Δευτέρα, Νοεμβρίου 28, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Γίνεται πολύ κουβέντα μετά και την ήττα στην Τρίπολη για τον Ερνέστο Βαλβέρδε τα όποια λάθη έκανε στο συγκεκριμένο ματς και την επιμονή του στο μη… rotation. Η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο Βαλβέρδε δεν έχει απέχθεια στο rotation και πιο τρανή απόδειξη από την χρονιά που οδήγησε την Εσπανιόλ στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ δεν υπάρχει. Τότε ο Ερνέστο έπαιζε σχεδόν με δύο διαφορετικές ενδεκάδες. Μία χρησιμοποιούσε στο πρωτάθλημα και μία άλλη σχεδόν εντελώς διαφορετική χρησιμοποιούσε στα μεσοβδόμαδα ματς της Ευρώπης.
Άρα δεν μπορεί τότε να ήταν φαν του rotation και τώρα να μην θέλει να το βλέπει. Και όχι μόνο τώρα, αλλά και στην πρώτη θητεία του στον Ολυμπιακό δεν ήταν λάτρης του rotation με τον Ντουντού εκείνη την χρονιά να παίζει Τετάρτη – Κυριακή όλα τα ματς.
Το ότι δεν ξεκουράζει πολλούς παίκτες του Ολυμπιακού φέτος δεν έχει να κάνει με το ότι δεν του αρέσει το rotation, αλλά με το… κόλλημα με κάποιους παίκτες. Ο Βαλβέρδε λοιπόν καλώς ή κακώς αποφασίζει για κάποιον παίκτη και όταν αποφασίσει δύσκολα, πολύ δύσκολα αλλάζει άποψη και τα παραδείγματα είναι πολλά και όχι μόνο… ελληνικά. Ο Βαλβέρδε για παράδειγμα δεν ήθελε να βλέπει τον Ρόμενταλ ή τον Νταρμπσάιρ και τα κριτήρια ήταν μόνο αγωνιστικά και δεν είχαν να κάνουν ούτε με τον χαρακτήρα ούτε με τον τρόπο που δούλευαν στις προπονήσεις οι εν λόγω παίκτες. Και το άσχημο με τον Ερνέστο είναι ότι δεν αλλάζει άποψη από την στιγμή που την σχηματίσει.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σε κάποιες θέσεις ο Ισπανός στον φετινό Ολυμπιακό κάνει rotation και σε κάποιες άλλες ούτε που το συζητά. Αυτό έχει να κάνει με τον αναπληρωματικό, την δεύτερη επιλογή που έχει στην κάθε θέση. Οπου εμπιστεύεται τον παίκτη το rotation εφαρμόζεται, όπου όχι το rotation αποτελεί άγνωστη λέξη.
Δείτε για παράδειγμα τι συνέβη το περασμένο καλοκαίρι με τους επιθετικούς του Ολυμπιακού. Στο ρόστερ υπήρχαν οι Μιραλάς, Τζεμπούρ, Πάντελιτς, Μήτρογλου, Νέμεθ και Ντάρμπισάιρ. Έξι συνολικά σέντερ φορ. Και ο Βαλβέρδε ζητούσε την απόκτηση φορ. Ορθώς η διοίκηση προβληματίζονταν ότι πώς είναι δυνατόν να πάρει επιθετικό όταν η ομάδα θα παίζει με έναν και στο ρόστερ υπήρχαν έξι. Ο Βαλβέρδε από τότε όμως έλεγε. «Ο Μιραλάς θα παίζει κυρίως εξτρέμ, οι Νέμεθ, Μήτρογλου, Νταρμπισάιρ πρέπει να φύγουν και ο Πάντελιτς δεν παίζει καλά αυτό που θέλω». Σήμερα έξι μήνες μετά, ο Μιραλάς παίζει μόνο εξτρέμ, οι Μήτρογλου, Νέμεθ, Ντάρμπισαιρ έχουν φύγει και ο Πάντελιτς δεν παίζει σχεδόν ποτέ.
Δεν πρόκειται για δικαίωση, αλλά για λάθος, τεράστιο λάθος του Βαλβέρδε που δεν έχει ακόμη καταλάβει μετά από τόσα χρόνια προπονητής ότι με αυτούς που έχεις πρέπει να πορεύεσαι. Προφανώς όμως μετά από τόσα χρόνια είναι φανερό ότι είναι ένα σοβαρό ελάττωμα του Ισπανού που δεν διορθώνεται. Αν είσαι λοιπόν διοίκηση και συνεχίζεις να τον θες παρά το σοβαρό αυτό ελάττωμά του, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά να αντιμετωπιστεί. Πώς γίνεται αυτό; Φτιάχνοντας ένα ρόστερ που να το εμπιστεύεται στο σύνολο του ο Βαλβέρδε και όχι στα δύο τρίτα.
Άλλη λύση με τον Ερνέστο όπως μας έχει δείξει το παρελθόν του δεν υπάρχει, δυστυχώς πρώτα για τον ίδιο και μετά για τον Ολυμπιακό και την κάθε ομάδα που συνεργάζεται μαζί του.
Άρα δεν μπορεί τότε να ήταν φαν του rotation και τώρα να μην θέλει να το βλέπει. Και όχι μόνο τώρα, αλλά και στην πρώτη θητεία του στον Ολυμπιακό δεν ήταν λάτρης του rotation με τον Ντουντού εκείνη την χρονιά να παίζει Τετάρτη – Κυριακή όλα τα ματς.
Το ότι δεν ξεκουράζει πολλούς παίκτες του Ολυμπιακού φέτος δεν έχει να κάνει με το ότι δεν του αρέσει το rotation, αλλά με το… κόλλημα με κάποιους παίκτες. Ο Βαλβέρδε λοιπόν καλώς ή κακώς αποφασίζει για κάποιον παίκτη και όταν αποφασίσει δύσκολα, πολύ δύσκολα αλλάζει άποψη και τα παραδείγματα είναι πολλά και όχι μόνο… ελληνικά. Ο Βαλβέρδε για παράδειγμα δεν ήθελε να βλέπει τον Ρόμενταλ ή τον Νταρμπσάιρ και τα κριτήρια ήταν μόνο αγωνιστικά και δεν είχαν να κάνουν ούτε με τον χαρακτήρα ούτε με τον τρόπο που δούλευαν στις προπονήσεις οι εν λόγω παίκτες. Και το άσχημο με τον Ερνέστο είναι ότι δεν αλλάζει άποψη από την στιγμή που την σχηματίσει.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σε κάποιες θέσεις ο Ισπανός στον φετινό Ολυμπιακό κάνει rotation και σε κάποιες άλλες ούτε που το συζητά. Αυτό έχει να κάνει με τον αναπληρωματικό, την δεύτερη επιλογή που έχει στην κάθε θέση. Οπου εμπιστεύεται τον παίκτη το rotation εφαρμόζεται, όπου όχι το rotation αποτελεί άγνωστη λέξη.
Δείτε για παράδειγμα τι συνέβη το περασμένο καλοκαίρι με τους επιθετικούς του Ολυμπιακού. Στο ρόστερ υπήρχαν οι Μιραλάς, Τζεμπούρ, Πάντελιτς, Μήτρογλου, Νέμεθ και Ντάρμπισάιρ. Έξι συνολικά σέντερ φορ. Και ο Βαλβέρδε ζητούσε την απόκτηση φορ. Ορθώς η διοίκηση προβληματίζονταν ότι πώς είναι δυνατόν να πάρει επιθετικό όταν η ομάδα θα παίζει με έναν και στο ρόστερ υπήρχαν έξι. Ο Βαλβέρδε από τότε όμως έλεγε. «Ο Μιραλάς θα παίζει κυρίως εξτρέμ, οι Νέμεθ, Μήτρογλου, Νταρμπισάιρ πρέπει να φύγουν και ο Πάντελιτς δεν παίζει καλά αυτό που θέλω». Σήμερα έξι μήνες μετά, ο Μιραλάς παίζει μόνο εξτρέμ, οι Μήτρογλου, Νέμεθ, Ντάρμπισαιρ έχουν φύγει και ο Πάντελιτς δεν παίζει σχεδόν ποτέ.
Δεν πρόκειται για δικαίωση, αλλά για λάθος, τεράστιο λάθος του Βαλβέρδε που δεν έχει ακόμη καταλάβει μετά από τόσα χρόνια προπονητής ότι με αυτούς που έχεις πρέπει να πορεύεσαι. Προφανώς όμως μετά από τόσα χρόνια είναι φανερό ότι είναι ένα σοβαρό ελάττωμα του Ισπανού που δεν διορθώνεται. Αν είσαι λοιπόν διοίκηση και συνεχίζεις να τον θες παρά το σοβαρό αυτό ελάττωμά του, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά να αντιμετωπιστεί. Πώς γίνεται αυτό; Φτιάχνοντας ένα ρόστερ που να το εμπιστεύεται στο σύνολο του ο Βαλβέρδε και όχι στα δύο τρίτα.
Άλλη λύση με τον Ερνέστο όπως μας έχει δείξει το παρελθόν του δεν υπάρχει, δυστυχώς πρώτα για τον ίδιο και μετά για τον Ολυμπιακό και την κάθε ομάδα που συνεργάζεται μαζί του.
Του Μιχάλη Τσόχου
Posted in: Βαλβέρδε
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου