Τρίτη, Αυγούστου 02, 2011
ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΑ ΝΕΑ
Έχω την τύχη, δηλαδή ποια τύχη, την ευλογία να πω καλύτερα, να μιλάω κάθε μέρα με δεκάδες αδέρφια μας Ολυμπιακούς, είτε στον δρόμο είτε στα τηλέφωνα ή και με ηλεκτρονική επικοινωνία μέσω μέιλ. Και με κάποια εμπειρία χρόνων στα του Ολυμπιακού, μου είναι σχετικά εύκολο να «πάρω κλίμα»… Σας λέω, λοιπόν, ότι η διαπίστωσή μου είναι ότι με την ιστορία με τον Ουρτάδο, έχει στραβώσει πολύς κόσμος. Όχι μόνο γιατί είναι πασιφανές ότι ο παίκτης «δεν κάνει», αλλά και γιατί ο προπονητής τον στηρίζει πιο πολύ από όσο πρέπει. Ο κόσμος δηλαδή λέει κάτι πάρα πολύ απλό. Δεν είναι ο Ολυμπιακός ομάδα για Ουρτάδο. Για Γέστε, ΝΑΙ, φυσικά! Για Ουρτάδο, Οσκαρ, όχι…
Και το λέω αυτό γιατί όλοι στον Ολυμπιακό -και πολύ σωστά- έχουν σηκώσει τείχη γύρω από τον Βαλβέρδε ώστε να μπορεί να κάνει ήσυχος τη δουλειά του. Αλλά οι ιστορίες όπως αυτή του Μοισές Ουρτάδο, τον εκθέτουν. Εννοώ αν συνεχίσει να τον στηρίζει. Με ποια λογική δηλαδή «κόβεις» από την ομάδα παίκτες με τεράστιο ΟΝΟΜΑ όπως ο Ρόμενταλ (μη συζητάμε αν είναι πιο «όνομα» ο Δανός ή ο Ουρτάδο) και Ελληνες με τεράστιο γκελ στον κόσμο και σχεδόν βασικούς στην εθνική Ελλάδος (αναφέρομαι στον Κώστα Μήτρογλου) και είσαι τόσο δύσκαμπτος να πεις «Ουρτάδο, τέλος»…
Βεβαίως, για να βάλω και μια άλλη παράμετρο, τα «τέλος» σημαίνουν και λεφτά. Διότι ο Ντάρμπισιρ, ο Ρόμενταλ, αύριο ο Λεονάρντο δεν φεύγουν, έτσι απλά, επειδή δεν σου κάνουν. Εχουν συμβόλαια! Και μάλιστα ακριβά! Οπότε; Οπότε είναι πολύπλοκο το πρόβλημα και σίγουρα θέλει δουλειά από όλους.
Όμως, το αντικείμενο της κουβέντας που κάνω σήμερα, αδέρφια, είναι το ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει πλέον (με αφορμή τον Ουρτάδο) μια αίσθηση ότι οι Ισπανοί απολαμβάνουν μια έξτρα… εμπιστοσύνη από τον Βαλβέρδε. Και όταν ο Ισπανός που την απολαμβάνει είναι ο Φουστέρ που παλεύει σαν σκύλος και προσφέρει ή ο Ριέρα που είναι μια κλάση πάνω, «ΟΚ», το καταλαβαίνω. Αλλά για τον Ουρτάδο, όχι. Ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος. Και θέλω να δω και σε μερικά παιχνίδια ακόμα και τον Μαρκάνο…
ΗΓΕΤΗΣ Ο ΜΑΡΚΟ…
Νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε όλοι σε μια εικόνα που είδαμε στο ημίχρονο του αγώνα με τη Χέρενφεν. Ο Πάντελιτς, λοιπόν, σκόρερ δύο τερμάτων, πήγε κατευθείαν στον Κάταϊ (που επίσης είχε πετύχει δύο γκολ) για να του πει ένα «μπράβο» και να του δώσει συμβουλές.
Είναι μεγάλη φάτσα αυτός ο Πάντελιτς! Μεγάλη ιστορία, να ξέρετε. Δεν είναι κανένα γατάκι! Βαρύ μυαλό και μεγάλη προσωπικότητα.
Και όταν είσαι ο Γκρίμπιτς ή ο Κάταϊ και είσαι στην ίδια ομάδα με τον Μάρκο Πάντελιτς, σέβεσαι και ακούς. Είναι και σερβικό χάρισμα αυτό…
Στα καθαρά αγωνιστικά, ο Μάρκο είναι καλύτερος από πέρσι και θα προσφέρει πολλά. Και περισσότερα γκολ. Ήδη και μόνο το ότι έναν χρόνο δεν έβγαλε μιλιά στον πάγκο, παρά το όνομα που γράφει η φανέλα του, λέει πολλά. Και φαντάζομαι το έχει εκτιμήσει και ο Βαλβέρδε. Αυτός που είναι σούπερ σταρ και αντέχει τον πάγκο, ΠΑΙΖΕΙ για την ΟΜΑΔΑ… Και είναι σημαντικό αυτό…
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…
Θέλω με αφορμή κάποια μέιλ που πήρα με παράπονα από τους ομογενείς μας που είδαν τα φιλικά σε Αυστρία και Ολλανδία να σταθώ και σε κάτι άλλο… Πρέπει κάποιος να εξηγήσει σε μερικούς παίκτες -ειδικά σε κάποιους που δεν έχουν βγει ακόμα από το αβγό τους- ότι ειδικά όταν είναι μπροστά στους Έλληνες ομογενείς στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στην Αμερική ή στη Σελήνη, θα κάθονται… σούζα και θα τους ανταποδίδουν την αγάπη τους!
Οι παίκτες του Ολυμπιακού φορούν μια φανέλα που δεν είναι μόνο η πιο ιστορική και δοξασμένη, δεν είναι μόνο η σπουδαιότερη ποδοσφαιρική… πανοπλία, αλλά είναι και μια φανέλα που έχει συνδυαστεί με τον πόνο και τα «θέλω» ενός ολόκληρου λαού. Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, λοιπόν, είναι πρεσβευτής αυτής της ομάδας στα πέρατα του κόσμου. Και όταν βλέπει τους πιστούς της ομάδας που μπορεί να έκαναν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να μην τον αφήσουν μόνο του πουθενά, το ξαναλέω, θα το σκύβει το κεφαλάκι και θα υπογράφει όχι μία ώρα αυτόγραφα, αλλά δέκα…
Άντε, γιατί δεν αντέχω με μερικά ξιπασμένα… Όταν βλέπεις τον Νικοπολίδη, μέχρι πέρσι, να έχει πάντα μια αγκαλιά για τον κόσμο, όταν βλέπεις τον Αβραάμ να κάνει το ίδιο, πρέπει να παίρνεις το μάθημα…
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου μια εικόνα στα Λιόσια, στο γήπεδο του Ακράτητου. Παίζαμε εκεί, μια μέρα που είχε παλιόκαιρο (σαν κι αυτή που γνώρισε ο Τερζής την γκόμενα στο ομώνυμο τραγούδι) και όταν τελείωσε το ματς, πολλοί οπαδοί μας έμειναν έξω από το πούλμαν για μια φωτογραφία από τα είδωλά τους, για ένα αυτόγραφο… Κάποιοι (κυρίως Ελληνες) πέρασαν αδιάφορα κάνοντας ότι μιλούν στο κινητό τους. Κάποιος άλλος από την ομάδα έκατσε να υπογράψει αυτόγραφα και να φωτογραφηθεί. Είχε μάλιστα την υπομονή να περιμένει κάποιον να αλλάξει μπαταρία στη φωτογραφική του μηχανή… Μέσα στη βροχή… Είχε γίνει μούσκεμα, αλλά σεβόταν. Το όνομά του; Κριστιάν Καρεμπέ… Γιατί τίποτα στον κόσμο δεν είναι τυχαίο…
Επίσης καλό θα ήταν να είναι προετοιμασμένη η ομάδα την επόμενη φορά, στην προετοιμασία, να στήνει μια μικρή μπουτίκ εκεί που είναι η ομάδα, όπως κάνουν και οι πιο απίθανες ομάδες των προηγμένων πρωταθλημάτων… Για να μπορούν οι ομογενείς να προμηθεύονται ένα αναμνηστικό. Ενώ επίσης θα πρέπει να υπάρχει και μια πρόβλεψη για να μοιράζεται κάτι (έστω ένα σημαιάκι) σε όσους βρίσκονται εκεί σε αυτά τα φιλικά και η χαρά τους είναι τεράστια που μπορούν και βλέπουν τον Θρύλο από κοντά. Έστω σε φιλικό. Έστω σε προπόνηση…
ΥΓ.: Και μιας και ο λόγος για το μάρκετινγκ, έρχεται και η ώρα της νέας φανέλας που σας την είχε… δειγματίσει πρώτα ο «ΓΑΥΡΟΣ», αποκλειστικά. Τρέξτε, λοιπόν, από αύριο στην μπουτίκ να την πάρετε γιατί θα γίνει ανάρπαστη…
ΥΓ.2: Ο Δασκαλάκης, λέει, πήγε να δει τον… ΟΦΗ στη Νέα Σμύρνη! Τώρα, εγώ τι να πω…
ΥΓ.3: Πρέπει δηλαδή να είσαι λίγο… βιτσιόζος για να γουστάρεις να δεις μέσα στο κατακαλόκαιρο ΟΦΗ - Διαγόρας…
ΥΓ.4: Τόσα και τόσα παίζει η δορυφορική. Κάτσε και δες CSI Miami… Στην τελική πήγαινε σε καμιά εκκλησία να ευχαριστήσεις τον Μεγαλοδύναμο που σε έφερε στον Ολυμπιακό!
ΥΓ.5: Τον ΟΦΗ τι τον θες; Τα είπαμε προχθές… Με ομάδα που ήταν τσάτσος των εχθρών μας όλη μας τη ζωή, σχέση εμείς δεν έχουμε…
ΥΓ.6: Ακόμα βροντάνε στ’ αφτιά μας οι ιαχές «ρίξτε το παράρτημα στη Β’ Εθνική» από τον λαό του Θρύλου και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στο τι αισθάνεται ο κόσμος για τη συγκεκριμένη ομάδα…
ΥΓ.7:Τα ξανάπαμε. Καμάρι της… Κρήτης (και της Ελλάδας όλης) είναι ΜΟΝΟ ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και κανένας άλλος!
Και το λέω αυτό γιατί όλοι στον Ολυμπιακό -και πολύ σωστά- έχουν σηκώσει τείχη γύρω από τον Βαλβέρδε ώστε να μπορεί να κάνει ήσυχος τη δουλειά του. Αλλά οι ιστορίες όπως αυτή του Μοισές Ουρτάδο, τον εκθέτουν. Εννοώ αν συνεχίσει να τον στηρίζει. Με ποια λογική δηλαδή «κόβεις» από την ομάδα παίκτες με τεράστιο ΟΝΟΜΑ όπως ο Ρόμενταλ (μη συζητάμε αν είναι πιο «όνομα» ο Δανός ή ο Ουρτάδο) και Ελληνες με τεράστιο γκελ στον κόσμο και σχεδόν βασικούς στην εθνική Ελλάδος (αναφέρομαι στον Κώστα Μήτρογλου) και είσαι τόσο δύσκαμπτος να πεις «Ουρτάδο, τέλος»…
Βεβαίως, για να βάλω και μια άλλη παράμετρο, τα «τέλος» σημαίνουν και λεφτά. Διότι ο Ντάρμπισιρ, ο Ρόμενταλ, αύριο ο Λεονάρντο δεν φεύγουν, έτσι απλά, επειδή δεν σου κάνουν. Εχουν συμβόλαια! Και μάλιστα ακριβά! Οπότε; Οπότε είναι πολύπλοκο το πρόβλημα και σίγουρα θέλει δουλειά από όλους.
Όμως, το αντικείμενο της κουβέντας που κάνω σήμερα, αδέρφια, είναι το ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει πλέον (με αφορμή τον Ουρτάδο) μια αίσθηση ότι οι Ισπανοί απολαμβάνουν μια έξτρα… εμπιστοσύνη από τον Βαλβέρδε. Και όταν ο Ισπανός που την απολαμβάνει είναι ο Φουστέρ που παλεύει σαν σκύλος και προσφέρει ή ο Ριέρα που είναι μια κλάση πάνω, «ΟΚ», το καταλαβαίνω. Αλλά για τον Ουρτάδο, όχι. Ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος. Και θέλω να δω και σε μερικά παιχνίδια ακόμα και τον Μαρκάνο…
ΗΓΕΤΗΣ Ο ΜΑΡΚΟ…
Νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε όλοι σε μια εικόνα που είδαμε στο ημίχρονο του αγώνα με τη Χέρενφεν. Ο Πάντελιτς, λοιπόν, σκόρερ δύο τερμάτων, πήγε κατευθείαν στον Κάταϊ (που επίσης είχε πετύχει δύο γκολ) για να του πει ένα «μπράβο» και να του δώσει συμβουλές.
Είναι μεγάλη φάτσα αυτός ο Πάντελιτς! Μεγάλη ιστορία, να ξέρετε. Δεν είναι κανένα γατάκι! Βαρύ μυαλό και μεγάλη προσωπικότητα.
Και όταν είσαι ο Γκρίμπιτς ή ο Κάταϊ και είσαι στην ίδια ομάδα με τον Μάρκο Πάντελιτς, σέβεσαι και ακούς. Είναι και σερβικό χάρισμα αυτό…
Στα καθαρά αγωνιστικά, ο Μάρκο είναι καλύτερος από πέρσι και θα προσφέρει πολλά. Και περισσότερα γκολ. Ήδη και μόνο το ότι έναν χρόνο δεν έβγαλε μιλιά στον πάγκο, παρά το όνομα που γράφει η φανέλα του, λέει πολλά. Και φαντάζομαι το έχει εκτιμήσει και ο Βαλβέρδε. Αυτός που είναι σούπερ σταρ και αντέχει τον πάγκο, ΠΑΙΖΕΙ για την ΟΜΑΔΑ… Και είναι σημαντικό αυτό…
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…
Θέλω με αφορμή κάποια μέιλ που πήρα με παράπονα από τους ομογενείς μας που είδαν τα φιλικά σε Αυστρία και Ολλανδία να σταθώ και σε κάτι άλλο… Πρέπει κάποιος να εξηγήσει σε μερικούς παίκτες -ειδικά σε κάποιους που δεν έχουν βγει ακόμα από το αβγό τους- ότι ειδικά όταν είναι μπροστά στους Έλληνες ομογενείς στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στην Αμερική ή στη Σελήνη, θα κάθονται… σούζα και θα τους ανταποδίδουν την αγάπη τους!
Οι παίκτες του Ολυμπιακού φορούν μια φανέλα που δεν είναι μόνο η πιο ιστορική και δοξασμένη, δεν είναι μόνο η σπουδαιότερη ποδοσφαιρική… πανοπλία, αλλά είναι και μια φανέλα που έχει συνδυαστεί με τον πόνο και τα «θέλω» ενός ολόκληρου λαού. Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, λοιπόν, είναι πρεσβευτής αυτής της ομάδας στα πέρατα του κόσμου. Και όταν βλέπει τους πιστούς της ομάδας που μπορεί να έκαναν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να μην τον αφήσουν μόνο του πουθενά, το ξαναλέω, θα το σκύβει το κεφαλάκι και θα υπογράφει όχι μία ώρα αυτόγραφα, αλλά δέκα…
Άντε, γιατί δεν αντέχω με μερικά ξιπασμένα… Όταν βλέπεις τον Νικοπολίδη, μέχρι πέρσι, να έχει πάντα μια αγκαλιά για τον κόσμο, όταν βλέπεις τον Αβραάμ να κάνει το ίδιο, πρέπει να παίρνεις το μάθημα…
Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου μια εικόνα στα Λιόσια, στο γήπεδο του Ακράτητου. Παίζαμε εκεί, μια μέρα που είχε παλιόκαιρο (σαν κι αυτή που γνώρισε ο Τερζής την γκόμενα στο ομώνυμο τραγούδι) και όταν τελείωσε το ματς, πολλοί οπαδοί μας έμειναν έξω από το πούλμαν για μια φωτογραφία από τα είδωλά τους, για ένα αυτόγραφο… Κάποιοι (κυρίως Ελληνες) πέρασαν αδιάφορα κάνοντας ότι μιλούν στο κινητό τους. Κάποιος άλλος από την ομάδα έκατσε να υπογράψει αυτόγραφα και να φωτογραφηθεί. Είχε μάλιστα την υπομονή να περιμένει κάποιον να αλλάξει μπαταρία στη φωτογραφική του μηχανή… Μέσα στη βροχή… Είχε γίνει μούσκεμα, αλλά σεβόταν. Το όνομά του; Κριστιάν Καρεμπέ… Γιατί τίποτα στον κόσμο δεν είναι τυχαίο…
Επίσης καλό θα ήταν να είναι προετοιμασμένη η ομάδα την επόμενη φορά, στην προετοιμασία, να στήνει μια μικρή μπουτίκ εκεί που είναι η ομάδα, όπως κάνουν και οι πιο απίθανες ομάδες των προηγμένων πρωταθλημάτων… Για να μπορούν οι ομογενείς να προμηθεύονται ένα αναμνηστικό. Ενώ επίσης θα πρέπει να υπάρχει και μια πρόβλεψη για να μοιράζεται κάτι (έστω ένα σημαιάκι) σε όσους βρίσκονται εκεί σε αυτά τα φιλικά και η χαρά τους είναι τεράστια που μπορούν και βλέπουν τον Θρύλο από κοντά. Έστω σε φιλικό. Έστω σε προπόνηση…
ΥΓ.: Και μιας και ο λόγος για το μάρκετινγκ, έρχεται και η ώρα της νέας φανέλας που σας την είχε… δειγματίσει πρώτα ο «ΓΑΥΡΟΣ», αποκλειστικά. Τρέξτε, λοιπόν, από αύριο στην μπουτίκ να την πάρετε γιατί θα γίνει ανάρπαστη…
ΥΓ.2: Ο Δασκαλάκης, λέει, πήγε να δει τον… ΟΦΗ στη Νέα Σμύρνη! Τώρα, εγώ τι να πω…
ΥΓ.3: Πρέπει δηλαδή να είσαι λίγο… βιτσιόζος για να γουστάρεις να δεις μέσα στο κατακαλόκαιρο ΟΦΗ - Διαγόρας…
ΥΓ.4: Τόσα και τόσα παίζει η δορυφορική. Κάτσε και δες CSI Miami… Στην τελική πήγαινε σε καμιά εκκλησία να ευχαριστήσεις τον Μεγαλοδύναμο που σε έφερε στον Ολυμπιακό!
ΥΓ.5: Τον ΟΦΗ τι τον θες; Τα είπαμε προχθές… Με ομάδα που ήταν τσάτσος των εχθρών μας όλη μας τη ζωή, σχέση εμείς δεν έχουμε…
ΥΓ.6: Ακόμα βροντάνε στ’ αφτιά μας οι ιαχές «ρίξτε το παράρτημα στη Β’ Εθνική» από τον λαό του Θρύλου και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στο τι αισθάνεται ο κόσμος για τη συγκεκριμένη ομάδα…
ΥΓ.7:Τα ξανάπαμε. Καμάρι της… Κρήτης (και της Ελλάδας όλης) είναι ΜΟΝΟ ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και κανένας άλλος!
Κώστας Καραπαπάς
http://www.gavros.gr
Posted in: Απόψεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου