Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23, 2010
Red Hunter
Μάγκες τί γίνεται; Πώς είστε; Καλά στον Πειραιά, το κέφι έχει αρχίσει να… χτυπάει κόκκινο! Για το ποδόσφαιρο, ειδικά, ουουουου. Έχει "μεθύσει" ο κόσμος. Γιατί οι Ολυμπιακοί, που έτσι κι αλλιώς αισθάνονται ότι παλεύουν μονάχοι, έχουν και τη χαρά της δικής τους ομάδας, αλλά και τα βάσανα των άλλων.
Οι γιορτές αυτές, θα είναι πραγματικά καλές για τον Θρύλο και όχι σαν το περσινό παραμύθι. Γιατί πραγματικά, ο Δεκέμβρης, ήταν ο μήνας που κατέστρεψε την ομάδα και χάρισε στον Παναθηναϊκό, ένα εύκολο νταμπλ!
Πέρυσι, Δεκέμβρη μήνα, ο Ολυμπιακός κέρδισε 2- 0 άνετα και πανεύκολα τον Παναθηναϊκό. Οι περισσότεροι, την… πάτησαν! Πίστεψαν στο… τίποτα. Μα κυριολεκτικά στο τίποτα. Σε μια ομάδα, "καμένη" από νωρίς. Σε ένα σύνολο αργό, σε παίκτες που δεν μπορούσαν να πάνε δυνατά στην μπάλα.
Ο Παναθηναϊκός του Τεν Κάτε, που κλασικά μέχρι να καταλάβει που βρίσκεται είχε φάει το πρώτο γκολ, ήταν μια μπανανόφλουδα, που πάτησαν οι "ερυθρόλευκοι". Όλοι τους…
Και σα να μην έφτανε μόνο αυτή η στάχτη στα μάτια, υπήρχε και αυτή η μορφάρα ο Ζίκο, που λίγο έλειψε ρε παιδιά, να δώσει άδεια τα Χριστούγεννα και να ζητήσει από τους παίκτες, να γυρίσουν το Πάσχα! Το γελάτε;
Τώρα όμως, η δουλειά είναι αλλιώς. Πρώτα απ' όλα, υπάρχει προπονητής. Κανονικός, όχι… παραμυθένιος. Θέλετε και μετα στραβά του; Οκ, εγώ χατίρι μέρες που είναι δεν σας χαλάω. Να δεχθώ ότι και ελαττώματα. Στο κάτω-κάτω, όλοι οι άνθρωποι έχουμε.
Απλά, να επισημάνω, ότι μιλάμε για προπονητή, σοβαρό, κύριο, που δεν δίνει δικαιώματα, δεν κάνει καραγκιοζιλίκια στον πάγκο, δεν δίνει σόου στις συνεντεύξεις Τύπου, δεν κλαίγεται για τους διαιτητές, τον σέβονται οι παίκτες και έχει μια φιλοσοφία, που δεν την αλλάζει, ό,τι και να του λένε.
Δεν διαθέτει "αυλή", δεν επηρεάζεται, δεν μπαίνει σε διαδικασίες να ισορροπήσει και δεν κάνει τα στραβά μάτια, ακόμη και στον καλύτερο παίκτη του. Παραδείγματα πολλά, όσοι είστε πιο "μέσα" στα πράγματα, καταλαβαίνετε και τι εννοώ.
Αυτός είναι ο Βαλβέρδε, έχει πάρει ένα νταμπλ και πάει για δεύτερο. Θα γίνει ο μοναδικός προπονητής με 2/2, αν βέβαια κατακτήσει και το κύπελλο, που είναι ο δεύτερος στόχος. Πρώτος βέβαια και ουσιαστικότερος, να επανέλθει το πρωτάθλημα στον Πειραιά.
Αν έχετε δει πολλές ομάδες, να μένουν με δέκα παίκτες και να παίζουν μπάλα σα να έχουν… 12 στο χορτάρι, τότε να μου το πείτε. Για Ελλάδα μιλάω, μην μου αναφέρετε καμιά Μπάρτσα και με τρελάνετε. Και να σας το πω κι αλλιώς; Στην τζάμπα ήττα από τον Παναθηναϊκό, με εκείνο το τραγικό εξάλεπτο, που έφτανε και περίσσευε στον Σισέ για να γυρίσει το ματς, ποιος ήταν καλύτερος, στο 11 εναντίον 10;
Μεγάλο πράγμα παλικάρια μου, να έχεις αυτοπεποίθηση και να ξέρεις ότι δεν κωλώνεις. Ακόμη κι αν είσαι ο Ζαϊρί που αισθάνεσαι αδικημένος, ο Ιμπαγάσα, που τρέχεις όσο δεν έχεις τρέξει στη ζωή σου ή ο Πάντελιτς που ήρθες για βασικός και είσαι παγκίτης πολυτελείας.
Θα το πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και ξέρετε γιατί; Γιατί μπροστά σε αυτό, οι περισσότεροι, έχουν πατήσει τους εγωισμούς τους. Και μιλάμε για παικταράδες, όχι για τίποτε πάλτουρες ή τελειωμένους ή…αόρατους!
Κι όποιος δεν μπορεί να βάλει τον εαυτούλη του κάτω από το κοινό συμφέρον, μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται ούτε ο προπονητής.
Ο Παναθηναϊκός του Τεν Κάτε, που κλασικά μέχρι να καταλάβει που βρίσκεται είχε φάει το πρώτο γκολ, ήταν μια μπανανόφλουδα, που πάτησαν οι "ερυθρόλευκοι". Όλοι τους…
Και σα να μην έφτανε μόνο αυτή η στάχτη στα μάτια, υπήρχε και αυτή η μορφάρα ο Ζίκο, που λίγο έλειψε ρε παιδιά, να δώσει άδεια τα Χριστούγεννα και να ζητήσει από τους παίκτες, να γυρίσουν το Πάσχα! Το γελάτε;
Τώρα όμως, η δουλειά είναι αλλιώς. Πρώτα απ' όλα, υπάρχει προπονητής. Κανονικός, όχι… παραμυθένιος. Θέλετε και μετα στραβά του; Οκ, εγώ χατίρι μέρες που είναι δεν σας χαλάω. Να δεχθώ ότι και ελαττώματα. Στο κάτω-κάτω, όλοι οι άνθρωποι έχουμε.
Απλά, να επισημάνω, ότι μιλάμε για προπονητή, σοβαρό, κύριο, που δεν δίνει δικαιώματα, δεν κάνει καραγκιοζιλίκια στον πάγκο, δεν δίνει σόου στις συνεντεύξεις Τύπου, δεν κλαίγεται για τους διαιτητές, τον σέβονται οι παίκτες και έχει μια φιλοσοφία, που δεν την αλλάζει, ό,τι και να του λένε.
Δεν διαθέτει "αυλή", δεν επηρεάζεται, δεν μπαίνει σε διαδικασίες να ισορροπήσει και δεν κάνει τα στραβά μάτια, ακόμη και στον καλύτερο παίκτη του. Παραδείγματα πολλά, όσοι είστε πιο "μέσα" στα πράγματα, καταλαβαίνετε και τι εννοώ.
Αυτός είναι ο Βαλβέρδε, έχει πάρει ένα νταμπλ και πάει για δεύτερο. Θα γίνει ο μοναδικός προπονητής με 2/2, αν βέβαια κατακτήσει και το κύπελλο, που είναι ο δεύτερος στόχος. Πρώτος βέβαια και ουσιαστικότερος, να επανέλθει το πρωτάθλημα στον Πειραιά.
Αν έχετε δει πολλές ομάδες, να μένουν με δέκα παίκτες και να παίζουν μπάλα σα να έχουν… 12 στο χορτάρι, τότε να μου το πείτε. Για Ελλάδα μιλάω, μην μου αναφέρετε καμιά Μπάρτσα και με τρελάνετε. Και να σας το πω κι αλλιώς; Στην τζάμπα ήττα από τον Παναθηναϊκό, με εκείνο το τραγικό εξάλεπτο, που έφτανε και περίσσευε στον Σισέ για να γυρίσει το ματς, ποιος ήταν καλύτερος, στο 11 εναντίον 10;
Μεγάλο πράγμα παλικάρια μου, να έχεις αυτοπεποίθηση και να ξέρεις ότι δεν κωλώνεις. Ακόμη κι αν είσαι ο Ζαϊρί που αισθάνεσαι αδικημένος, ο Ιμπαγάσα, που τρέχεις όσο δεν έχεις τρέξει στη ζωή σου ή ο Πάντελιτς που ήρθες για βασικός και είσαι παγκίτης πολυτελείας.
Θα το πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός και ξέρετε γιατί; Γιατί μπροστά σε αυτό, οι περισσότεροι, έχουν πατήσει τους εγωισμούς τους. Και μιλάμε για παικταράδες, όχι για τίποτε πάλτουρες ή τελειωμένους ή…αόρατους!
Κι όποιος δεν μπορεί να βάλει τον εαυτούλη του κάτω από το κοινό συμφέρον, μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται ούτε ο προπονητής.
http://www.redplanet.gr
Posted in: Oμάδα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου