Καλώς τον κι ας άργησε...

Την πρωτεύουσα της μόδας διάλεξε ο Ολυμπιακός για να φορέσει επιτέλους το καλό ευρωπαϊκό του κοστούμι. Πασαρέλα έκαναν στο Μιλάνο οι ερυθρόλευκοι και θύμισαν σε όλους, μα κυρίως στους εαυτούς τους, ότι ο βασιλιάς ζει.

Οι τρεις τελευταίες εμφανίσεις των Πειραιωτών στη διοργάνωση είχαν κάνει άπαντες να «ψάχνονται». Για την ακρίβεια να... ψάχνουν τον Ολυμπιακό που ήξεραν και να μην τον βρίσκουν πουθενά. Ο εφιάλτης ενός πρόωρου αποκλεισμού είχε αρχίσει να ζωντανεύει στις σκέψεις, αφού οι πρωταθλητές είχαν βαλθεί να μιμηθούν τον… Φέλιξ στην πτώση του από την στρατόσφαιρα. Χωρίς αλεξίπτωτο.

Δεν ξέρουμε τι είδους «εξορκισμός» έγινε στο Λιμάνι, όμως εντελώς ξαφνικά, οι παίκτες του Μπαρτζώκα ξύπνησαν απαλλαγμένοι από τα δαιμόνια που τους είχαν κυριεύσει τον τελευταίο καιρό. Έτσι ξαφνικά. Χωρίς να θυμούνται ούτε τα διαδοχικά άσχημα και άνευρα παιχνίδια, ούτε τις τραγικές άμυνες και τις ερασιτεχνικές επιλογές στην επίθεση. Το απόλυτο delete έγινε στα μυαλά τους, με αποτέλεσμα να πάρουν την πιο εύκολη νίκη της σεζόν κόντρα στην Αρμάνι. Μια ομάδα με υπέροχο ρόστερ, που δεν θα φτάσει ποτέ ψηλά.

Η αντίδραση του Ολυμπιακού ήρθε με τρόπο ολοκληρωτικό. Κι αυτό, είναι ίσως πιο σημαντικό ακόμη κι από την ίδια τη σπουδαιότητα του χθεσινού διπλού. Διότι μπορεί το παιχνίδι να είχε χαρακτηριστεί κομβικό από βαθμολογικής άποψης, όμως οι ερυθρόλευκοι χρειάζονταν στην πραγματικότητα, κάτι περισσότερο από το ρόζ φύλλο αγώνα. Είχαν απόλυτη ανάγκη να …συναντηθούν με τους εαυτούς τους! Όχι μόνο να το πιστέψουν ξανά, αλλά να το δουν και να συμβαίνει.

Σίγουρα το οριακό του πράγματος έπαιξε τον ρόλο του. Τόσο για τους παίκτες, όσο και για τον Μπαρτζώκα, ο οποίος διαχειρίστηκε εξαιρετικά τον αγώνα και τους χρόνους, δεν επέτρεψε σε καμία στιγμή να χαθεί ο έλεγχος, και γενικά παρουσίασε μία ομάδα διαβασμένη, συγκεντρωμένη, που προπαντός είχε θέσει σωστές προτεραιότητες. Α-ΜΥ-ΝΑ πρώτα και μετά όλα τ’ άλλα. Όχι, ότι τα πάντα δούλεψαν ρολόι, αλλά σοβαροί να είμαστε. Είδαμε επιτέλους Ολυμπιακό! Με πολλά περιθώρια βελτίωσης, αλλά Ολυμπιακό! 

Μπορεί να μην είμαστε μέσα στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια, όμως η αυτοκριτική και οι κουβέντες που προηγήθηκαν, αποτυπώθηκαν με ευκρίνεια πάνω στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε από το πρώτο δευτερόλεπτο αποφασισμένος να αφήσει πίσω του δικαιολογίες και παιδιαρίσματα. Με Μπροστάρη τον Μάντζαρη, που έδωσε το σύνθημα στην άμυνα, τον Μαυροειδή και το Χάινς να σηκώνουν όλο το βάρος κοντά στο καλάθι και τους Σπανούλη, Παπανικολάου να έχουν μόλις δραπετεύσει από σχολή για …Snipers.

Η πίεση του Ολυμπιακού έγινε και πάλι αποτελεσματική, οι χώροι έκλεισαν, οι περιστροφές λειτούργησαν, με αποτέλεσμα η Αρμάνι να μην βρει ποτέ ρυθμό. Οι παίκτες του Σκαριόλο σούταραν τα λιγότερα τρίποντα από κάθε άλλο αγώνα τους στη φετινή ευρωλίγκα (15) και μάλιστα με το χειρότερο ποσοστό (30%). Από την άλλη, όσε φορές επιχειρούσαν να τελειώσουν τις επιθέσεις τους κοντά στο καλάθι έπεφταν πάνω σε τοίχο. Οι αλλαγές των ερυθρόλευκων  στα σκριν ήταν υποδειγματικές και αν υπήρχε λίγο μεγαλύτερη προσοχή στο αμυντικό ριμπάουντ, η Αρμάνι θα ξεπερνούσε με δυσκολία τους 60 πόντους.

Η καλή άμυνα έφερε αποτελέσματα και στο επιθετικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός έτρεξε σε πολλές περιπτώσεις και φόρτωσε το ιταλικό καλάθι σε καταστάσεις τρανζίσιον. Είτε με όμορφες συνεργασίες έπειτα από γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, είτε από μακρινά σουτ που αυτή τη φορά βρήκαν στόχο. Στο σετ παιχνίδι οι παίκτες είχαν σωστές αποστάσεις και μεγαλύτερη σιγουριά στις επιλογές τους. Δείγμα της πολύ καλής επιθετικής λειτουργίας (παρά τα αρκετά λάθη βιασύνης), οι 20 ασίστ.

Σίγουρα, το 50% στα τρίποντα δεν είναι ποσοστό που συναντά κανείς κάθε μέρα, αλλά ούτε και τυχαίο. Τα περισσότερα σουτ έγιναν κάτω από εξαιρετικές προϋποθέσεις, όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Σε κάθε περίπτωση υπήρχε η σιγουριά της άμυνας. Μεγάλο πράγμα να ξέρεις ότι είσαι σε θέσεις να καλύψεις το κάθε χαμένο σουτ στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ομάδες σαν τον Ολυμπιακό ζουν και στην επίθεση από την άμυνα.

Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στον Μαυροειδή, έναν παίκτη που μέχρι χθες ήταν αποκαρδιωτικός.  Το πιο σημαντικό είναι ότι στήριξε με την παρουσία του την ομάδα, ακριβώς την στιγμή που τον είχε ανάγκη. Ο Πάουελ δεν ήταν, προφανώς, σε θέση να βοηθήσει, ως εκ τούτου η δουλειά έπρεπε να γίνει υποχρεωτικά από τον Χάινς και τον Έλληνα σέντερ, ο οποίος φώναξε «παρών» σε άμυνα και επίθεση.

Όσον αφορά τον Αμερικανό, στα μόλις 83’’ παρουσίας του, άφησε να… εννοηθεί ότι ήρθε για να κάνει αυτά που θα του ζητηθούν. Άμυνα, σκριν, ριμπάουντ. Ασφαλώς, χρειάζεται χρόνο και εκμάθηση κάποιων βασικών κανόνων του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όπως ότι δεν τσεκάρουμε με το χέρι τον αντίπαλο, ούτε πετάμε …κώλο στο σκριν. Εκτός αν μας λένε Μπατίστ…  

Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, λοιπόν, ο Ολυμπιακός πέρασε αέρας από το Μιλάνο, διόρθωσε την εντός έδρας ήττα από την Ζαλγκίρις και πλέον θα «διαπραγματευτεί» με νέους όρους την κατάταξή του στον όμιλο. Αρκεί να προστατέψει το ΣΕΦ. Πάνω απ’ όλα έδειξε ότι η φλόγα που τον ανέβασε στην κορυφή, καίει ακόμη. Το θέμα, τώρα, είναι η συνέχεια και η σταθεροποίηση. Κανείς δεν απαιτεί νίκες με 15 πόντους σε κάθε γήπεδο. Στο πρόγραμμα είναι και οι κακές βραδιές. Όχι, όμως, οι ξενέρωτες…

 Μιχάλης Στεφάνου

 http://www.katimagiko.gr

Posted in: Basket