πάντων, τέλος Σεπτέμβρη έχουμε φτάσει. Εποχή Champions League. Για πότε την έχουμε προετοιμάσει την ομάδα; Για τη συντέλεια του 2012;
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ». Σας τα είπα και στην αρχή… Μέλμπεργκ, Πάντελιτς, Τζιμπούρ και ολίγη από… Ιμπαγάσα. Αυτοί είναι οι προσωπικότητες που «μίλησαν» χθες. Οι άλλοι; Γιατί τόσο άνευρο και άγευστο παιχνίδι; Γιατί τόσο «μπλαζέ» στιλάκι; Είναι κανένα παιχνίδι κερδισμένο εκ των προτέρων και δεν το γνωρίζω;
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: «ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ»… Στο χθεσινό παιχνίδι πραγματικά απογοητεύτηκα πλήρως από την εικόνα δυο παικτών που τους αγαπάω ιδιαίτερα και που πραγματικά πιστεύω ότι είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΑΣΗ. Μιλάω για τον Τοροσίδη και τον Μιραλάς, οι οποίοι ήταν αλλού για αλλού… Αλλά όλοι ξέρουν τι μπορούν να κάνουν και θα το κάνουν… Απογοητευτική ήταν και η εικόνα του Μακούν, αλλά δεν μπορεί να είναι έτσι αυτός ο παίκτης. Θα «συνδεθεί» ελπίζω με την ομάδα…
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9: «ΒΟΣΚΑΚΗΣ ΚΑΙ… ΒΟΣΚΟΙ»! Άλλο αυτό το φρούτο. Αυτό που κάνει στο 83’ ο διαιτητής δεν έχει ξαναγίνει παγκοσμίως! Εκτελεί φάουλ (η μπάλα είναι στημένη και ακίνητη) ο Μπέρτος πάνω στον Πάντελιτς, ο Πάντελιτς τη δίνει με τη μια στον Τζιμπούρ που φεύγει μόνος απέναντι στον τερματοφύλακα και ο γίγας Βοσκάκης σφυρίζει τι; Να ξαναγίνει το φάουλ! Θα είναι περήφανος φαντάζομαι ο Δούρος στην ΚΕΔ! Υπάρχει βέβαια και η φάση του Τοροσίδη που «κλαδεύεται» στη γραμμή και η φάση του 38ου λεπτού όπου ο Βάλλας τραβάει τον Μιραλάς από τη φανέλα και είναι καραμπινάτο πέναλτι. Αν ήταν ανάποδα, θα μας τα έκαναν… τσουρέκια!
***ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10: «ΟΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΟΙ». Ο Ιμπαγάσα είναι ένας καλός λόγος να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να βρούμε το φίλτρο της νεότητας. Ακόμα και χθες που υστερούσε σαφέστατα σε φυσικές δυνάμεις, είχε στιγμές μεγαλείου. Ο Κοστάντσο, από την άλλη, μάλλον… αδικείται από τον τρόπο που έχει δεχτεί τα γκολ και με την ΟΜ και χθες. Από την κλειστή γωνία. Αυτό πάντως που προκάλεσε χθες το… σφύριγμα που έκανε και τον Βαλβέρδε να ζητήσει να… σταματήσει, ήταν η καθυστέρηση κάθε φορά που είχε την μπάλα. Ήταν και τα νεύρα του κόσμου σπασμένα από το ματς… Μη γίνουμε όμως Παναθηναϊκοί. Είναι παίκτης του Ολυμπιακού μας και μάλιστα σε κομβική θέση και πρέπει να τον στηρίξουμε…
Κώστας Καραπαπάς
http://www.gavros.gr/
Posted in: Απόψεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου