Κυριακή, Νοεμβρίου 04, 2012
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφει στο sday.gr για το πρόβλημα που
αντιμετωπίζει ο μπασκετικός Ολυμπιακός και τις λύσεις που πρέπει να
βρουν οι «ερυθρόλευκοι».
Η εύκολη διάγνωση - η βολική για να το πούμε αλλιώς - για ότι η αρρώστια
του φετινού Ολυμπιακού στο μπάσκετ οφείλεται στην πίεση που ακούν οι
μεγάλες απαιτήσεις. Οι ερυθρόλευκοι προέρχονται από μια εντυπωσιακή
σεζόν - πέρα από κάθε προσδοκία - που έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη.
Τόσο ψηλά που εκ των προτέρων μοιάζει αδύνατο να τον ξεπεράσει και πάλι ο
Ολυμπιακός.
Οντως έτσι είναι, ό,τι συνέβη πέρυσι ήταν ένα θαύμα. Και η όποια σύγκριση με όσα έγιναν την περασμένη σεζόν, δεν βοηθάει σε τίποτα. Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την επιστροφή του στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, αλλά δεν ήταν και δεν είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα... Δεν αμφισβητείται ο τίτλος, δεν έτυχε, αλλά πέτυχε. Ομως ήταν ένα μικρό θαύμα.
Πάμε σε όσα συμβαίνουν τώρα. Αν ο Μπαρτζώκας επιμείνει να ασχολείται με την πίεση του κόσμου και το άγχος που έχει δημιουργηθεί στους παίκτες του, τότε κοιτάζει το δέντρο και χάνει το δάσος. Κι ας βρίσκεται μπροστά του. Η πίεση είναι ένα μέρος του προβλήματος, αλλά όχι το πρόβλημα. Αν ο Ολυμπιακός πατούσε γερά στο έδαφος, αν πίστευε σε αυτό που κάνει, δεν θα λύγιζε σε καμία πίεση. Τώρα έχει μια καλή δικαιολογία, που όμως μέσα στο παρκέ δεν στέκει. Ειδικά όταν αντίπαλος είναι μια ομάδα επιπέδου Τσεντεβίτα.
Οι ερυθρόλευκοι, λοιπόν, έχουν σαφές αγωνιστικό θέμα, δεν είναι καλοί σε άμυνα και επίθεση. Υπάρχουν πολλές τεχνικές λεπτομέρειες που οι προπονητές μπορούν να αναλύσουν καλύτερα και οι παίκτες τις καταλαβαίνουν ακόμα περισσότερο.
Αυτό, όμως, που μπορεί να διακρίνει και ο απλός φίλαθλος, είναι η έλλειψη συνεννόησης στην άμυνα. Αλληλοκάλυψη σπάνια υπάρχει, για την ακρίβεια τη βλέπουμε σε ορισμένα σημεία και με συγκεκριμένα σχήματα στο παρκέ. Επίσης στην επίθεση, είναι ξεκάθαρο ότι πέραν της δημιουργίας του Σπανούλη, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προκύψουν προϋποθέσεις για να μπει η μπάλα στο καλάθι. Το παιχνίδι με πλάτη είναι είδος προς εξαφάνιση, τρεις ακροβολισμένοι παίκτες στο τρίποντο περιμένουν, πικ εντ ρολ δεν γίνεται. Ο Τζος Πάουελ ίσως δώσει λύσεις με την παρουσία του, αλλά δεν φτάνει. Θα χρειαστεί επιπλέον λύση, είναι άδικο να μένει κενή μια θέση ξένου, δύο αν αναλογιστούμε ότι ο Γκετσεβίτσιους δεν παίζει καθόλου.
Βέβαια δεν είναι σωστό να χρεώνονται όλα στον Μπαρτζώκα. Γιατί και οι παίκτες δεν έχουν την φλόγα, ούτε δείχνουν διατεθειμένοι να θυσιαστούν για την ομάδα, όπως έκαναν πέρυσι στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ακόμα και ο Γιώργος Πρίντεζης παραδέχθηκε πως κάτι έχει αλλάξει, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν πάψει να κάνουν παρέα μεταξύ τους. Γι αυτό, λοιπόν, πρέπει όλοι μαζί να καθίσουν κάτω και να βρουν τις λύσεις, αφού ξέρουν το πρόβλημα. Δεν είναι καθόλου αργά.
Οντως έτσι είναι, ό,τι συνέβη πέρυσι ήταν ένα θαύμα. Και η όποια σύγκριση με όσα έγιναν την περασμένη σεζόν, δεν βοηθάει σε τίποτα. Ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την επιστροφή του στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης, αλλά δεν ήταν και δεν είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα... Δεν αμφισβητείται ο τίτλος, δεν έτυχε, αλλά πέτυχε. Ομως ήταν ένα μικρό θαύμα.
Πάμε σε όσα συμβαίνουν τώρα. Αν ο Μπαρτζώκας επιμείνει να ασχολείται με την πίεση του κόσμου και το άγχος που έχει δημιουργηθεί στους παίκτες του, τότε κοιτάζει το δέντρο και χάνει το δάσος. Κι ας βρίσκεται μπροστά του. Η πίεση είναι ένα μέρος του προβλήματος, αλλά όχι το πρόβλημα. Αν ο Ολυμπιακός πατούσε γερά στο έδαφος, αν πίστευε σε αυτό που κάνει, δεν θα λύγιζε σε καμία πίεση. Τώρα έχει μια καλή δικαιολογία, που όμως μέσα στο παρκέ δεν στέκει. Ειδικά όταν αντίπαλος είναι μια ομάδα επιπέδου Τσεντεβίτα.
Οι ερυθρόλευκοι, λοιπόν, έχουν σαφές αγωνιστικό θέμα, δεν είναι καλοί σε άμυνα και επίθεση. Υπάρχουν πολλές τεχνικές λεπτομέρειες που οι προπονητές μπορούν να αναλύσουν καλύτερα και οι παίκτες τις καταλαβαίνουν ακόμα περισσότερο.
Αυτό, όμως, που μπορεί να διακρίνει και ο απλός φίλαθλος, είναι η έλλειψη συνεννόησης στην άμυνα. Αλληλοκάλυψη σπάνια υπάρχει, για την ακρίβεια τη βλέπουμε σε ορισμένα σημεία και με συγκεκριμένα σχήματα στο παρκέ. Επίσης στην επίθεση, είναι ξεκάθαρο ότι πέραν της δημιουργίας του Σπανούλη, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προκύψουν προϋποθέσεις για να μπει η μπάλα στο καλάθι. Το παιχνίδι με πλάτη είναι είδος προς εξαφάνιση, τρεις ακροβολισμένοι παίκτες στο τρίποντο περιμένουν, πικ εντ ρολ δεν γίνεται. Ο Τζος Πάουελ ίσως δώσει λύσεις με την παρουσία του, αλλά δεν φτάνει. Θα χρειαστεί επιπλέον λύση, είναι άδικο να μένει κενή μια θέση ξένου, δύο αν αναλογιστούμε ότι ο Γκετσεβίτσιους δεν παίζει καθόλου.
Βέβαια δεν είναι σωστό να χρεώνονται όλα στον Μπαρτζώκα. Γιατί και οι παίκτες δεν έχουν την φλόγα, ούτε δείχνουν διατεθειμένοι να θυσιαστούν για την ομάδα, όπως έκαναν πέρυσι στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ακόμα και ο Γιώργος Πρίντεζης παραδέχθηκε πως κάτι έχει αλλάξει, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν πάψει να κάνουν παρέα μεταξύ τους. Γι αυτό, λοιπόν, πρέπει όλοι μαζί να καθίσουν κάτω και να βρουν τις λύσεις, αφού ξέρουν το πρόβλημα. Δεν είναι καθόλου αργά.
Posted in: Basket
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου