Τετάρτη, Οκτωβρίου 13, 2010
Red Hunter
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ο Φετφατζίδης έχει υμνηθεί από το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ, καθώς ακόμη και άνθρωποι που έχουν εχθρική σχέση με τον Ολυμπιακό δεν μπορούν παρά να ομολογήσουν ότι στο παιδί αυτό υπάρχει φλέβα χρυσού.
Ο καθένας έχει πει το μακρύ του και το κοντό του, σε μία ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία που είναι τα τελευταία χρόνια ασυνήθιστη και παθαίνει σοκ και παράκρουση όταν εμφανίζεται από το πουθενά ένας τόσο ταλαντούχος παίκτης.
Οι ντρίμπλες του, η ωριμότητα στο παιχνίδι του, ο ενθουσιασμός στις κινήσεις του, η φιλομάθειά του, το πλούσιο ρεπερτόριο στις επιλογές του και χιλιάδες άλλα στοιχεία της προσωπικότητας του Φετφατζίδη έχουν ήδη αναλυθεί μέσα σε ένα μήνα από το σύνολο των Ελλήνων αθλητικογράφων.
Όλα αυτά μικρή σημασία έχουν και, όπως προείπα, είναι συνοδευτικά ενός προϊόντος ποδοσφαίρου που αξίζει να χαζεύεις και να απολαμβάνεις.
Στον αγώνα της Εθνικής ομάδας με το Ισραήλ, ο Φετφατζίδης είχε μία ακόμη ευκαιρία να χαρεί το παιχνίδι και να κάνει και τους υπόλοιπους να το χαίρονται. Πολλοί ανέλυσαν το ποδοσφαιρικό του θράσος, θαύμασαν τις μπούκες του, μίλησαν για τις ασίστ στον Βύντρα και τους άλλους διεθνείς. Θα πρόσθετα δύο στοιχεία που έκαναν εντύπωση στο δικό μου μυαλό, από την αναμέτρηση της Τρίτης πέραν των όσων είδαν όλοι ξεσπώντας σε επιφωνήματα και παραληρήματα.
Εγώ είδα μία φάση προς το τέλος του αγώνα, όταν ο Φέτφα κάνει τάκλιν κοντά στη δική μας περιοχή, κλέβει την μπάλα από τον αντίπαλο και ξεχύνεται στο χώρο. Με τρομερές δυνάμεις, αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη είχε παίξει σε υψηλούς ρυθμούς επί εβδομήντα λεπτά, σπριντάρει με την μπάλα και φτάνει λίγο έξω από την περιοχή των Ισραηλινών. Κοιτάζει δεξιά και αριστερά για να πασάρει και δεν βλέπει κανέναν συμπαίκτη του, διότι δεν είχαν προλάβει να τον ακολουθήσουν!
Οπότε αναγκαστικά κρατάει την μπάλα και περιμένει, ξεφεύγοντας σε παράλληλη κίνηση από δυο τρεις αντίπαλους και δίνοντας τελικά στον Μήτρογλου που κάποια στιγμή πλησίασε. Αυτή τη φάση τη χάρηκα πιο πολύ κι από την μαχαιριά-πάσα στον Βύντρα ή από τις εντυπωσιακές ενέργειες στο ένας εναντίον ενός.
Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό να προσέξει κανείς το πρόσωπο του Φετφατζίδη την ώρα του παιχνιδιού. Θα δει μια προσπάθεια από τον παίκτη να μείνει σοβαρός, δίχως γκριμάτσες και αντιδράσεις, συγκεντρωμένος σε αυτό που έχει να κάνει και δίχως τάσεις αποπροσανατολισμού από το παιχνίδι του. Αν προσέξει κάποιος καλύτερα, θα δει ότι υπάρχει ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας σε αυτό το πρόσωπο! Ευτυχίας για αυτό που ο ίδιος απολαμβάνει μέσα στις γραμμές του γηπέδου, προσμονής σε κάθε φάση για να δείξει και στον έξω κόσμο αυτό που ο ίδιος νιώθει ότι μπορεί να κάνει τέλεια στην κάθε φάση!
Στο διάβα των αγώνων και του χρόνου, θα έχουμε να γράψουμε κι άλλα πολλά για τον Γιάννη Φετφατζίδη, “έτοιμη τροφή” για τους αθλητικούς σχολιογράφους. Μόνο που, επιμένω: το πιο σπουδαίο είναι ότι έχουμε ακόμη να ΔΟΥΜΕ πολλά. Κι αυτό είναι που μετράει…
Χρήστος Μεγγλίδης
http://www.redplanet.gr/
Posted in: Εθνική,Παίκτες
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου